หลังจากได้ฟังคำพูดสามีพราวฟ้าถึงกับนิ่งอึ้งเพราะไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายนั้นทำอย่างนี้เพื่ออะไร ทานอาหารนอกบ้านแล้วยังมานอนค้างโรงแรมอีก เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าหมื่นภพกำลังคิดอะไรอยู่
“ไม่เอาดีกว่า พราวว่าเรากลับบ้านกันนะคะ”
เรื่องอะไรต้องมานอนนอกบ้านด้วย หมื่นภพหาทางแกล้งแน่ ๆ
“พอถึงเวลาชดใช้คิดจะเบี้ยวเหรอ ไหนว่าจะไม่ต่อต้าน ถ้าไม่เดินทำตรงนี้ไหม”
นิ้วใหญ่เกลี่ยแก้มสีแดงระเรื่ออย่างพึงพอใจ พราวฟ้าแต่งหน้าเบา ๆ อย่างนี้ก็ดูน่ารักไปอีกแบบซึ่งเขารู้สึกชอบมันมาก
หญิงสาวกวาดสายตาไปรอบ ๆ ร้านก็เห็นว่ามีหลายคนมองมาทางโต๊ะเธอ ขนาดอยู่ในมุมพิเศษแล้วยังมีคนพยายามมองเข้ามาอีกก็เริ่มเบี่ยงตัวหลบ
เธอเหมือนเด็กเสี่ยมากกว่าภรรยาของชายหนุ่ม
หมื่นภพเหมือนจะอ่านสายตาพราวฟ้าได้จึงดึงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้น เขาใช้เวลาไม่นานในการพาภรรยาเข้ามาในห้องพักที่ตั้งใจจองเอาไว้สำหรับช่วงวันพักผ่อน จริงอยู่ว่าพักในบ้านก็ได้
