8 ไม่เปลี่ยนใจ
ทางด้านชายหนุ่มห้องติดกันยังมึนงงกับคำพูดของเธอที่บอกว่าอยากมีลูก เผลอเก็บเรื่องนั้นมาคิดอยู่หลายวัน...
ยอมรับว่าถูกใจแม่สาวสวยอยู่แต่เขาไม่ใช่ผู้ชายแนวแฟมิลี่แมน ไม่เคยมีความคิดมีหลานสักคนให้แม่อุ้ม และที่สำคัญคือเขาไม่เคยเปลี่ยนใจเรื่องไม่กินเด็กแม่!
ความทรงจำเลวร้ายอันยากจะลืมของเตชิน สองปีก่อนเดินทางไปอังกฤษก็เพราะแม่! พาเขาไปเที่ยวบ้านหลังเก่าของคุณยายที่เขาใหญ่ จนได้เจอกับน้องอริสา
ถึงขั้นว่าเป็นเรื่องแซวกลางวงเหล้าว่าเตชิน สิงหวัฒน์ ไร้น้ำยาไปซะแล้ว ตัวเขาที่มีเพื่อนฝูงเยอะแยะคงได้เสียหน้าอยู่พอสมควร เข้าขั้นเข็ดขยาด หลวมตัวไปเหลาจมูกที่เกาหลีพอได้ยินแม่คุณชมหมอหมาเบ้าหน้าอ้ปป้าว่าโรอุนรวมร่าง!
ให้ตายสิน่า... อย่าได้พลาดท่าหลงกลแม่เด็ดขาด!
ความคิดฟุ้งซ่านยังอยู่ตลอดหลังรับประทานอาหารเช้าที่มีพนักงานบริการส่งถึงห้อง ร่างสูงในเสื้อยืดสีขาวกางเกงขาสั้นเดินไปมา นั่งไม่ติดเก้าอี้ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจไลน์ไปถาม
กินอะไร? กับข้าวอร่อยไหมคนสวย? สั่งเพิ่มได้นะครับ มีอะไรให้พี่ช่วยเหลือบอกพี่ละกัน
พี่เตใจป๋าเหมือนคุณแม่ เข้าข้างตัวเองว่าเป็นมารยาทของเจ้าบ้านที่ดีตามรับปากกับทางผู้ใหญ่ว่าจะดูแลน้องให้ แม้ว่ามันเป็นหน้าที่ของทางโรงแรมระดับห้าดาว ซึ่งนำเสนอการกักตัวที่หรูหราที่สุด
ไม่นานนัก เขาได้รับคำตอบพร้อมรูปอาหาร บรรยายรสชาติสมเป็นสาวการตลาดโฆษณา!
แทบจะไม่ต้องถามเลย จากงานเสิร์ฟอาหารอร่อย เลือกได้ไม่จํากัด 3 มื้อจากฝีมือเชฟที่ได้รับรางวัลการันตี มันต้องอร่อยอยู่แล้ว ตัวเขาเองก็ยังชอบเมนูสเต๊กของเมื่อวานเย็นด้วยซ้ำ ติดแค่ว่าต้องทานคนเดียวทุกวัน
น้องพิมพ์เป็นคนยังไงกันแน่นะ... หรือว่าจะเป็นสายกิน?
นาน ๆ ครั้งคนอย่างเตชินจะมีคำถามเรื่องนิสัยใจคอ
ที่แล้วมานั้นเขาคงไม่สนใจเพราะมันไม่สำคัญเท่าลีลาดุเด็ดเผ็ดแซ่บบนเตียง คิดอยู่ได้ไม่นาน เขาก็ทิ้งความฟุ้งซ่านเพื่อกลับไปทำงานหน้าจอสี่เหลี่ยมของตัวเองต่อ
ในห้องสูทพื้นที่กว้างขวางด้วยราคาสองแสนกว่าบาทสำหรับกักตัว 15 คืน คุณแม่ช่างเอาใจจองมา มีห้องทำงานแยกต่างหากจากห้องนอนตกแต่งอย่างหรูหรา
พอได้เข้าสู่โลกของอินเทอร์เน็ต เขาจึงได้ใช้เวลาทั้งหมดในช่วงเย็นกับการเขียนแบบแปลน แผนผังงานทำพอร์ตแนะนำตัวสั้น ๆ หากว่าเขาเกิดต้องรับงานในเมืองไทย
อะไรก็เกิดขึ้นได้... ชายหนุ่มตัดสินใจทำไฟล์เสนอผลงานตัวเองเผื่อไว้หากว่าต้องอยู่กับแม่จริง ๆ เพราะแม่ของเขาอายุมากแล้ว
ขณะนั้นเอง ข้อความดังเตือนจากโทรศัพท์พาใบหน้าเข้มเครียด ก้มลงมองแสงวูบวาบจากจอสี่เหลี่ยมบนโต๊ะทำงาน
ที่หวังว่าจะเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของคุณแม่กลับเป็นหญิงสาวอีกคนหนึ่ง
[พายฝากการ์ดเชิญไปทางป้าขวัญ อย่าลืมมางานแต่งพายกับ ‘คุณเมธพนธ์’ ด้วยนะคะ อีกสองเดือนแต่งน้าา...]
สาวสวยคนนี้หากเล่าว่ารู้จักกันได้ยังไงคงเป็นเรื่องยาว ชายหนุ่มทำเพิกเฉยข้อความนั้นไปเสียเพราะรู้ว่าอริสาต้องไปงานมงคลของหล่อนแน่ และเขาไม่อยากเจอ!
แต่พอนึกถึงน้องพิมพ์ ด้วยความที่สาว ๆ รู้จักกัน ถึงไม่ทราบลำดับความสัมพันธ์แน่ชัดว่าซี้แค่ไหน
เหมือนตัวเขาเองที่มีเพื่อนหลายกลุ่ม สนิทมากสนิทน้อยสนิทพอประมาณ
น้องพาย... สนิทกับพิมพ์ไหม?
มือลั่นถามเร็วไป! เขาเผลอทำหน้าตกใจ หลังสลับหน้าจอทำงาน เคาะปลายนิ้วผ่านโปรแกรมแช็ตด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดันอยากตีมือตัวเองทีหลัง
[ซี้สุด ๆ รู้ทุกอย่างทุกเรื่อง ไม่มีอะไรที่ไม่รู้...]
ตอบมาขนาดนั้นเป็นก็ต้องอยากถามต่อ เตชินจำได้ว่าน้องพายเป็นคนอัธยาศัยดี พูดเป็นต่อยหอย
นับได้เป็นชั่วโมง หมดเวลาไปกับงานแช็ตมากกว่าทำงาน ได้รู้เรื่องราวหลายอย่างว่าเพื่อนสาวเป็นคนดี ตรงไปตรงมา มั่นใจในความคิดของตัวเอง กตัญญูรู้คุณคนรักพ่อแม่เป็นที่หนึ่ง ข้อเสียคือไม่สนใจหนุ่ม ๆ เพราะความบ้างาน มุ่งมั่นอยู่กับพระเอกนิยาย
มันทำให้เขาเริ่มสับสนแล้วว่าแม่ชักแม่สื่อมีแผนการหาลูกสะใภ้แบบไหน ขณะทิ้งแผ่นหลังกว้างลงบนเบาะเก้าอี้โซฟามีพนักพิงอย่างย่ามใจ
น้องพิมพ์... เป็นพวกบ้านิยายงั้นเรอะ!? พวกช่างฝันน่ะสิ...
“มิน่า... ไลน์ไปเงียบตลอด กำลังจินตนาการว่าพี่เป็นพระเอกนิยายหรือเปล่ากัน?”
ด้วยนิสัยความหลงตัวเองที่มีมานานแล้ว เจ้าของร่างสูงหยัดกายลุกขึ้น หยิบโทรศัพท์มือถือเดินไป
ไม่รู้ว่าแม่สาวตาใสที่ส่งกระแสความร้อนแรงผ่านแววตามาให้เมื่อวันก่อนคิดอะไร เขาควรต้องรู้ทันทางหนีทีไล่ ไม่ตกเป็นเหยื่อการคลุมถุงชนของผู้ใหญ่
ระเบียงกว้างมีโต๊ะเก้าอี้สำหรับนั่งรับประทานอาหาร และโซฟานอนเล่น ลมพัดผ่านระบายอากาศดี วงหน้าหล่อเหลาทำกระหยิ่มยิ้มย่อง ยืดเส้นยืดสายเหมือนหลาย ๆ วันที่ผ่านมา มองผ่านรั้วเป็นซี่ มีต้นไม้ปกคลุมให้ความเป็นส่วนตัวในแต่ละห้อง
เขาเห็นว่าพิมพ์ลภัสเป็นคนอารมณ์ดี ชอบมานั่งเล่นตรงระเบียง ชมนกชมท้องฟ้าด้วยท่าทางสดชื่นแจ่มใส บางวันก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์มือถืออย่างวันนี้
ร่างบางในชุดคลุมอาบน้ำนั่งไขว้ขาตามองจอ บนโต๊ะกระจกสีดำสนิทมีถ้วยกาแฟ และขนมเค้ก เส้นผมสีน้ำตาลสวยเปียกหมาดบอกว่าเจ้าตัวคงเพิ่งอาบน้ำ
พอถูกเมินจากหญิงสาวที่ไม่มองเขาแม้หางตา คนแอบมองคงอดไม่ไหวต้องตะโกนเรียก “น้องพิมพ์... อ่านไลน์หน่อย”
หญิงสาวได้ยินอยู่จึงยกหูโทรหาเขา “ว่าไงคะ? พี่เต... กับข้าวอร่อยค่ะ”
“ทำอะไรครับ? อ่านอะไรอยู่ล่ะวันนี้”
“อ่านนิยาย... เพื่อนสาวเปย์มาให้เยอะ ยัยพายล่ำซำ สามีรวย ใจดีซะด้วย” พอได้เอ่ยปากชมคนแปลกหน้า
ชายหนุ่มเคยอยู่เขาใหญ่มาก่อนถึงกับหัวเราะเรื่องนายเมธพนธ์ ที่คนเขาเรียกกันว่า ‘ไอ้!’
“มันอาจจะแค่ภาพลักษณ์ภายนอก พี่ว่าน้องไม่ได้ไปรู้จักเขาเป็นการส่วนตัว บอกว่าใจดี แหม...” เสียงสูง ๆ ของเขาผ่านหูคนที่ทำยิ้ม ๆ มองเห็นแต่ไกล
“ถ้าเขาไม่ดี เพื่อนพิมพ์คงไม่แต่งงานด้วยหรอกจริงไหม?”
“อยากได้ผัวรวยแบบเพื่อนบ้างงั้นเหรอ? อ้อ... สายจินตนาการ พี่ว่าแล้วล่ะ น้องพายคงจิ้นว่าตัวเองเป็นนางเอกนิยาย”
ตัวเขาแค่อยากมาหยอกน้องเล่นก็เท่านั้นประสาคนขี้แกล้ง พิมพ์ลภัสกลับเข้าใจไปอีกอย่างถึงเจตนาในคำถามของเขา บอกด้วยน้ำเสียงขึงขังจริงจัง
“พี่เตจะดูถูกพิมพ์เรื่องนิยายเหรอคะ? นิยายส่วนใหญ่มันมีพล็อตมาจากเรื่องจริงนะ แต่ละคนมีความชอบไม่เหมือนกัน ขอความกรุณาไม่เหยียดนักอ่านเนอะ”
ทั้งน้ำเสียงและหน้าตาบึ้งตึงไกล ๆ เธอคงได้แบ่งพรรคพวกเขาเพราะความไม่พอใจ
นับว่าเขาประสบความสำเร็จกับการทำให้หญิงสาวเลิกสนใจนิยาย เธอเงยหน้ามองมาทางเขาด้วยสายตาอาฆาต
ทั้งที่เคยบอกว่าทำอะไรก็ไม่โกรธ...
“พี่เปล่าเหยียดซะหน่อย แค่อยากรู้ว่าน้องอ่านอะไรอยู่?”
“นิยายวาย 4P ค่ะ อ่านไปเพลิน ๆ ตอนนี้เบิ้ลไป 5P 6P 7P เพลินมากกก! แค่นี้ก่อนนะคะ ถ้าอยากมองหน้าสวย ๆ ของพิมพ์ชัด ๆ ต้องซื้อกล้องส่องทางไกลมาส่องเอานะ”
ปลายสายตัดไปดื้อ ๆ พาคำถามเต็มวงหน้า เขาก็ทำชะโงกคอมองหาเธอที่ไม่สนใจกันอีก ก้มหน้าก้มตายิ้มกับแท็บเล็ตในมือ หัวเราะคิกคักอีกต่างหาก
“นิยายวาย? หืม... อะไรพี ๆ”
คนไม่อ่านนิยายได้แต่ทำหน้างง ก่อนกลับเข้าห้องไปพร้อมความสงสัย
ให้ตายเถอะ! เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าแม่ตัวดีของคุณแม่มีแผนอะไร แล้วนิยายที่ว่า... พระเอกเป็นหนุ่มเกียร์พล็อตเดียวกับตัวเขาหรือเปล่า
“นิยายวาย... อืม... 3P 4P” บ่นพึมพำกับตัวเอง ร่างสูงก้าวกลับเข้าห้องไปเปิดหาข้อมูลอย่างตั้งอกตั้งใจ เหมือนตอนทำวิทยานิพนธ์ส่งโปรเจคขอจบโท
เตชินไม่ใช่คนที่จะมาเสียเวลาอะไรกับเรื่องพวกนี้ โดยเฉพาะการอ่านหนังสือที่ไม่ใช่หนังสือหุ้น การเงิน หนังสือเรียนหรือหนังสือการสร้างบ้านสร้างตึกตามแบบฉบับวิศวกร
มันเหมือนกับว่าเขาหลุดเข้าไปในโลกอีกใบหนึ่งที่มีผู้ชาย... ผู้ชาย และผู้ชายเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย ๆ ว่าไปว่ากี่ 2 3 4 P จนถึงฉาก X@#FDx.dA8&C
“อุแม่เจ้า!” แม่เจ้าโว๊ย! เสียงอุทานดังในห้องกว้างลำพัง ดวงตาคู่คมเบิกกว้างตะลึง เมื่ออารมณ์ประหลาดเข้าจู่โจม ชายหนุ่มถึงกับต้องก้มลงมองแขนล่ำ ๆ ของตัวเอง ไรขนสแตนอัพทั่วทั้งแขน!
ที่แน่ ๆ คือเจ้าหนอนน้อยของเขามันไม่ได้สแตนอัพตาม แต่ห่อเหี่ยวขดหัวสิ้นใจ ตัวเขายังรู้สึกเหมือนจะอาเจียน...
ชายหนุ่มสะบัดศีรษะอย่างหัวเสีย ไม่รู้ตัวว่าโดนปั่นหัวอยู่หรือเปล่าหรือว่ายังไง จนได้ยินเสียงข้อความดังผ่านมือถืออีกครั้ง เขาจึงก้มหน้าเครียดอ่าน
ถ้าจะให้จิ้นแบบสายวาย พี่เตลองจินตนาการว่าเป็นนายเอกดูแล้วกันนะคะ ถ้ายังไม่อิน... แนะนำให้ลองอ่านพวก Comics Manga Yaoi ไปก่อน
ชาตินี้ผู้ชายอกสามศอก แมนเต็มร้อยอย่างเตชินคงไม่มีทางอินไปกับน้อง! ยังเกิดความรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้งว่าไม่ควรเหยียดนักอ่านสาววายเลยจริง ๆ