“ขอเป็นคนแล้งน้ำใจสักครั้งนะคะ” บุญธิสาเอ่ยตอบหน้าตาย ก่อนจะเอ่ยพูดต่อ “อีกอย่างห้องของฉันก็ไม่ใช่โรงทานด้วย ที่จู่ๆ จะมาขอกาแฟดื่มฟรีๆ แบบนี้ ถ้าอยากดื่มกาแฟ ก็กดตรงตู้ขายเครื่องดื่มหน้าคอนโดก็ได้ค่ะ ชอบรสเข้มแบบเอสเปรโซ่ รสกลมกล่อมปานกลางอย่างคาปูชิโน่ หรือจะชอบรสชาติแบบอ่อนนุ่มอย่างลาเต้ ก็มีให้เลือกดื่มตามใจชอบเลยค่ะ”
“ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ไอ้คาฟาลเอ๋ย...”
องครักษ์คาฟาลโอดครวญ แสร้งทำตาละห้อยคอตก ขณะหมุนตัวเดินหันหลังทำท่าจะเดินไปขึ้นรถของตนเองโดยไม่อยู่รับการดูแลจากเจ้าของร่างบางระหง ที่เขาอุตส่าห์ออกแรงบู้แหลกเพื่อปกป้องเธอให้รอดจากมือของคนชั่วทั้งหลาย
“เราใจดำเกินไปหรือเปล่า”
บุญธิสางึมงำถามตัวเอง ขณะมองตามร่างกำยำส่ำสันซึ่งกำลังก้าวเดินช้าๆ ตรงไปยังรถของเขา และนาทีต่อมาก็ตัดสินใจเดินตามอีกฝ่ายไปที่รถ
“คุณคาฟาลคะ เดี๋ยวก่อนคะ”
หญิงสาวเอ่ยเรียกองครักษ์หนุ่มไว้ ก่อนอีกฝ่ายจะปิดปร
