"หึ หึ...อกแตกตายไปเลยสิท่าไอ้ณราช ลูกสาวทีแกเฝ้าหวงนักหวงหนาริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมต้องมาอยู่เป็นทาสรับใช้ศพของเปรี้ยว อา...อยากเห็นหน้าแกจัง น่าจะมีน้ำใจถ่ายเซลฟี่ส่งมาบ้างถือว่าแลกกันกับรูปของลูกมึงที่ยังมีชีวิตอยู่"
รอยยิ้มกระหยิ่มใจวาดระบายอยู่เต็มใบหน้า ทัพไทวางโทรศัพท์ในมือลงบนโต๊ะก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ทำงาน
มือใหญ่ยกขึ้นทาบบนใบหน้าแรงๆ แล้วก็ใช้นิ้วคลึงไปตามขมับเพราะรู้สึกปวดตึงไปหมด เขายังไม่ได้นอนเลยตั้งแต่เมื่อคืนเพราะความแสบของภาวนา รู้สึกว่าชีวิตไม่สงบสุขเสียยิ่งกว่าตอนที่เกิดเรื่องร้ายเสียอีก
แต่ตราบใดที่ณราชยังไม่ยอมทำตามความประสงค์ของเขาคือกราบขอโทษแม่และพ่อบุญธรรมของเขาพร้อมสารภาพผิดทั้งหมดเขาก็จะไม่มีวันรามือ
อีกประการ...ในเมื่อภาวนาได้หลุดพ้นจากโทษทางกฎหมายมาได้แล้ว เขาก็อยากให้หล่อนได้รับกรรมที่ก่อเอาไว้อย่างสมน้ำสมเนื้อ แม้จ
