7-1 เปลี่ยนใจ
1164 คำ
7-1 เปลี่ยนใจ
“วันนี้ไม่ออกมาแฮะ” เสียงทุ้มพึมพำ ทำชะโงกหน้ามองหาห้องข้าง ๆ โดยไม่รู้ว่าเขากำลังคาดหวังอะไร ในเมื่อตั้งใจไว้แล้วว่าไม่เอาเด็กแม่! ห้ามจับกินเด็ดขาด!
พูดถึงทางครอบครัวของพิมพ์ลภัสยังช่างเชียร์เขาเหลือเกิน ดวงใจและชัชชัยโทรมาพูดคุย เล่าให้ฟังว่าลูกสาวชอบทำอะไร ฝากฝังให้เขาดูแลกันด้วย
ตามมารยาทแล้วเขาจึงรับปากไปตามมารยาทว่าจะดูแลขั้นพื้นฐานไม่ให้เธอรู้สึกลำบากใจกับการอยู่แต่ในห้องส่วนตัว หลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้ชิดกับบุคคลอื่นในที่พัก (Social Distancing)
อย่างน้อย ๆ ก็แช็ตถามเธอทุกวันว่าสุขสบายดีไหม ต้องการอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า
เข้าทางแม่สื่ออย่างขวัญฤดีที่ไม่รู้ว่ามีแผนการหาลูกสะใภ้มาให้ลูกชายเป็นคนที่เท่าไร
หลังพลาดลูกสะใภ้ในคราวก่อน และพ่อเดินทางไปทำงานในต่างประเทศ แม่เหมือนจะมีวิชามารมากขึ้นเรื่อย ๆ
กระทั่งช่วงบ่ายของการกักตัววันที่ห้า เขาได้รับการตอบกลับจากพิมพ์ลภัสมาว่าเธอแฮปปี้ดีกับการอ่าน *****คนิยาย บอสโอนเงินเข้าบัญชีให้ล่วงหน้า ยังนัดหมายเขาให้ไปพบเธอที่ล้อบบี้ส่วนตัวในชั้นลอย
การนัดพบกันของผู้เข้าพักสามารถทำได้วันละ 45 นาที ในพื้นที่ซึ่งทางโรงแรมจัดไว้ผู้กักตัวโดยเฉพาะ ส่วนการใช้บริการต่างหากนอกเหนือจากแพ็คเกจเช่นอาหาร เครื่องดื่ม ผู้เข้าพักจะต้องจ่ายเพิ่มเอง
เตชินมาถึงสถานที่กว้างขวาง มีโต๊ะเก้าอี้เหมือนร้านอาหารทั่วไปในลักษณะเปิดโล่ง ดูสะอาดตา ระบายอากาศได้ดี หลังจากที่เธอสั่งน้ำส้มดื่มรออยู่ก่อนหน้า
ทุกที่นั่งมีการเว้นระยะห่างอย่างพอดี หากเป็นที่ชิดกันของครอบครัวยังมีพลาสติกใสวางกั้น ร่างสูงหย่อนก้นนั่งลง ล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์จากกางเกงออกมาวางไว้บนโต๊ะเผื่อรอใช้จ่ายตามนิสัยของเขา
“สวัสดีค่ะพี่เต” เธอส่งยิ้มให้แทนการยกมือไหว้เพราะรู้ว่าอีกคนไม่ชอบ
ในเสื้อสีขาวเปิดไหล่ กางเกงยีนสีซีดขาดพอเป็นแฟชั่นกับหน้ากากอนามัยสีดำนำเทรนของสาวเอวบางร่างน้อย ทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาจากผู้เข้าพักกักตัวชั้นอื่นที่มานั่งสูดอากาศนอกห้องโดยเฉพาะหนุ่ม ๆ!
เตชินมีสีหน้าสงสัยว่าเธอจะแต่งตัวสวยมาทำไม ในเมื่อเขาหยิบชุดธรรมดาใส่ลงมาคือเสื้อยืด กางเกงวอร์มขายาว
ตาคมกวาดมองไปทางทรงผมที่เคยเป็นสีบรอนซ์ทองกลายเป็นสีน้ำตาลช็อกโกแลตสวย... จนไม่อยากชม
“น้อง... หมดเวลาไปกับการย้อมสีผมเหรอ? โรงแรมนี้มีบริการกักตัวซาลอนด้วยหรือยังไงกัน?”
“กวนนะคะพี่เต... ถ้าไม่ใช่เพราะพี่หน้าตาดี พิมพ์คงไม่ให้อภัยอย่างแน่นอน” เธอพูดผ่านรอยยิ้มใต้แมสก์ดำ ยิ้มอันแฝงไปด้วยจุดประสงค์บางอย่าง
“มีอะไรล่ะครับ? กักตัวไม่สบาย หรือว่าเหงาเลยอยากมาเจอคนหล่ออย่างพี่เต”
เตชินยังหลงตัวเองเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน หญิงสาวแค่เงียบไป มองคนในฝั่งตรงข้ามกันด้วยแววตาแน่วแน่ ในสิ่งที่เธอคิดว่าตัวเองตัดสินใจมาดีแล้ว
“พิมพ์อยากมีหลานให้ป้าขวัญค่ะ”
เธอรู้ตัวว่าตัวเองพูดอะไรออกไปตรงข้ามกับอีกคนที่นั่งนิ่งอึ้ง
เตชินเห็นอยู่ก่อนหน้านี้ว่าเธอไม่ชอบให้เขาจีบ พูดจาหยอด หรือแสดงท่าทางชอบพอต้องการได้เธอมาเป็นคู่ควงจะชั่วคราวหรือตลอดไปก็ตาม
พิมพ์ลภัสเป็นคนประหลาด... กว่าที่เขาคิดเอาไว้...
หลายนานที่เธอยังรอคำตอบด้วยสีหน้าแน่วแน่ พอเขาตั้งสติได้จึงพยายามบ่ายเบี่ยง
“แม่พี่พูดไปงั้น ๆ คนแก่วัยทอง เหงาเพราะอยู่คนเดียว เดี๋ยวพี่กลับไปอยู่เป็นเพื่อนแม่ แกก็ลืมเรื่องหลานแล้ว ซื้อหมาแมวให้เลี้ยงตัว คงเลิกล้มความคิดเรื่องลูกสะใภ้ด้วยล่ะมั้ง”
“พิมพ์ชอบกับข้าวป้าขวัญค่ะ... ป้าขวัญใจดีกับพิมพ์ บ้านพิมพ์เป็นหนี้บุญคุณป้าขวัญด้วย” เธอบอกตามความรู้สึกตัวเองที่เป็นคนตรง อยากทำอะไรพิมพ์ลภัสก็จะทำมันเลย
“ไม่ใช่ชอบเงินแม่พี่เหรอน้อง?”
ความคิดอีกอย่างของชายหนุ่มทำให้เธอยิ้มออกมา ยกมือขึ้นแตะหน้าอกพลางสาธยายสรรพคุณยาวเหยียด
“พิมพ์อายุยี่สิบแปด จบ Communication & Media Studies Newcastle University มหา’ลัยอันดับหนึ่งของ UK ก่อนมูฟตัวเองมาทำงานที่ลอนดอน พิมพ์มีประสบการณ์ทำงาน ไม่ใช่คนโง่... พิมพ์มีปัญญาหาเงินใช้เองได้ พิมพ์ไม่ใช่พวกเกาะผู้ชายกินด้วยค่ะ มื้อนี้พิมพ์เลี้ยงก็ได้... อยากทานอะไร พี่สั่งได้เลย”
ความมั่นใจของหญิงสาวที่เรียนจบปริญญาแบบเขาด้วยอายุน้อยกว่าทำเตชินกลิ้งลูกตามองไปทางอื่น มือจับหน้าขาแน่น
“พี่เตช่วยเก็บไปคิดหน่อยนะคะ จะผ่านหมอหรือวิธีธรรมชาติ พิมพ์ว่าพิมพ์อยากมีทายาทสักคนนะ ถ้าพี่เตไม่ตกลง อืม... พี่ชายพี่ก็ได้ค่ะ คนไหนได้หมด”
ชายหนุ่มเบิกตาโพล่งอุทานผ่านแมสก์ “อั้ยย่ะ! ไม่ใช่เล่น ๆ เลยนะเนี่ย”
“ไม่เล่นค่ะ”
“แรดจริง ไม่ใช่เล่น ๆ”
คนถูกหลอกด่าไม่สะทกสะท้านยังผายมือออกพร้อมยื่นข้อเสนอ ตามแบบฉบับนักการตลาด โฆษณา
แน่นอนว่าบริษัทที่จากมาพร้อมความเสียดายของบอสและเพื่อนร่วมงาน! ฝีมือฝีปากการทำงานของพิมพ์ลภัสไม่เป็นรองใคร
“น้ำแตกแยกทาง ลูกคลอดแยกย้าย พิมพ์เลี้ยงลูกกับป้าขวัญสองคน พี่กลับอังกฤษไปใช้ชีวิตโลดโผนเหมือนเดิม มาหาลูกได้ถ้าคิดถึง มีแต่วิน ๆ ได้กินพิมพ์ฟรีด้วยนะ”
“น่ากินตายล่ะ”
“น่ากินค่ะ รับรองอร่อยเหาะ ขอเบิ้ลหลายชาม พิมพ์ใจดีแถมให้ด้วยเผื่อลูกไม่ติด”
“พี่เป็นโควิด... เอามะ กินมะ”
ท่าทีกวนประสาทไม่เลิกโดนสายตาพิฆาต เธอส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ชอบใจนักกับความไม่รู้เวลาของผู้ชายขี้เล่น ที่อาจต้องการบ่ายเบี่ยงหัวข้อสนทนาหรือเปล่าและก็เป็นอย่างที่คิด
“พี่ว่าพักเรื่องนี้ก่อน... เราเป็นไงบ้าง? อยู่แต่ในห้อง”
“โอเคค่ะ เพลินมาก ๆ คุยกับเพื่อน กินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง อ่านนิยาย”
“เอาอะไรบอกพี่ละกัน คุณลุงคุณป้าฝากพี่ให้ดูแลเรา เดี๋ยวกลับไปผอม พี่โดนว่าอีก”
“ขอบคุณค่ะ พี่เต...” ตอบแล้วเธอก็ยิ้มรับความหวังดีของเขา
ได้ยินมาจากป้าขวัญว่าจริง ๆ แล้วลูกชายหล่อนเป็นคนดีพอสมควร แค่อาจหลงทางไปเพราะเรื่องของผู้หญิงที่ชื่ออริสา กับการคบหาเพื่อนเกเร
- ผู้เขียน
