“มาฟงมาเฟียที่ไหนกันเล่า”
องครักษ์คาฟาลเอ่ยยิ้มๆ ยังไม่พูดขยายความไปมากกว่านี้ จากนั้นก็ออกแรงดึงให้ร่างบางระหง ที่เขาเฝ้าคะนึงหวนหามาหลายวัน ให้เดินตามเข้าไปในลิฟต์
“จะไม่ใช่มาเฟียได้ยังไง แต่ละคนใส่แว่นตาดำ สวมชุดสูทสีดำเหมือนพวกมาเฟียไม่มีผิด และคุณก็เป็นหัวหน้าแก๊งใช่ไหม องครักษ์เอกคาฟาล”
องครักษ์คาฟาลหัวเราะอยู่ในลำคอ พลางเอ่ยค้านออกมาอีกครั้ง “เอาน่าไข่ตุ๋น คุณไม่ต้องเป็นห่วงพี่สาวคุณหรอก ผมยืนยันได้ว่าไข่หวานไม่ได้ถูกพวกมาเฟียจับไปหรอก”
“แล้วคนที่จับพี่ไข่หวานไปเป็นใครกันล่ะคะ”
บุญธิสาตวาดถาม พอเข้ามาติดอยู่ในลิฟต์แคบๆ สองต่อสองกับองครักษ์คาฟาลแล้ว ก็เกิดอาการหวาดกลัวอีกฝ่ายจับใจ ขณะเดียวกันก็รู้สึกโกรธและเกลียดอีกฝ่ายจนไม่อยากมองหน้า พยายามเบี่ยงกายถอยหนีและไม่ยอมมองหน้ามองสบตากับองครักษ์หนุ่มแม้แต่วินาทีเดียว
องครักษ์คาฟาลพอจับสังเกตได้ว่าบุญธิสากำลังโกรธเขาอยู่ เพียงแค
