“เสี้ยวเวย เจ้าดูแลคุณชายใหญ่ด้วย”
“เจ้าค่ะ” นางรับคำอย่างรู้หน้าที่ ชายทั้งสองเดินโซเซทออกไปแล้ว นางก็โบกมือไปมาไล่กลิ่นสุราที่ยังอบอวลในห้อง แต่เมื่อนางหมุนตัวกลับมาดูบุรุษที่นั่งอยู่บนเตียง นางจึงรู้ว่ากลิ่นสุรานั้นมาจากชายผู้นี้ต่างหาก
‘นี่ไปตกถังสุรามาหรือไร’
นึกตำหนิผู้เป็นนาย แต่เห็นเขาทำท่าจะเอนตัวลงนอน นางรีบเข้าไปจับไหล่เขาไว้อย่างลืมตัว ขืนให้เขาล้มตัวลงนอนไปทั้งชุดอย่างนี้คงได้ป่วยไข้กันพอดี
ดวงตาคมมองมือเล็กที่จับแขนของเขาอยู่ สายตาไล่จากแขนเรียวมาถึงดวงหน้าน้อยที่จ้องมองอย่างกังวล แม้ในห้องมีเพียงแสงจากตะเกียง ทว่ากลับทำให้เขาเห็นใบดวงตาของนางชัดเจน รวมทั้งริมฝีปากบางที่เม้มปากแน่น ผมยาวสลวยถูกปล่อยลงมาเคลียบ่า นางคงนอนแล้วบนศีรษะจึงไร้เครื่องประดับใด แม้ยามนี้ฝนหยุดแล้วแต่อากาศยังเย็นชื้น ไยนางจึงสวมเสื้อนอนบางนักนะ
“คุณชายใหญ่ ท่านอย่าเพิ่งนอน เปลี่ยนเสื้อก่อนเ
