ตอนที่ 4 ตามเกมส์
869 คำ
ตอนที่ 4 ตามเกมส์
คิมหันต์ part
ผมวางสมาร์ทโฟนลงบนที่นอนหลังจากคุยกับโรสสรินทร์ ก่อนหน้าที่เธอจะทักมาพี่ภูผาได้ส่งข้อความมาเกริ่น ๆ กับผมไว้บ้างแล้ว แทบไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่สวยขนาดนั้นจะไม่เคยมีแฟน ผมเห็นในข่าวตามสื่อต่าง ๆ ชอบจับคู่จิ้นให้เธอ คู่คนนั้นคนนี้ ไอ้เราก็คิดว่าคงจะมีตัวจริงของเธอสักคนแหละ แต่พอพี่ภูผาส่งข้อความมาบอกก็เลยทำให้แปลกใจ ตามเกมส์เธอไปก่อนละกัน ดูซิว่าจะมาไม้ไหน หรือแค่นึกสนุกอยากจะเล่น ๆ กับผมแค่นั้น
////////////////////////////////////////////////////
ระหว่างนั่งกินที่ข้าวโรงอาหารใต้ตึกคณะนิเทศศาสตร์ โรสสรินทร์กำลังนั่งจ้องหน้าจอมือถืออย่างไม่ละสายตา จนทำให้เพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอ่ยทักขึ้นมา
“จะจ้องอีกนานมั้ยมือถืออะ ข้าวน่ะ ไม่กินรึไง”
โรสนรินทร์ละสายตาจากหน้าจอ เงยหน้าขึ้นมามองสาวหมวยที่นั่งอยู่ตรงหน้า เธอไม่ได้ตอบคำถามที่เพื่อนเอ่ยทัก แต่กลับมีคำถามกลับไป
“แกว่า..ฉันนัดคิมหันต์ไปกินข้าวจะดูน่าเกลียดมั้ยวะเดซี่”
คำถามของเพื่อนดาราทำเอาเดซี่ที่กำลังถือช้อนตักข้าวเข้าปากต้องหยุดกึก
“ไอ้น่าเกลียดมั้ย คงไม่ แต่คงได้เป็นข่าวพาดหัวหลายสำนักแน่ ๆ”
คำตอบของเดซี่ ทำเอาโรสคิดตาม ก็จริงอย่างที่เพื่อนเธอพูด ถ้านัดคิมหันต์ไปกินข้าวแล้วมีใครถ่ายรูป หรือถ่ายคลิปไว้ คงได้เป็นข่าวดังแน่ ๆ แล้วจะต้องทำไงดีล่ะ ถึงจะได้คุยกันมากขึ้น เพราะจะให้ทักไลน์ไปก่อนตลอดมันก็ดูไม่ดี ขณะที่กำลังครุ่นคิด เพื่อนสาวหน้าหมวยก็เกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมา
“ถ้าออกไปข้างนอกมันลำบาก แกก็นัดมาที่คอนโดดิ”
เดซี่ช่วยเพื่อนออกความคิด
“จะบ้าเหรอ นัดมาที่คอนโด เขาจะได้ว่าฉันอ่อยน่ะสิ”
โรสสรินทร์ปฏิเสธทันควัน ถึงเธอจะอยากมีแฟนมากแค่ไหน แต่วิธิแบบนี้มันก็ดูจะใจง่ายเกินไป
“ฉันหมายถึง นัดมาทำอะไรกินกัน ฉันจะนัดภูผามาด้วย แกก็อ้างไปสิ นัดมากินเลี้ยงอะไรก็ว่าไป นี่แกคิดอะไรเลยเถิดอยู่เนี่ย”
สาวสวยยิ้มแหย ๆ ให้เพื่อนตรงหน้า เมื่อรู้ว่าตัวเองคิดเตลิดไปไกล
ใบหน้ามนปากสีกุหลาบหยิบสมาร์ทโฟนสีชมพูหวานแหววขึ้นมา เปิดแอพพลิเคชั่นไลน์ แล้วกดส่งข้อความไปหาคิมหันต์ทันที
เธอจ้องหน้าจอมือถือ ใจจดใจจ่อรออีกฝ่ายตอบกลับมา ทั้งที่ก็ไม่แน่ใจว่าทางนั้นจะว่างตอบรึเปล่า เพราะตอนนี้ก็เป็นเวลาเรียนด้วย
ตึ๊ง! เสียงข้อความไลน์เด้งเข้ามา เธอจึงรีบกดเข้าไปดูอย่างรวดเร็ว
ยังไงดีอะ จะชวนยังไงดี ลืมคิดเหตุผลซะด้วยสิ โรสสรินทร์คิดอยู่ครู่เดียวก็กดส่งข้อความกลับไป
อ่านข้อความตอบกลับจบ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตกลง ทำเอาดาราสาวสวยแทบจะกรี๊ดออกมา เธอรีบนัดเวลา และบอกชื่อคอนโดให้กับอีกฝ่ายให้รู้ อาการดีใจจนออกนอกหน้า จนเพื่อนที่นั่งอยู่ได้แต่ส่ายหัวเมื่อเห็นเธอเก็บอาการแทบไม่อยู่
“น้อย ๆ หน่อยค่ะแม่นางเอก อะไรจะดีใจขนาดนั้น”
“โธ่แก..เข้าใจฉันหน่อยเถอะ นาน ๆ ที ฉันจะรู้สึกกระชุ่มกระชวยแบบนี้ วาเลนไทน์ปีนี้ฉันต้องมีคู่ให้ได้”
“จ้า ๆ ขอให้แกสมหวังนะคะ อยากจะกินเด็ก ไม่ใช่โดนเด็กหลอกกินซะล่ะ”
“ไม่มีทาง โรสสรินทร์ซะอย่าง เออ แกอย่าลืมบอกภูผาล่ะ วันเสาร์ 10 โมงเช้า ที่คอนโดฉัน”
เธอเอ่ยบอกเพื่อนรัก พลางกำชับให้นัดแฟนหนุ่มของเพื่อนมาที่คอนโด ตามเวลาที่ได้บอกกับคิมหันต์ไป
///////////////////////////////////////////////////
“ไอ้คิม วันเสาร์นี้ไปเล่นบาสกันมั้ยวะ”
เพื่อนในชมรมบาสเกตบอลเอ่ยถามคิมหันต์ขณะที่กำลังเก็บของหลังจากซ้อมเสร็จ
“ไม่อะ วันเสาร์เรามีนัดแล้ว”
เขาปฏิเสธคนชวนไปตามตรง เพราะวันเสาร์เขารับปากกับแม่ดาราคนสวยไว้แล้ว ว่าจะไปกินเลี้ยงที่คอนโด
“นัดแฟนไว้เหรอวะ”
“เปล่า นัดรุ่นพี่ที่รู้จักกันไว้น่ะ เอาไว้คราวหลังค่อยไปเล่นกับแกนะ”
“เออ ๆ กลับละ”
หลังจากพูดคุยกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน คิมหันต์เปิดมือถืออ่านข้อความที่โรสส่งมาบอกที่อยู่ และนัดเวลา ทำเอาเขาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“คอนโดเดียวกัน ห้องติดกัน”
เขาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ แล้วคลี่ยิ้มเล็ก ๆ ออกมา
- ผู้เขียน
