36.เข้าล็อค
1120 คำ
เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่เพ็ญสุดาเข้ากะดึกกรวรรธจึงเลือกที่จะมารับเธอไปทำงาน เขาเตรียมใจเอาไว้แล้ว แม้เธอจะไม่ขึ้นรถมาด้วย จะแว๊นมอ'ไซค์ไปเอง เขาก็จะขับรถตาม เอาตามที่นางสบายใจ
@เวลา 22.00 น.@บ้านบุญทรัพย์
กรวรรธเลือกที่จะจอดรถขวางประตู้รั้วหน้าบ้านไว้แล้วลงจากรถมาเปิดประตูรั้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างสง่าผ่าเผย เพราะปั๊มกุญแจไว้แล้ว
"พี่เกมเอางี้เลยเหรอครับ" เพิ่มบุรุษเอ่ยยิ้ม ๆ หลังจากเดินมาเพื่อจะมาเปิดประตูรั้วให้ว่าที่พี่เขย เพราะวันพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์เขาไม่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปเรียนจึงไม่มีใครดุว่า
"อ้าวยังไม่นอนอีกเหรอวันชาติ" กรวรรธเอ่ยถามอย่างชินปากเพราะเด็กหนุ่มจะถูกพี่สาวดุทุกครั้งที่นอนดึก
"พรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียนครับ นอนดึกได้ แต่ห้ามเกินเที่ยงคืน" เพิ่มบุรุษตอบยิ้ม ๆ
"พี่สาวเราล่ะ วันนี้ทำไมช้า นี่สี่ทุ่มแล้วนะ" กรวรรธเอ่ยถามอย่างนึกแปลกใจ
"เห็นบ่น ๆ ว่าเพลีย ๆ น่ะครับ แต่ตอนผมออกมาเห็นกำลังแต่งตัวนะครับ เดี๋ยวคงมาแหละ นี่พี่เกมผมไม่อยากให้พี่วันพระขับรถเลย เห็นเค้าไม่ค่อยสบาย" เด็กหนุ่มแอบกระซิบกระซาบ
"ได้ซิ ไปจัดการตัวช่วยซิ ส่วนพี่ก็รอรับส่งวิน ๆ" กรวรรธเอ่ยยิ้ม ๆ
"อ๋อ ได้เลยครับพี่เกม ทำไมนึกไม่ออกนะ" เด็กหนุ่มรีบวิ่งตื๋อไปที่รถจักรยานยนต์คู่ทุกข์คู่ยากของพี่สาวทันที สักพักจึงวิ่งกลับมาที่กรวรรธเหมือนเดิม
อีกด้านของคนที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ และรีบตรงดิ่งมาที่รถมอเตอร์ไซค์คันโปรด แต่พบว่ายางแบนสนิททั้งสองล้อ
"วันชาติ มาดูรถให้พี่หน่อยซิทำไมยางแบนทั้งสองข้างเลย นายได้เอารถไปขับหรือเปล่า เหยียบอะไรมาทำไมยางแบน" เพ็ญสุดาตะโกนโหวกเหวกอย่างหงุดหงิดจนตาผลกับยายบัวลอยต้องชะโงกหน้าต่างจากห้องมาดูหลานสาว
"รถเป็นอะไรวันพระเอ้ย" ยายบัวลอยเอ่ยถาม
"ยางแบนน่ะยาย"
อีกด้านของคนที่รอจังหวะ
"ไปรถพี่ซิ นี่สี่ทุ่มเศษ ๆ แล้ว ต้องไปรับเวรอีก รีบไปเถอะ ทางนี้ฝากวันชาติไปจัดการตอนเช้าแล้วกัน ยางแบนก็เติมลม ถ้ายางรั่วก็เปลี่ยนยางไปเลย โอเคมั๊ยวันชาติ นี่ตังค์" กรวรรธส่งไม้ต่อให้เด็กหนุ่มแล้วคว้ากระเป๋าจากมือของสาวเจ้ามาถือไว้และจับจูงมือเธอไปที่รถแบบเนียน ๆ และขับคลื่อนออกไปอย่างระมัดระวังแต่เร่งรีบอยู่ในที
ส่วนตาผลและยายบัวลอยได้แต่ยิ้มในหน้าและเข้านอนอย่างสบายใจ ..หึหึ ร้ายนักนะ เจ้าวันชาติ พ่อเกมก็อีกคน คิดเร๊อะ ลูกไม้ตื่น ๆ ข้าจะไม่รู้.. ตาผลได้แต่พึมพำคนเดียว
"บ่นอะไรน่ะตา คิดเหรอว่าฉันไม่ได้ยิน รู้นะ" ยายบัวลอยเอ่ยขึ้นในความมืดเพราะปิดไฟนอนแล้ว
"เออ รู้แล้วก็เฉยไว้ ดูเค้าไปอย่าให้นอกลู่นอกทางก็พอ" ตาผลเอ่ยยิ้ม ๆ
"เออ ดูมาเป็นปีแล้วนอนเถอะง่วงแล้ว" ยายบัวลอยเอ่ยขึ้น และตามด้วยเสียงลมหายใจสม่ำเสมอตามมาในเวลาไม่นาน
..หลับเสียแล้วยาย หลับง่ายเสียจริงทำบุญด้วยอะไรนะ..อืมฉันก็จะหลับเหมือนกันละนะ
ด้านคนที่มาส่งคนตัวเล็กทำงาน ความจริงวันนี้เขาแพลนที่จะไปนอนที่คอนโดแต่ต้องเปลี่ยนแผนเพราะได้ข่าวว่าคนตัวเล็กไม่ค่อยสบายจึงเลือกที่จะพักห้องพักที่โรงแรมและแอบกระซิบบอกเบลบอย แม่บ้านตลอดจนบุคคลที่เกี่ยวข้องให้ช่วยดูแลคนของใจให้ด้วย แถมแลกช่องทางการติดต่อไว้หมด
ส่วนเพ็ญสุดาก็ตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่เพราะไม่อยากขาดงานและเป็นภาระแก่คนอื่น ๆ
เวลา 06.00 น.
ด้านเพ็ญสุดาเห็นว่าเหลืออีกหนึ่งชั่วโมงก็เปลี่ยนกะแล้ว จึงคิดจะเดินไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น แต่ทว่า ฟึ่บ!!!
ตัดมาที่กรวรรธที่ตื่นขึ้นมาพอดีเพราะรู้สึกว่ามีใครดึงขาอย่างแรง เขารู้สึกได้ทันทีว่าต้องเกิดเหตุไม่ค่อยดีกับคนตัวเล็กแน่ ๆ เขาคิดอย่างนั้น สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น เขาจึงกดรับทันที
กรวรรธ: ครับ
ปลายสาย: คุณกรวรรธครับ วันพระเป็นลมครับ ตอนนี้อยู่ที่ห้องพักหลังเคาน์เตอร์รีเซฟชั่นครับ
กรวรรธ: ครับผมกำลังลงไป รบกวนอยู่เป็นเพื่อนวันพระก่อนนะครับ ผมกำลังลงลิฟท์ไป
ปลายสาย: ได้ครับ ได้ครับ
กรวรรธ: ขอบคุณครับ พร้อมกับกดวางสาย
หลังจากกดวางสาย ติ๊ง (เสียงเตือนประตูลิฟท์เปิด) กรวรรธรีบตรงดิ่งมาที่ห้องพักรีเซฟชั่นทันที ในใจก็คิดไปต่าง ๆ นา ๆ
"ทางนี้ครับคุณกรวรรธ ทางนี้ครับ" หนึ่งในเบลบอยรีบโบกไม้โบกมือเรียกกรวรรธทันที
"เป็นยังไงบ้างวันพระ ทำไมตัวเย็นแบบนี้ล่ะ ไปโรงพยาบาลกันนะ" กรวรรธลูบหน้าตาคนตัวเล็กด้วยมือที่สั่นเทา
"ไม่ไป ยังไม่ได้ส่งเวรเลย อีกครึ่งชั่วโมงเอง นอนพักเดี๋ยวก็หาย" เพ็ญสุดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและเบาหวิวแต่กรวรรธได้ยินมันชัดเจนทุกคำ
"ไม่ไปได้ไง ตัวเย็นเฉียบเลย ข้างในเป็นยังไงใครจะรู้ พี่ไม่ใช่หมอนะ" กรวรรธเอ่ยแย้ง
"ไปเถอวันพระ เผื่อจะเป็นระบบหัวใจ หรืออะไร ไปให้หมอตรวจเถอะ ถ้ากังวลเรื่องส่งเวรพี่ทำแทนก็ได้ เมื่อคืนก็ไม่มีอะไรมากหรอก ถ้ามันยากนักก็ขอใบรับรองแพทย์มากางให้ดูไปเลย จะอะไรนักหนา" เบลบอยรุ่นใหญ่เอ่ยขึ้นอย่างนึกฉุน ๆ
"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมจัดการเองไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น ผมก็ผู้ช่วยฝ่ายบริหารและมีหุ้นที่นี่ด้วยไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น งั้นผมพาวันพระไปเลยนะ รบกวนพาผมไปที่ล็อคเกอร์ของวันพระหน่อย ต้องเปลี่ยนชุดก่อน"
"ได้เลยครับ เดี๋ยวผมเรียกน้อง ๆ ให้ เพราะผมต้องเฝ้าตรงนี้แทนวันพระ" เบลบอยรุ่นพี่เอ่ยขึ้น และหันไปเรียกอีกคนเพื่อพากรวรรธพาคนตัวเล็กไปที่ล็อกเกอร์ทันที
- ผู้เขียน
