น้ำเหนือ : พาร์ท
"เก็บเสียงไว้ครางเถอะ"
"พูดบ้าอะไรวะ"ผมสบถต่อหน้ามันโดยที่ไม่สนว่าจะตกเป็นเป้าสายตาของใครบ้าง
"มึงจำอะไรไม่ได้บ้าง"
"กู..."
"เเล้วเรื่องคืนนั้นมันจำได้หรือเปล่า"
ผมกรอกตาไปมาเพื่อคิดตามในสิ่งที่มันกำลังจะสื่อออกมา เเต่ก็ทำได้เเค่ส่ายหน้าเม้มริมฝีปากเเน่น เพราะไม่รูัว่ามันกำลังหมายถึงอะไร
"คงจำไม่ได้สินะ"
"มึงหมายถึงเรื่องอะไร"
"ฮึ"
ผมปลิวไปตามเเรงมือที่มันกระชาก นับวันเเม่งยิ่งเหมือนบ้าเข้าไปทุกที ทำอะไรไม่คิดบ้างหรือไงว่าผมจะเจ็บเเค่ไหน เเล้วเเม่งยิ่งเอาเเต่ใจเเบบนี้อีก ใครมันจะไปตามทันอารมณ์ของเเม่งวะ!
"ปล่อยกูไอ้จอม มึงจะทำอะไร! "
"มึงบอกว่าความจำเสื่อมไม่ใช่เหรอ งั้นเดี๋ยวกูจะช่วยรื้อฟื้นมันเอง! "
"มึงก็บอกกันดีๆ ดิวะ กูเจ็บ.."ผมบอกเสียงค่อย มือก็พยายามจะเเกะมือมันออก เเต่ยิ่งเเกะมันก็ยิ่งรัดเเน่น ทั้งเจ็บกายเเล้วยังต้องมาเจ็บใจอีก
"กูพูดดีเเล้วมึงฟังด้วย
