ห้องทำงานในบริษัทใหญ่ได้มีโอกาสต้อนรับแขกคนสำคัญในวันนี้...ใบหน้าของณราชเกรี้ยวกราดสุดขีดในขณะที่กำลังกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้ในมือ
ภาพนิ่งที่ถูกส่งมาจากปลายทางที่ไม่มีหมายเลข ไม่อาจระบุได้ว่าถูกส่งมาโดยวิธีแบบใดจากที่ไหนบีบทุบหัวใจของเขาอย่างรุนแรง
"เอย...ลูกพ่อ พ่อสาบานว่ามันจะต้องตายอย่างหมา!" ภาพของลูกสาวคนเดียวนอนสลบอยู่บนพื้นซึ่งเกลื่อนกลาดไปด้วยเศษอาหารเสื้อผ้ามีน้อยชิ้นและล่อแหลม
รวมถึงภาพอื่นๆ บนเตียงนอน...ในอิริยาบถที่หล่อนนอนตะแคงและมีผ้าห่มคลุมเอาไว้หมิ่นเหม่มองเห็นด้านหลังจนถึงสะเอว แน่ใจได้เลยว่าร่างใต้ผ้าห่มผื่นนั้นเปลือยโดยไม่ต้องสงสัย
ดวงตาคนเป็นพ่อแดงก่ำคลอหน่วยด้วยความเจ็บแค้น...ไม่คิดว่าจะถูกหยามและถูกเอาคืนได้บั่นทอนหัวใจกันขนาดนี้
"ไอ้ไทม์!!!"
"แน่ใจแล้วเหรอครับว่าเป็นมัน..." บุรุษที่นั่งพิงพนักโซฟ
