มีนาลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมา เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมหันซ้ายขวาเพื่อบิดขี้เกียจอยู่นานหลายนาที ก่อนจะรีบพาร่างบอบบางของตัวเองเดินออกไปจากห้องนอน
"ทำอะไรอยู่"
เสียงหวานเอ่ยถาม มีนาเดินมาสวมกอดคนที่ยืนวุ่นอยู่ในครัว เพียงได้กลิ่นหอมๆ ลอยมาก็พอจะคาดเดาได้ว่าชายหนุ่มกำลังเตรียมอาหารเช้า
"ปิ้งขนมปังให้เธอ มีแยมสตอเบอรี่ด้วย"
"หือ รู้ใจจัง" ปลายจมูกเล็กรีบโน้มขึ้นไปหอมแก้มให้รางวัลคนที่ยืนทาแยมบนขนมปังให้เธออย่างเอาอกเอาใจ
"วันนี้ฉันมีคุยงาน เธออยู่คนเดียวได้ไหม"
เหนือฟ้าบอกคนตรงหน้าอย่างรู้สึกผิด เขาไม่อยากพาเธอมาขังไว้ในห้องแบบนี้แต่ทว่างานมากมายมันกลับรัดตัวไปหมด
"อยู่ได้"
"ห้ามลงไปเล่นข้างล่างอีกนะ"
"รู้แล้วค่ะ"
"ดีมาก ฉันจะรีบเคลียร์งานให้เสร็จแล้วจะมารับเธอไปทานข้าวด้วยกัน" มีนายกยิ้มกว้าง ก่อนจะกัดขนมปังแสนหอมกรุ่นเข้าปาก ใช้เวลาทานอาหารเช้าด้วยกันกับมาเฟียหนุ่มไม่นานเขาก็ขอต
