ชั่วโมงต่อมา...หลังทานข้าวเสร็จ แม่ทัพก็ขอตัวไปประชุมงานต่อที่ออฟฟิตของรีสอร์ตร่วมกับเมธีและพนักงานแผนกอื่นๆ โดยปล่อยให้ช่อเอื้องนั่งค้นคว้าหาข้อมูลทำรายงานอยู่ในบ้านพัก
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
[ว่าไงแฮปปี้]
[เอื้องฉันกับเอ็นจอยคุยกันว่าเย็นนี้จะชวนเธอไปกินจาจัง มยอนกับเนื้อย่างเกาหลีที่รีสอร์ตอินธิรากรณ์น่ะ เธอจะไปกับเราไหม?]
[เอ่อ...คือว่า...อีกเดี๋ยวเราโทรกลับนะ]
[โอเค]
ช่อเอื้องวางสายเสร็จก็กลั้นใจส่งสติ๊กเกอร์ไปให้เจ้าชายมาดดุในแชตไลน์ และเตรียมจะพิมพ์ข้อความไปสอบถาม แต่อีกฝ่ายก็โทร. กลับมาซะก่อน เธอจึงรีบกดรับสาย
[ว่าไงครับคนดี]
[พี่ทัพยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ]
[ยุ่งแค่ไหน พี่ก็ว่างสำหรับหนูเสมอครับ]
[เอ่อ...คือว่าเพื่อนของเอื้องชวนไปกินจาจัง มยอนกับเนื้อย่างเกาหลีที่รีสอร์ตของพี่ทัพน่ะค่ะ]
[ตอนไหนครับ?]
[เย็นนี้ค่ะ]
[โอเค! พี่จะโทรบอกลุงชมให้เข้าไปรับหนูมาที่รีสอร์ตครับ]
[ขอบคุณค่ะ]
