มาร์คมีความกลัดกลุ้มมาก เพราะเขาสุดปัญญาที่จะจัดการเรื่องนี้ แต่เมื่อคิดย้อนไปช่วงเวลาที่มีความสุขกับเอ็ม ซึ่งทำให้เขาตัดสินใจยากขึ้นกว่าเดิม
“จำได้แล้วใช่ไหม”เอ็มเอ่ยขึ้น
“จำได้แล้ว คือ เรื่องเมื่อคืนมันเกิดขึ้นได้อย่างไง”
“ก็เกิดขึ้นอย่างที่นายรู้สึกนั่นแหล่ะ”
“อันนั้นเรารู้แล้ว แต่คือ นายลักหลับเราเหรอ”
“ไม่ใช่ซะหน่อย นายคิดดีๆซิ”
มาร์คไม่พูดอะไรต่อจากนี้ ด้วยความเมาเขาจำได้ลางๆว่าคนที่กำลังมีความสัมพันธ์เป็นมันนี่ และอีกอย่างเขานึกว่าเป็นความฝันเท่านั้น
“เราไม่ได้เริ่มก่อนนะ”มาร์คเอ่ยขึ้น
“เอาล่ะ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ก็ปล่อยช่างมันเถอะ เพราะอย่างไงเราก็เป็นผู้ชายเหมือน ไม่มีอะไรเสียหายหรอก”
“นายพูดจริงๆใช่ไหม”
“ใช่”
“ ขอบใจนายมากนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้านายอยากมาหาเราก็มานะ แต่ใจเราอยากให้นายมาหาเรา”
“อ้าว”ทีแรกมาร์คนึกว่าเอ็มจะให้จบแค่นี้
“นายอยากไปไหนทำอะไรก็เรื่องของนาย แ
