และจากนั้นเจสสิก้าก็เดินตามภูผาเข้าไป เมื่อยังไงเธอก็คิดว่าเขาไม่มีทางจ่ายเงินมากมายขนาดนั้นเพียงแค่จะนอนกับเธอแน่
“ถ้าจะอยู่ห้องใหญ่ขนาดนี้ไปซื้อบ้านอยู่เลยไม่ดีกว่ารึไง”
พอมาถึงห้องของภูผา เจสสิก้าพูดขึ้นเสียงเบาพร้อมกับมองไปรอบๆห้องอันใหญ่โตหรูหราของเขา
“พอดีผมไม่ชอบอยู่บ้าน อยู่ที่นี่ยังมีเพื่อนร่วมตึกอีกตั้งหลายคน อยู่บ้านมันเหงาเกินไป”
พอได้ยินแบบนั้นเจสสิก้าถึงกับหันไปมองภูผา เมื่อคนอย่างเขาไม่ควรพูดคำว่าเหงาออกมาเลยสักนิด
“แล้วมีเรื่องอะไรจะคุยก็รีบพูดมาเลย ฉันต้องกลับไปนอนมีงานเช้าด้วย”
“หึหึหึ รีบอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้ ขอถอดชุดก่อนแล้วกัน อึดอัดจะแย่”
พูดจบ ภูผาก็เดินออกไป ปล่อยให้เจสสิก้าที่มองตามอยากจะตะโกนด่าเขาจริงๆที่พาเธอมาแล้วยังเดินหนีไปถอดชุดอีก ทั้งๆที่ชุดราตรีของเธอมันน่าอึดอัดยิ่งกว่าเขาเป็นร้อยเท่าแท้ๆ
“แต่แปลกแฮะ...ห้องนี้ไม่มีรูปใครสักคน...”
กา
