สี่วันผ่านไป
" เป็นไงบ้างครับวันนี้คุณใบข่า?" หมอเวกัสถามคนไข้ เพราะเขาตรวจดูรอยฟกช้ำที่ใบหน้าหายแล้วและตามท้องน้อยเริ่มดีมากแล้ว เพราะมีคนนวดที่ดีแถมเฝ้าไม่ห่างเลย ยังกะกลัวคนบนเตียงหาย ใบข่าหน้าแดงอายๆพลางปลายตามองคนตัวโตที่นั่งอยู่โต๊ะข้างทำงานอยู่ โฟรัสปลายตามองเล็กน้อย เวกัสมองทั้งคู่แล้วยิ้มที่มุมปาก
" ดีขึ้นมากๆเเล้วค่ะหมอเวกัส ขอบคุณนะคะ" ใบข่าตอบหมอเวกัสออกมา เวกัสพยักหน้าเข้าใจ เขาตรวจดูในปากของใบข่าแล้ว แผลด้านในได้หายแล้วแต่เธอต้องทานข้าวต้มไปก่อนสักอาทิตย์ แผลท้องหน้าก็เริ่มดีขึ้นมากๆแล้ว ดูคนไข้ร่าเริง ใบหน้ามีเลือดฝาดแล้ว
" นอนดูอาการที่นี่สักสองสามวันต่อนะครับ เพราะคุณโฟรัสบอกว่าอยากให้แน่ใจอาการมากกว่านี้นะครับ " เวกัสพูดออกมาเพื่อให้ใบข่าเข้าใจ ใบข่ายิ่งเขินมากกว่าเดิม หัวใจที่เต้นแรงยิ่งแรงกว่าเดิม โฟรัสเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเวกัสนิ่ง เวกัสยักไหล่ให้เล็กน้อยโฟรัสก้มหน้
