“พี่โจวิศวะ มาหามึงทำไมวะ” ฟินฟินถามเมื่อฉันกลับเข้าห้องเรียนก่อนอาจารย์เข้าสอน
“เขาชื่อโจเหรอ” ฉันถามด้วยความไม่รู้ เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของพี่เซ้นต์ก็ตอนที่พี่เซ้นต์แนะนำให้รู้จัก แนะนำตอนเขาเข้ามานั่งประจำที่คนขับแล้วก็ขับรถมาส่งฉันที่หน้าตึกเมื่อกี้นี้เอง แล้วก็ไม่ได้มีแค่พี่โจ มีพี่อีกคนด้วยที่เข้ามานั่งข้างคนขับ เขาชื่อว่าเบย์
“มึงไม่รู้จักเขาแล้วไปกับเขาทำไมอีเพ้นท์” ฟินฟินทำหน้าโมโห
“ก็เขาบอกมีเรื่องคุยด้วย”
“แบบนี้ถ้าใครขอคุยด้วยมึงไม่ไปกับเขาหมดเหรอ”
“ก็ไปนะ มีมารยาท”
“อี อีเพ้นท์บ้า ทีหลังอย่าไปกับคนแปลกหน้า ดีนะที่วันนี้คนที่มาคือเพื่อนพี่เซ้นต์ ถ้าเป็นคนอื่นจะทำไง มึงไม่กลัวมีปัญหากับพี่เซ้นต์เหรอ หรือว่ามึงเลิกคุยกับพี่เซ้นต์แล้ว”
“เปล่า ก็คุยอยู่ เขาเป็นคนให้เพื่อนเขามาตามน่ะ”
“อ้อ งั้นกูถามหน่อย”
“ถามอะไร”
“มึงได้บอกเขาไหมว่ามึงชอบลืมโทรศัพท์แล้วบางทีอารมณ์ผีบ้าเข้าสิงมึงก็ชอบกดปิดเสียง ปิดแจ้งเตือน”
“บอกนะ บอกไปนิดหน่อย”
“ตอนนี้มึงกับเขาเป็นอะไรกัน คนคุยไหมหรือยังไง” หว่าหวาที่ฟังอยู่เงียบ ๆ เอ่ยถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น
“เขาเพิ่งขอกูเป็นแฟนเมื่อกี้เอง”
“ว้าว มึงว่าไง”
“ก็ลองดู”
“ไม่เสียหายเพราะว่าเขาจีบมึงมานานมาก ต่างจากคนอื่นที่จีบแล้วไม่ติดก็ค่อย ๆ หายไป”
“แน่นอน เพื่อนเรามันสวยด้วย ในที่สุดก็ขายออกสักที” หว่าหวายิ้มกว้าง ดีใจนักหนาที่ฉันขายออก
เมื่อก่อนกูแค่หมกมุ่นกับคนคนเดียวค่ะเพื่อน ไม่ใช่ขายไม่ออกสักหน่อย
“แบบนี้ต้องฉลองไหมวะ คืนนี้ร้านไหนดี ฉลองที่เมียหลวงของกูทิ้งกูอย่างเป็นทางการ” ทรีแสร้งทำหน้าเศร้า
“กูไปคบมึงทิ้งมึงตอนไหนทรี”
“การที่มึงมีแฟนก็แปลว่ากูหมดสิทธิ์”
“แหมมึงพูดมาได้นะไอ้ทรีว่าหมดสิทธิ์ ระหว่างที่มึงจีบไอ้เพ้นท์สำเร็จกูก็เห็นมึงล่าไปทั่ว”
“มึงเงียบเลยฟินฟิน มึงไม่เข้าใจความรักของกู”
“หึ ไอ้ความรักที่ยิ่งใหญ่”
“พวกมึงนี่ขยันตีกันจริงนะ” เฟย์ที่นั่งข้างฉันเอ่ยกับเพื่อน แล้วก็หันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “แน่ใจใช่ไหมที่มีแฟน”
“ก็ลองคบดู 20 แล้วอยากลองมีแฟนดูสักครั้ง”
“อืม จากที่สืบจากเฮียเบย์มาก็ถือว่าเขาไม่ใช่คนที่แย่ ไม่เจ้าชู้เหมือนไอ้ทรีด้วย ลองดูแล้วกัน แต่อย่ารักเขาจนลืมรักตัวเองอะ”
“ขอบใจนะ”
“เพื่อนกันนี่”
“สรุปยังไง ร้านไหน” ทรีย้ำอีกรอบ
“วันนี้ไม่ได้อะ มีธุระ” ฉันรีบปฏิเสธ
“มีแฟนแล้วทิ้งเพื่อนไง ออกลายเร็วจริง ๆ”
“ไม่ใช่แบบนั้น มีธุระจริง ๆ เอาไว้วันหลังนะ”
“เออ ๆ กูไปเมาย้อมใจกับสาวคนอื่นก็ได้ เหอะ” ทรีก็แสร้งทำท่าน้อยใจไปงั้น เขาน่ะไม่ได้ชอบฉันหรอก ก็แค่แกล้งพูดเฉย ๆ มั้ง
วันนี้ฉันเลิกเรียนตอนบ่ายสี่โมงเย็น หลังจากเลิกเรียนฉันก็รีบปลีกตัวจากเพื่อนเพื่อกลับบ้านไปเอาโทรศัพท์และข้าวของบางส่วน วันนี้ฉันขับรถมามอด้วยตัวเอง เมื่อก่อนชอบอ้างว่ากลัวเพราะอยากมากับออยล์ ทว่าหลังจากที่เลิกกันจริงจังครั้งนี้ฉันจึงเลิกพึ่งพาเขา จะได้ไม่เป็นการให้ความหวังตัวเอง แล้วก็ไม่ต้องทำให้เขาลำบากใจ