“ก็พอดูครับ แต่เลือดยังไม่ออก แค่ได้แผลถลอกซิบๆ”
“ฮึ! ยังไงกัน นี่เราพลาดอะไรดีๆ ไปรึไง เล่ามาให้หมดนะ ห้ามตกหล่นสักตอน หึหึหึ...” คำเปรียบเปรยของนิกรทำให้เกียรติกรหัวเราะด้วยอารมณ์ดี เพราะเท่ากับว่าต้นไม้ใหญ่ของเขากำลังแผ่กิ่งก้านสาขาใน KPP ได้สำเร็จตามที่เขาหวังไว้จริง
นิกรยิ้มอย่างรู้สึกเต็มตื้นในหัวใจ เสียงหัวเราะของเกียรติกร เขาไม่ได้ยินมานานแล้ว ตั้งแต่อานนท์พนักงานคนหนึ่งที่เคยล้มลุกคลุกคลาน เคยกินนอนและทำงานร่วมกันใน KPP เมื่อครั้งยังเป็นเพียงโรงปั้มเหล็กเล็กๆ ซึ่ง KPP ในวันวานเมื่อเกือบ 30 ปีที่ผ่านมา ไม่ต่างจากโรงฝึกพนักงานที่มีคุณภาพให้เติบโตไปเป็นเจ้าของกิจการ หรือไม่ก็ไปเป็นผู้บริหารในสายงานต่างๆ ของบริษัทลูกค้า
การส่งผ่านพนักงานกันไปมาระหว่างธุรกิจเดียวกันไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะลักษณะการทำงานและอะไหล่สินค้าที่ไม่ค่อยจะแตกต่างกันเท่าไร ทำให้พวกเขาไขว่คว้าในโอกาสที่ได้รับการ
