"เอาลูกชิ้นแบบนี้สองชุดค่ะ"
มีนาก้มหน้าลงสั่งแม่ค้าขายลูกชิ้นในตลาดท้ายหมู่บ้านที่เธอชอบปั่นจักรยานมาบ่อยครั้ง ก่อนจะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเผลอสั่งไปสองชุดอย่างเฉกเช่นทุกวัน
เท้าเรียวเดินเลือกซื้อของไปเรื่อยๆ ก่อนที่สายตาจะพบเข้ากับไอ้พี่ตึ่ง พร้อมกับลูกสมุนมากมาย แต่ทว่าครั้งนี้แค่พวกมันเห็นเธอก็รีบก้มหน้าและวิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัว
"แค่โดนกระทืบ ต้องกลัวขนาดนั้นเลยเหรอ"
มีนาส่ายหน้าไปมาด้วยความสงสัย เธอรีบหยิบแผ่นกระดาษบันทึกรายการของที่ต้องซื้อออกมาดูเล็กน้อย พร้อมสาวเท้ามุ่งตรงไปที่ร้านประจำ
"วันนี้มาคนเดียวเหรอหนู แฟนไปไหนล่ะ"
ป้าที่ขายผลไม้เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรหลังหญิงสาวเดินเข้ามาเลือกซื้อของ เธอส่งยิ้มไปเจื่อนกลับไปแต่ไม่ได้ตอบอะไรให้มากความ
ได้แต่คิดแล้วสงสัย จะให้คนอย่างมีนาทำใจลืมได้อย่างไร ในเมื่อไม่ว่าเธอจะไปสถานที่ไหนก็ล้วนมีคนคอยถามหาชายหนุ่ม และภาพความทรงจ
