4. Relationship
1992 คำ
@บริษัท YSD
"พี่ติ๊ก ตอนนี้กำลังการผลิตของโรงงานต่อวันเท่าไร" เสียงพี่พิมถามพี่ติ๊กขณะที่เดินมาถึงโต๊ะฝั่งตรงข้ามฉัน
"ตอนนี้จากยอด sale ที่มีอยู่ทั้งหมด ใช้ไปแค่ 60% ยังเหลือ Gap อีก 40% เราจะหา sale เพิ่มมั๊ย พิมจะลองไปเสนอที่ไหน"
"พิมว่าจะเข้าไปคุยกับ Family Mart ดู พี่ติ๊กว่าไง"
"ก็ดีนะ เดี๋ยวพี่ติดต่อ Buyers ทางนั้นดูว่าเค้าสนใจจะให้เราเข้าไปเสนอ products รึเปล่า"
วันนี้เป็นเช้าอีกวันที่จะเห็นการสนทนาปรึกษาหารือกันเรื่องโรงงาน ระหว่างพี่พิมกับพี่ติ๊ก มันเหมือนอะไรที่เห็นทุกวัน จนเป็นที่ชินตาสำหรับฉัน ในระหว่างที่ฉันนั่งทำงานไปและฟังการสนทนาของพี่เขาทั้งสองคนไป ทำให้ฉันรู้สึกว่า เจ้านายช่างเลือกคู่ทำงานที่ทำงานได้เข้าขากันดีนะ คนหนึ่งเหมือนกุนซือนักวางแผน อีกคนก็เป็นเหมือนเป็นผู้ตามนักปฏิบัติ แล้วยังนิสัยที่คล้ายกันไปอี๊ก พี่พิมเป็นสาวสวยที่ดูห้าวๆ เห็นทีแรกฉันนึกว่าพี่พิมเป็นทอมซะอีก แต่มารู้ว่าพี่เขาเป็นหญิงแท้ก็เมื่ออาทิตย์ก่อน
เหตุการณ์สัปดาห์ที่แล้ว
"พี่มิ้ง เห็นอะไรตรงหน้าพิมมะ" พี่พิมทักพี่มิ้งเมื่อมาถึงออฟฟิศตอนเช้า
"อะไร เฮ้ย ไอ้พิม หน้าไปโดนอะไรมา" เสียงพี่มิ้งทักกลับด้วยอาการตกใจ
"พี่ยังเห็นใช่ปะว่าเป็นรอย แต่อีคลีนิคที่พิมไปทำหน้า มันบอกพิมว่าไงรู้ปะ แผลนิดเดียวเองค่ะ โบ๊ะแป้งก็ไม่เห็นแล้ว พิมเห็นทีแรกแทบกรี๊ดอะ ตอนแรกมันเป็นสิวเม็ดเล็กๆ พิมรำคาญเลยไปฉีดกะว่ามันจะยุบ แต่ดูมันทำกะพิมสิ โกรธอะ ปกติไม่เคยโกรธอะไรง่ายๆนะ มันทำหน้าสวยๆของพิมเป็นรอยแบบนี้ แล้วมันจะเป็นอย่างนี้อีกกี่วัน พูดแล้วขึ้น อยากกรี๊ดอีกรอบ" พี่พิมพูดออกมาด้วยความโมโห
นี่แหละทำให้ฉันรู้ว่าพี่พิมเป็นผู้หญิงสวยที่ดูห้าวนะ แต่โคตรรักสวยรักงามมากกว่าใครในออฟฟิศเลย ขนาดว่าพี่มิ้งที่สวยที่สุดในออฟฟิศนะ วันไหนที่พี่มิ้งทำงานเลิกตี 1 หรือตี 2 นะ เช้าวันต่อมาพี่มิ้งมาแบบหน้าสด ไม่มีแม้กระทั่งแป้งฝุ่นที่ใบหน้าเลย มาแบบสดจริงๆ ต่างจากพี่พิมที่ไม่ว่าสถานการณ์อะไรก็ตาม หน้าพี่พิมต้องเป๊ะเว่อร์เสมอ ฉันอยากจะถามนะว่าพี่พิมใช้เครื่องสำอางยี่ห้ออะไร ติดทนนานยันค่ำจริงๆ
กลับมาที่ปัจจุบัน
"พี่ตั๊กครับ เอ่อ พอดีจะมีลูกค้าเข้ามาประชุมที่บริษัท แล้วเค้าจะเอารถมา ไม่ทราบว่าเรามีชั่วโมงบัตรจอดรถฟรีให้ลูกค้ามั๊ยครับ" นี่อีกคนที่ฉันรู้สึกว่าพี่เขาน่าเอ็นดูเวลาพูดจา พี่ภูมิหนุ่มขี้เกรงใจประจำออฟฟิศ เวลาพี่ภูมิคุยกับใคร แม้กระทั่งพี่พิมที่อายุน้อยกว่า พี่ภูมิก็จะอ่อนน้อมถ่อมตนเสมอเวลาพูดจา เป็นผู้ชายอบอุ่น ที่ดูน่ารักจริงๆ
เห็นพี่ภูมิแล้วคิดถึงอีกคนจัง ตัวจริงจะดูอบอุ่นแบบนี้ไหมนะ ในขณะที่ฉันมองดูการสนทนากันระหว่างพี่ภูมิกับพี่ตั๊กอยู่นั้น
(ข้อความโปรแกรม Team ขึ้นบนหน้าจอคอม)
Team
Jadai : วันนี้ยุ่งไหม
Ferin : ไม่ค่ะ มีอะไรให้เฟรับใช้คะ
เงียบ ไม่มีข้อความตอบกลับมา เอ่อ อะไรของพี่เขา ทักมาถาม พอถามกลับไปไม่ตอบ เวลาที่ถามและตอบกลับไปมันก็ห่างกันไม่กี่วินาทีนะ สงสัยงานเข้ามาพอดีมั้ง เลยตอบกลับมาไม่ได้ เอาไงดีวะไอ้เฟ แกจะถามต่อหรือเงียบไปดี
Ferin : sent photo
Ferin : พี่ภูมิไปเที่ยวญี่ปุ่น กลับมาขนขนมมาฝากทุกคนเพียบเลยค่ะ แต่ขนมอันนี้อร่อยสุดค่ะ พี่เจไดชอบทานขนมแบบนี้ไหมคะ
เงียบ คราวนี้ไม่อ่านด้วย สงสัยยุ่งจริง ไว้ค่อยทักไปตอนเที่ยงแล้วกัน
"เฟ Team ไปถามเจ๊คหน่อยว่าควรใช้คอมยี่ห้อไหน รุ่นไหนดี ที่ได้ครบทุกคนแต่ไม่เกิน budget ที่ทางญี่ปุ่นให้มา" พี่ตั๊กเดินมาบอกฉันให้ถามเรื่องงานกับพี่เขา อยากจะบอกพี่ตั๊กเหลือเกินว่าเราสองคนเพิ่งทักกันเมื่อกี้ แล้วอยู่ๆพี่เขาก็เงียบไป แล้วถ้าฉันถามไปอีกจะตอบกลับฉันมาตอนไหนอะเนี๊ย
"ค่ะ พี่ตั๊ก" ฉันตอบกลับไปพร้อมกับนั่งชั่งใจอยู่นานว่าจะถามต่อไปเลย หรือรอหลังเที่ยงค่อย Team ไปหาใหม่ดี
Team
Jadai : I don't like sweet
ตอบกลับมาแล้ว แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าตัวหนังสือมันมีอารมณ์นะ เหมือนพี่เขากำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่เลย หรือฉันคิดมากไปเองหรือเปล่า
Ferin : พี่เจไดยุ่งอยู่หรือป่าวคะ
Jadai : No
เอิ่ม ตอบมาแบบนี้ กูควรจะตอบภาษาอังกฤษกลับไปหรือยังดันทุรังพิมพ์ภาษาไทยต่อไปดี เอาไงวะอีเฟ มาอารมณ์ไหนกับกูวะเนี๊ย
Ferin : พี่ตั๊กให้เฟมาถามพี่เจไดว่าควรซื้อโน๊ตบุ๊คสเป็คไหนดีสำหรับพนักงานที่ต้องใช้ค่ะ พี่เจไดว่างค่อยส่งสเป็คมาก็ได้ค่ะ เฟไม่กวนแล้วค่ะ
เฮ้อ พิมพ์ไปแล้ว จะว่าฉันวุ่นวายไม่เลิกรึเปล่าเนี๊ย แต่ตัดบทแล้วนะว่ารอให้ว่างค่อยแจ้ง สงสัยวันนี้พี่เขาคงจะยุ่งมากๆ ไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆกลับมาหลังจากฉันพิมพ์กลับไปเลย
"พี่ตั๊กคะ เฟแจ้งพี่เจไดไปแล้วค่ะ แต่สงสัยพี่เค้าคงจะยุ่งอยู่ คงอาจจะตอบกลับมาถ้าพี่เค้าว่างแล้ว" ฉันเดินเข้าไปแจ้งพี่ตั๊กหลังจาก Team ข้อความทิ้งไว้สักพัก แต่ยังไม่มีการอ่านจากพี่เขา
"อืมมม ขอบใจนะ" พี่ตั๊กกล่าวขึ้นมาหลังจากนั่งทำข้อมูลส่งนายเสร็จ
เวลาเที่ยง @บริษัท YSD
"กินข้าวกันมั๊ยทุกคน" มาแล้วเสียงเจ้าประจำชวนทานข้าว
พี่ติ๊กเคยเล่าให้ฟังว่าแต่ก่อนพี่อลันชอบไปทานข้าวคนเดียวตลอด จะหายไปเงียบๆ แล้วกลับมานั่งทำงานต่อโดยไม่มีใครรู้ว่าพี่อลันกินข้าวเที่ยงเรียบร้อยแล้ว ทุกวันพี่คนอื่นๆจะถามกันตลอดว่าทานข้าวกันไหม จนหลังๆไม่มีใครชวนพี่อลันทานข้าวเที่ยงเลย ทำให้พี่อลันตกข่าวเรื่องในออฟฟิศเสมอ จนสุดท้ายพี่อลันจึงไปแจมร่วมก๊วนทานข้าวเที่ยงกับชาวออฟฟิศคนอื่นๆเสมอ และหลังๆมานี้พี่อลันจะเป็นหัวหน้าทีมในการพาทุกคนไปทานข้าวเที่ยงประจำ
"โคตรหงุดหงิดกับแดเนียลมากเลยค่ะคุณพี่ อะไรมากมายก็ไม่รู้" เสียงพี่ทรายเกริ่นขึ้นเป็นคนแรกในโต๊ะอาหาร
"ทำไมเหรอ แดเนียลทำไรอีก" พี่ตั๊กถามขึ้นอย่างมีอารมณ์เช่นกัน แล้วต่อจากนั้นหัวข้อสนทนาก็พูดถึงแดเนียลจนทานข้าวเสร็จ แล้วช่วงท้ายของการสนทนาก็มีการเกริ่นถึงอีกคน ที่ไม่ได้อยู่ในโต๊ะอาหารนี้ที่ไม่ใช่แดเนียลขึ้นมา
"อาทิตย์หน้าเจ็คก็จะกลับมาแล้วสิ" พี่มิ้งพูดขึ้นมา ทำใจฉันกระตุกและสั่นขึ้นมาซะอย่างนั้น หลังจากที่ทุกคนนินทานายญี่ปุ่นที่มีจิตใจเหมือนมนุษย์หุ่นยนต์จบ อันนี้พี่ๆลงความเห็นกันว่าแบบนั้นนะ ฉันก็เรียกตามพี่ๆเขามาอีกที แล้วทุกคนลงความเห็นให้ฉายาสำหรับเรียกแดเนียลตามที่ทุกคนตกลงกัน เหมือนเป็นโค๊ดลับ ว่า พ่อ
"เป็นคนที่อยู่ต่างประเทศนานสุดเลยนะ มีใครได้คุยกับเจ็คบ้างเปล่า" พี่อลันถามขึ้น ทำเอาฉันยิ่งใจเต้นแรงเลย เพราะฉันคุยกับพี่เขาทุกวันเลย แล้วยิ่งหลังจากที่ฉันตัดสินใจลองมอบความรู้สึกดีๆให้พี่เขา เราสองคนยิ่งคุยกันบ่อยขึ้นในแต่ละวัน ถ้ามานั่งคิดแล้ว วันหนึ่งเราคุยกันสามเวลาเลยก็ว่าได้ บางวันก่อนฉันจะนอน ฉันจะไม่ลืมบอกฝันดีกับพี่เขา โดยฉันไม่ได้หวังว่าพี่เขาจะอ่านและตอบกลับมาหรอก เพราะเวลานอนของฉันดึกพอสมควร แต่เขากลับอ่านและตอบกลับมาทุกครั้ง จนทำให้บางคืนเราคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้จนเวลาล่วงเลยไปอีกวันหนึ่งก็มี
"น้องเฟ ได้คุยกับเจ็คบ้างเปล่า" อยู่ๆพี่ติ๊กก็ถามฉันขึ้น ทำให้ตอนที่ได้ยินชื่อของพี่เจได ช้อนในมือฉันหล่นทันที
"เฮ้ย เป็นไร ถามแค่นี้ช้อนหล่นเลย" พี่ตั๊กที่นั่งอยู่ข้างๆ ถามฉันอย่างตกใจหลังได้เห็นฉันทำช้อนหล่น
"ขอโทษค่ะพี่ พอดีคิดเรื่องอื่นอยู่ เลยตกใจนิดหน่อย เอ่อ ถามแต่เรื่องงานกับพี่เจไดค่ะ" ฉันรีบตอบออกไป
"อืมม แสดงว่า ไม่มีใครคุยกับเจ็คเลยอะดิ" พี่อลันพูดขึ้นมา
จากนั้น ทุกคนก็จบการเม้ามอยหรือสภากาแฟมื้อเที่ยงในความคิดของฉันลง และต่างก็พากันกลับเข้าไปทำงานต่อในตอนบ่าย
เสียงข้อความจากมือถือฉันดังขึ้นในระหว่างที่กำลังเดินกลับเข้าออฟฟิศ พอเปิดขึ้นมาดู เป็นข้อความจากโปรแกรม Team ขึ้นมา
Team
Jadai : Link all spec for Notebook http://invadeit.co.th/product/notebooks-laptops/lenovo/ideapad-530s-14ikb-81eu00msta-mineral-grey-p041669/, http://invadeit.co.th/product/memory/crucial/16gb-ddr4-2400mhz-sodimm-1x16gb-ct16g4sfd824a-p041075/, https://www.lazada.co.th/products/0-10-mi-store-mi-laser-projector-150-150-1-100-i259700948-s399851950.html?spm=a2o4m.searchlist.list.1.35e733c4jNKaRT&search=1, http://invadeit.co.th/product/monitors/aoc/23-8inch-ips-led-monitor-1920x1080-hdmi-displayport-24v2q-p040381/, http://invadeit.co.th/product/monitors/philips/27inch-fhd-monitor-1920x1080-vga-dvi-hdmi-276e7qdsw-00-p037978/, http://invadeit.co.th/product/monitors/asus/23inch-ips-led-monitor-1920x1080-vga-dvi-hdmi-vc239h-p027674/
เป็นพี่เจได พี่เขาส่งข้อความมาถึงฉันแล้ว หลังจากเงียบไปทั้งเช้า พอฉันเห็นข้อความพี่เขาแล้วก็ตอบพี่เขากลับไป
Ferin : ขอบคุณค่ะพี่
จะคุยต่อดีไหมวะ ฉันกำลังชั่งใจในระหว่างที่เดินไปด้วย เอาวะ ลองชวนคุยต่อแล้วกัน ไม่อ่านก็ไม่เป็นไร ไม่ได้หวังว่าพี่เขาจะใจดีมากมายกับฉันอยู่แล้ว
Ferin : พี่ทานข้าวหรือยังคะ ตอนเช้าพี่งานยุ่งมากใช่ไหม
หลังจากที่ฉันส่งข้อความที่สองไปหาพี่เขา หลังจากที่ข้อความแรก ฉันได้แสดงการขอบคุณในน้ำใจของเขาที่ทำให้ พอพิมพ์เสร็จฉันก็เก็บมือถือลงในกระเป๋ากางเกง แล้วอยู่ๆ เสียงข้อความจากมือถือก็ดังขึ้นมาอีก
Jadai : กินแล้วกับลูกค้า วันนี้ไม่ยุ่ง
เอ๋ ไม่ยุ่ง แต่ไม่อ่านข้อความ Team จากฉันเลย คือ หมายความว่าไงอะ พิมพ์ตอบมาแบบนี้ ฉันจึงเลือกที่จะไม่ตอบอะไรกลับไป แสดงว่า พี่เขาคงเริ่มรำคาญฉันแล้วล่ะ ดูจากการตอบกลับมาแบบนี้แล้ว ฉันจึงเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง แล้วเดินมาถึงออฟฟิศ นั่งลงเก้าอี้เพื่อทำงานต่อ พร้อมกับวางมือถือลงโดยไม่สนใจมันอีก สักพักข้อความจากโปรแกรม Team ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
Jadai : ขนมของพี่ภูมิอร่อยมากไหม
- ผู้เขียน
