6.เริ่มงานวันแรก
1241 คำ
@โรงแรมxxxxx
เพ็ญสุดามาทำงานก่อนเวลาประมาณ 30 นาที เธอถือดอกไม้พวงมาลัยมาสักการะเจ้าที่โดยความอนุเคราะห์ของคุณลุง รปภ.และคุณป้าแม่บ้านอย่างอบอุ่น
"ขอบคุณนะคะคุณลุงคุณป้า เดี๋ยวหนูขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะใกล้เวลาเข้างานแล้ว"
"ไปเถอะลุก เดี๋ยวลุงกับป้าก็จะไปเหมือนกันนี่ก็ใกล้เวลาเจ้านายเค้ามาล๊ะ มาทำงานกันแต่เช้า ไอ้เราต้องคอยบริการท่าน บางทีท่านก็ทิปนะ ลุงก็ทำเหมือนเดิมแค่ช่วยขยับรั้วกั้นให้นิดหน่อยท่านก็ทิป ใจดีทั้งพี่ทั้งน้อง ยิ่งภรรยาของคนน้องยิ่งใจดีกิริยามารยาทอ่อนน้อมไม่ถือตัว"
"นั่นซิหนูป้าก็เคย พอดีคุณหนูน้อยทำนมหกเลอะตามประสาเด็กเธอรีบยกมือไหว้ขอโทษป้าใหญ่หากระดาษชำระมาเช็ดให้ก่อนเสร็จแล้วก็ทิปป้าอย่างงามเลย บางที่ก็ไม่ให้นะ คิดว่าเป็นหน้าที่ของลูกจ้างอยู่แล้ว" ป้าแม่บ้านพูดเสริม
"เหรอคะดีจัง"
"หึหึ ล่าสุดภรรยาท่านอยากกินผัดกระเพราะไก่ไข่ดาวสุกสนิท ให้ป้าไปซื้อให้ แล้วบังเอิ๊ญที่ร้านไก่หมดป้าก็บอกท่านไป แต่ป้าเห็นหน้าเธอแล้วอดสงสารไม่ได้จึงอาสาไปทำให้ที่บ้านแล้วตักใส่กล่องมาให้เท่านั้นแหละเธอยกมือไหว้ป้าทั้งผัวทั้งเมียเลย แถมทิปป้าหนัก กะอิแค่ข้าวกระเพราะไข่ดาวสุก ๆ จะกี่บาทกันเชียวป้าบอกไม่เอา เอาแค่ราคาตามท้องตลาดก็พอท่านก็ไม่ยอมป้าก็เลยต้องรับ สงสารเหมือนลูกเหมือนหลาน ใจเค้าใจเราเวลาอยากกินอะไรแล้วไม่ได้กินมันห่อเหี่ยวหัวใจนะป้าว่า" ส่วนคนฟังก็ฟังด้วยหัวใจที่พองฟู
"น่ารักจัง หนูโชคดีจังที่มีเจ้านายที่น่ารักแบบนี้ หนูจะตั้งใจทำงานค่ะป้าลุง จะพยายามเรียกแขกให้มาพักที่โรงแรมของเราเยอะ ๆ โรงแรมเราจะได้มีเงินจ้างพวกเราไงคะ แฮร่…"
"อืมคิดดีนะหนูขอให้เจริญ ๆ ล่ะเค้าอยู่ได้เราก็อยู่ได้แหละ ไปเถอะเดี๋ยวจะเข้างานสายเอา"
"ค่า ไปละค่า"
@แผนกต้อนรับส่วนหน้า
"อ้าวมาพอดีเลยพนักงานใหม่มาทำความรู้จักกันหน่อย นี่พี่แพรนะพี่เป็นพนักงานต้อนรับรุ่นพี่ที่นี่จะเป็นบัดดี้สอนงานเราอีกทีทำความรู้จักกันไว้" ผู้จัดการกล่าวอย่างใจดี
"สวัสดีค่ะพี่แพร หนูชื่อวันพระนะคะ"
ส่วนอีกคนถึงกับทวนคำ "ห๊ะ วันพระ ชื่อวันพระเหรอ พรื่ด…ขอโทษที่เสียมารยาทนะไม่ค่อยเคยได้ยินใครชื่อเล่นชื่อนี้ ใครตั้งให้เหรอ แปลกดี แต่ก็วินเทจอยู่นะ" แพรพลอยพูดกลั้วหัวเราะ
.. งือ.. "ตากับยายค่ะ พอดีหนูเกิดวันพระข้างขึ้น ชื่อจริง ก็เพ็ญสุดา มาจากผู้หญิงที่เกิดในวันเพ็ญที่พระจันทร์เต็มดวงละค่ะ" เพ็ญสุดาอธิบายอย่างใจเย็น
"เหรอ มีที่มาที่ไปซ๊ะด้วย ชอบ ชอบ ชอบ พี่ชักจะชอบเราแล้วซิ" แพรพลอยกล่าวอย่างอารมณ์ดี
"หนูก็ชอบพี่เหมือนกันค่ะ พี่เป็นคนดีไม่มีพิษภัยกับใคร" แต่!!! ทันที่ที่พูดจบเพ็ญสุดาเห็นอะไรบางอย่างพุ่งตรงมายังคู่สนทนาของเธอ
"เอ่อ พี่แพรคะวันนี้พี่แพรออกเวรกี่โมงคะ อ้อพี่ลืมบอกไปเราต้องเข้ากะกันนะจ๊ะ เราโชคดีได้กะเช้า ก็จะเริ่มที่ เจ็ดโมงเช้าไปสิ้นสุดที่บ่ายสามโมงเย็น ส่วนกะบ่ายจะเริ่มที่บ่ายสามโมงสิ้นสุดที่ห้าทุ่ม ส่วนกะดึกจะเริ่มที่ห้าทุ่มไปสิ้นสุดที่เจ็ดโมงเช้าของอีกวันจ้ะ โดยให้มาก่อนเวลาครึ่งชั่วโมงจ้ะเพื่อส่งมอบงานก่อนเข้ากะจ้ะ" คนพี่อธิบายอย่างชัดเจน
"แสดงว่าวันนี้เราเลิกบ่ายสามโมงกันงั้นหรือคะ"
"ใช่จ้า ๆ"
"พี่เอารถอะไรมาเหรอคะ"
"อ้อ..รถมอไซค์จ้า"
"งั้นเรากลับบ้านพร้อมกันหนูจะขี่มอ'ไซค์ตามพี่ไปด้วย"
"หือ…ตามพี่ทำไมละคะ..ไม่เห็นต้องไปส่งพี่เลยบ้านพี่ก็อยู่ใกล้ ๆ แค่นี้เอง"
"เราจะได้รู้จักบ้านกันไว้ไงคะแล้วก็บ่ายสามนี่ยังไม่มืดค่ำหนูสามารถเถลไถลได้ตั้งสองสามชั่วโมง"
"อ้าว เอางั้นเหรอก็ได้ ไว้วันหลังถ้าเราเข้ากะเช้าพี่ก็จะขี่มอ'ไซค์ไปส่งเธอที่บ้านเหมือนกัน ดีมั๊ย"
"ได้เลยค่ะ" แต่ใครจะรู้ว่าวัตถุประสงค์ที่แท้จริง เธอต้องการจะปกป้องเพื่อนใหม่ของเธอให้แคล้วคลาดจากอะไรบางอย่างต่างหาก
หลังเลิกงานเป็น เวลา 15.05 น. สองสาวเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มและตรงมาที่โรงจอดรถของพนักงานและขับขี่จักรยานยนต์ไปตาม ๆ กัน และคุยกันไปตลอดทาง
อีกด้าน--ของคนที่เฝ้าสังเกต ยัยเด็กคนนี้สนิทกับคนง่ายจริง มาทำงานวันแรกก็ขี่รถมอไซค์ตามเพื่อนร่วมงานแล้ว ใจง่ายจริง เขากดโทรศัพท์ยุกยิก ๆ แล้ววางไว้ที่เดิม หึแล้วเราจะได้รู้กันว่าเราเป็นคนยังไงกันแน่
อีกด้านของสองสาว
แพรพลอยเมื่อขับรถถึงบ้านได้ชักชวนให้เพื่อนรุ่นน้องเข้าห้องน้ำห้องท่า ดื่มน้ำกินขนมสักพักก่อนค่อยกลับ ส่วนอีกคนก็ยินดี
"พี่แพร่ที่บ้านมีเทียนธูปติดบ้านบ้างมั๊ยอ่ะ ขอหน่อยซิ" เพ็ญสุดากล่าวลอย ๆ
"มีซิ เดี๋ยวไปหยิบให้นะ" ว่าจบก็ลุกขึ้น สักพักก็กลับมาพร้อมกับของที่เธอต้องการพร้อมกับไฟแช็ค
"ขอบคุณค่ะ พี่มานี่หน่อยซิ มานั่งตรงหน้าแท่นพระภูมินี่หน่อย" คนน้องคะยั้นคะยอ
"เหรอ..ได้ซิ อ่ะ" คนพี่มานั่งอย่างงุนงงแต่ก็รู้สึกขนลุกอยู่เหมือนกัน จากนั้นก็เห็นคนตัวน้องหยิบเทียนขึ้นมาจุดแล้ววางไปที่เชิงเทียน ละหยิบธูปมาหลายดอกพอประมาณมาจุดปากขมุบขมิบ แล้วนำไปปักที่กระถางธูป จากนั้นก็หยิบธูปให้เธอจำนวนหนึ่งแล้วยื่นให้
"จุดซิคะ แล้วทำจิตให้ว่างน้อมรับท่านยินดีให้ท่านปกปักรักษาค่ะตั้งใจนะคะ" คนน้องบอกยิ้ม ๆ
"อ่า..จ้ะ" จากนั้นแพรพลอยรับธูปมาจุดแล้วตั้งจิตอธิษฐานตามที่คนน้องบอกแล้วนำไปปักที่กระถางธูปเดียวกัน
"เสร็จแล้วค่ะวันนี้พี่ห้ามออกจากเขตรั้วบ้านนะคะถ้าไม่จำเป็นอย่าออกเด็ดขาด" เพราะเธอเห็นอะไรบางอย่างอยู่นอกรั้วบ้าน
"วันพระจ๊ะ พี่ถามจริง ๆ เถอะ เธอรู้อะไรหรือเห็นอะไรอย่างนั้นใช่มั๊ย" คนพี่คาดคั้น ส่วนที่ถูกถามนิ่งอยู่นาน
"มันเป็นสิ่งที่หนูไม่ตั้งใจจะได้มันแต่ได้มันมาพร้อมกับสิ่งที่เสียไปค่ะ หนูไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะหายไปเมื่อไร" พร้อมกับชี้ไปที่รอยแผลเป็นที่ดูเลือนรางเต็มทีถ้าไม่สังเกต
- ผู้เขียน
