“ฉันไม่ว่าหรอกนะถ้าฝนจะมีแฟน เพราะโตเป็นสาวและเรียนจบมีการมีงานทำแล้ว แต่อยากจะฝากไว้ว่ามีอะไรก็ทำให้ถูกต้อง ถูกจารีตประเพณีอันดีของไทย และอย่าทำให้ฉันเสียหน้าหรือเสียชื่อเสียงก็เป็นพอ”
กระนั้นพร้อมพงษ์ก็ลงทุนเอ่ยปากตักเตือน ด้วยแววตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรักและเอ็นดู เช่นทุกครั้งที่เคยทำมา และนี่ก็ทำให้พิรุณญารู้สึกว่าเป็นคำสั่งสอนที่มาจากใจ มาจากความรักและหวังดีโดยแท้ ไม่มีนัยอื่นแอบแฝงเอาไว้ เฉกเช่นคำเตือนของจันทภาโดยสิ้นเชิง
แล้วเรื่องนี้ก็ถูกบอกเล่าต่อๆ กันไปในหมู่ญาติในวันถัดมา โดยจันทภาเล่าให้พริ้มพราวฟังด้วยความอัดอั้นตันใจ ที่ตัวเองเห็นตำตาว่าพิรุณญาพาแฟนมาถึงหน้าบ้าน แต่กลับแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน
“แน่ใจเหรอคะว่าเป็นแค่แฟน ไม่ใช่ป่านนี้มันเลยเถิดไปถึงไหนต่อไหนแล้วเหรอคะ พี่พงษ์ถึงได้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟถึงขนาดออกปากเตือนมันแรงๆ ด้วยตัวเองขนาดนั้น”
แล้วพริ้มพราว
