ทิวากรมีเสน่ห์อย่างที่เธอจำได้
คำหวานปลอบประโลมใจทำให้ปานวาดลืมช่วงเวลาสองเดือนที่เขาทำให้เธอต้องจมอยู่กับความรู้สึกแย่ ๆ คิดไปว่าตัวเองทำผิด โทษว่าสมองไม่มีการพัฒนา โง่จนถูกหลอกใช้เป็นเครื่องมือและทำให้เขาต้องสูญเสียสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกสาวตัวน้อยให้กับอดีตภรรยา
‘พี่ผิดคนเดียว… วาดไม่ผิดอะไรเลย’
‘ถ้าพี่ไม่มีวาดต้องแย่แน่ ๆ’
ทิวากรมองเธอด้วยสายตาที่เคยอยากให้เขามองในสมัยที่ยังเป็นนักศึกษา แต่ตอนนี้เขาเป็นถึงประธานบริษัท ส่วนเธอคือพนักงานที่ไม่มีอะไรคู่ควร ไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไร ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังพยายามทำให้เธอรู้สึกว่าเป็นคนสำคัญ ให้ความมั่นใจว่าไม่ได้เก็บเธอไว้เพื่อระบายอารมณ์เช่นหลายเดือนที่ผ่านมา
ในช่วงแรกหากปานวาดปฏิเสธ เขาก็จะทำเพียงแค่กอดจูบ ไม่น้อยหรือมากไปกว่านั้น แต่ผ่านไปได้ไม่ถึงสัปดาห์ เขาก็ทนไม่ไหวและบอกกับเธอตามตรง
‘พี่คิดถึงวาด… อยากทำมากกว่ากอด’
เธอไม่เคยใจแข็งกับ
