แค่แฟนเก่า 3 คุยแก้เบื่อ(2)
781 คำ
สี่ทุ่มฉันเดินออกจากโรงหนังพร้อมกับพี่เซ้นต์ หนังที่ดูก็อาจจะสนุกนะเพราะคนดูเยอะ แต่ถ้าถามความเห็นฉัน ฉันก็ตอบไม่ได้เพราะเข้าโรงหนังได้ฉันนั่งไปสักพักก็หลับทันที กระทั่งหนังจบพี่เซ้นต์ถึงปลุกฉันตื่น
“หิวข้าวไหม”
“หิว แต่ไม่อยากกินข้าวค่ะ”
“อยากกินอะไร เดี๋ยวพี่เลี้ยง”
“พี่เลี้ยงหนังแล้ว เดี๋ยวเพ้นท์เลี้ยงข้าว”
“ได้ไง”
“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้”
“แต่ว่า...”
“ถ้าไม่ได้รอบหน้าไม่ไปด้วยกันแล้วนะ ไม่อยากมองว่าเอาเปรียบพี่”
“เอาเปรียบอะไรครับ พี่เป็นคนชวน พี่ก็ต้อง...”
“ให้เพ้นท์เถอะค่ะ เพ้นท์อยากเลี้ยงพี่บ้าง ได้ไหมคะ”
“...ครับ”
“งั้นเพ้นท์เลือกร้านเลยนะ”
“อื้ม ได้เลย”
หนังที่เขาเป็นคนจ่ายฉันไม่ได้ดู พูดไปพูดมาก็รู้สึกผิดอยู่นะ แต่จะทำไงได้ เมื่อคืนนี้ฉันนอนดึกนี่นา คนเราจะฝืนไม่ง่วงได้นานสักแค่ไหนกันใช่ไหมล่ะ
ฉันชวนพี่เซ้นต์กินสุกี้ร้านดังที่กำลังเป็นกระแส ขณะที่ฉันนั่งกินเขาก็เอาแต่จ้องฉันอยู่นั่นแหละ ไม่รู้ว่าจ้องเพราะฉันกินน่าเกลียดหรือเปล่า ฉันก็แค่หิวอะ มื้อเที่ยงไม่กินข้าว เห็นสองคนนั้นอี๋อ๋อจนออกนอกหน้าแล้วฉันกินไม่ลง กลัวคนไม่รู้หรือไงว่าได้กันแล้ว
เที่ยงคืนแท็กซี่จอดที่หน้าบ้านฉัน พี่เซ้นต์เขาอาสามาส่งทั้งที่เราอยู่คนละทาง บอกว่าต่างคนต่างกลับเขาก็ไม่ฟัง พูดแต่เป็นห่วง เป็นห่วง เราก็เลยได้นั่งรถมาด้วยกัน
“พรุ่งนี้พี่มารับได้ไหม”
“พรุ่งนี้เพ้นท์มีเรียน 9 โมงค่ะ พี่เซ้นต์มีเรียนกี่โมง”
“เหมือนกัน เดี๋ยวพี่มารับนะ”
“ไม่ลำบากเหรอ บ้านเพ้นท์อยู่ไกลนะ คนละทางกับบ้านพี่ด้วย”
“พี่มาได้ครับ ไม่ลำบากเลย ให้พี่มานะ”
“ค่ะ ถึงบ้านทักบอกเพ้นท์หน่อยนะคะ”
“ได้เลยครับ” เขายิ้มหล่อละมุน พี่เซ้นต์เขาเป็นคนหล่อนะ
“พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”
“พรุ่งนี้เจอกัน”
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยฉันก็ลงจากรถแท็กซี่ ยืนยิ้มและโบกมือบ๊ายบายให้พี่เซ้นต์กระทั่งรถแท็กซี่ขับออกจากซอยบ้านฉันไป
เฮ้อ ทำแบบนี้มันดีจริงไหมนะ ดีกับพี่เซ้นต์จริงไหม ฉันกำลังทำร้ายเขาหรือเปล่า ถ้าหากฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาก็ไม่เท่ากับว่าฉันไม่ได้ต่างอะไรจากออยล์เหรอ
หมับ! ในขณะที่ฉันกำลังจะเข้าบ้านข้อมือฉันถูกคว้าไว้ เมื่อหันไปมองจึงเห็นว่าแฟนสุดรักของแตงกวาเป็นคนจับ เขาเปิดประตูรั้วจูงมือฉันเข้ามาในบ้านของฉัน
“มีอะไร ทำอะไรของมึง” สะบัดข้อมือออกเมื่อเขาลากฉันเข้ามาในห้องนอนฉัน มันเป็นเรื่องปกติที่เขาเข้าห้องนอนฉันได้ ก็เหมือนที่ฉันเข้าห้องนอนเขาได้ มันเพราะเราสนิทกัน สนิทกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ
“ไปไหนมา” ออยล์มองหน้าฉันด้วยสายตาหาเรื่อง
“เรื่องของกู” ฉันพูดพลางเดินมาหน้ากระจก ถอดนาฬิกาข้อมือ ต่างหูออกจากตัว
“เพ้นท์!”
“อะไรของมึงออยล์ มาโวยวายอะไรตรงนี้ นี่มันใช่เวลาที่มึงจะมาอยู่ที่นี่ไหม”
“กูไม่ได้อยากมา แต่มีเรื่องจะพูดกับมึง”
“อะไร”
“ต่อให้มึงทำแบบนี้กูก็ไม่ได้คิดจะรักมึงหรอกนะ อย่าทำตัวไปกับใครก็ได้แบบนี้เพ้นท์ มันไร้ค่าไร้ราคา”
“มึงเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าออยล์ กูไม่ได้ทำแบบนี้เพื่อเรียกร้องความสนใจจากมึง”
“งั้นมึงทำเพื่ออะไร ไปกับผู้ชายที่เพิ่งคุยจนดึกดื่นเพื่ออะไร”
“มันเป็นเรื่องของกู กูจะทำอะไรก็เรื่องของกู”
“แค่กูบอกเลิก แค่กูไม่ได้เอากับมึงแค่ไม่กี่วัน มึงก็แจ้นไปหาคนอื่นให้มันเอามึงเลยใช่ไหมเพ้นท์ มึงขาดเรื่องอย่างว่าไม่ได้เลยเหรอวะ”
เพี้ยะ! มือฉันตบที่ใบหน้าของออยล์เพราะโกรธที่มันกล้าพูดแบบนี้ใส่ฉัน
“กูจะขาดได้หรือไม่ได้ไม่ได้เกี่ยวกับมึง มึงออกไปจากห้องกู กูเหนื่อยกูจะนอน”
“เหนื่อย? มึงทำอะไรมาเหนื่อย”
“กูจะทำอะไรมันเรื่องของกู ออกไปออยล์”
“แล้วถ้ากูไม่ออกมึงจะทำอะไรได้”
“...”
- ผู้เขียน
