‘แตมป์…’ เสียงทุ้มของร่างสูงที่เดินเข้ามาภายในห้องคอนโดโทนสีเทาเข้มเอ่ยพลางจ้องมองไปยังร่างสวยที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟากลางห้องรับแขกหรู ซึ่งเจ้าของชื่อที่ถูกเอ่ยเรียกก็หันมองคนที่มาใหม่ด้วยสีหน้าราบเรียบไร้ซึ่งรอยยิ้มที่เคยมี ดวงตาสวยจ้องมองที่ใบหน้าหล่อเหลาดูดีอยู่อย่างนั้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะรีบเดินเข้าไปหมายจะเอ่ยอะไรบางอย่าง ทว่า…
‘เลิกกันเถอะ’ เจ้าของใบหน้าสวยในชุดนักศึกษาพูดขึ้นเสียงเรียบ ทำเอาคนตัวสูงที่ได้ยินรีบสาวเท้าเดินเข้าไป แต่เมื่อเห็นสายตาและสีหน้าจากอีกคน คำพูดทุกอย่างที่อยากเอ่ยก็รู้สึกจุกอยู่ที่คอ รอยยิ้มสดใสที่เคยยิ้มให้เขา ท่าทีขี้เล่นที่เคยมีต่อกัน
‘คิดดีแล้วใช่ไหม’ ร่างสูงถามพลางมองใบหน้าเรียวสวยรูปไข่ด้วยความรู้สึกมากมายที่มี หญิงสาวที่รับรู้ได้ถึงความรู้สึกพวกนั้นก็นิ่ง ก่อนจะพยักหน้าตอบ
‘อืม’ หลังจากที่ได้คำตอบจากร่างสวย เจ้าของใบหน้าหล่อก็เอาแต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มีคำพูดมากมายที่เขาอยากจะเอื้อนเอ่ย แต่เมื่อเห็นท่าทีของอีกคน…
‘ก็ได้ งั้นเราเลิกกัน’