โรสศิรินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในรุ่งสางหลังจากบทรักเร่าร้อนล่าสุดจบลงไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ร่างบอบบางเหวี่ยงเท้าลงจากเตียงช้าๆ อย่างทุลักทุเลเพราะความเจ็บปวด และอาการร้าวระบมที่เกิดขึ้นกับจุดอ่อนไหวของร่างกายเธอ หญิงสาวก้มลงหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่หล่นกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นพรมขึ้นมาหอบไว้ แล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างเงียบๆ เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกตัวตื่น เกรงบทรักจะเริ่มต้นอีกครั้งซึ่งตอนนี้เธอบอบช้ำเกินกว่าจะรับไหวแล้ว
เมื่อมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้ากระจก ร่างอรชรก็ต้องชะงักเท้ายืนกวาดมองเงาสะท้อนของตัวเองนิ่ง ผิวขาวอมชมพูสวยที่เธอเฝ้าทะนุถนอมมานักหนา บัดนี้เต็มไปด้วยรอยแดงเป็นจ้ำๆไปทั่วเรือนร่างงดงาม
‘ใครจะไปคิดว่าการตัดสินใจมีลูกด้วยการมีเซ็กส์มันจะทำให้ร่างกายบอบช้ำหนักขนาดนี้เล่า’
หญิงสาวคิดแล้วก็รู้สึกขุ่นเคืองคนตัวใหญ่ขึ้นมาที่ไม่ยอมปล่อยให้เธอได้พักทั้งคืน ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ยาหรือเพร
