“งานที่ร้านขายวัสดุก่อสร้างจ้ะ… เห็นเค้าติดป้ายเอาไว้ว่ารับสมัครพนักงานขายหน้าร้าน”
แก้วหมายถึงร้านขายวัสดุก่อสร้างของเสี่ยเชนทร์
“อะไรนะ… ร้านเสี่ยเชนทร์”
ป้าผินตกใจ
“ทำไมหรือจ๊ะป้า… ”
หัวคิ้วของแก้วชิดเข้าหากัน
“ป้าเคยได้ยินมาว่าเสี่ยเชนทร์คนนี้เป็นเ*******ู… เมื่อเดือนก่อนเพิ่งมีคนซุบซิบว่าเสี่ยปล้ำคนใช้ที่เพิ่งมาทำงานได้ไม่กี่วัน”
“ตายจริง… มีเรื่องแบบนี้ด้วยหรือ”
แก้วตกใจ
“ก็ไม่รู้ว่าเท็จจริงแค่ไหน… แต่ก็หลุดมาจากปากของคนงานในร้านนั่นแหละ”
“งั้นหนูไม่ไปดีกว่า… ”
แก้วเปลี่ยนใจ
“ป้าก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่านะ… ”
ป้าผินไม่กล้ายืนยันในข้อเท็จจริง เพราะว่าแกก็ได้ยินมาอีกที
“หนูเปลี่ยนใจแล้วป้า… งั้นไม่ไปดีกว่า”
แก้วเปลี่ยนแผนกะทันหัน
“ป้าว่าถ้าเอ็งจะลองไปสมัครงานก็ได้นะ… นี่มันตอนกลางวัน ในที่ทำงานไม่น่าจะอันตรายนะ แล้วอีกอย่างในร้านก็มีพนักงานคนอื่นๆ ทำงานอยู่ด้วยนี่นา อาจ
