หลังจากทานข้าวเสร็จ ช่อเอื้องก็ขอตัวไปอาบน้ำ แต่นึกขึ้นได้ว่าแบตเตอร์รี่ของไอแพดใกล้จะหมดและต้องใช้ทำงานต่อ จึงเดินกลับออกไปเอาที่ด้านนอก แต่ยังไม่ทันได้ออกไปถึงห้องนั่งเล่น ก็ได้ยินเสียงของแม่ทัพกำลังคุยสายดังแว่วมาเข้าหู
[ทำไมแม่ต้องพูดเรื่องนั้นต่อหน้าเอื้องครับ ถ้าเธอโกรธที่ผมเข้าไปก้าวก่ายขึ้นมาจะทำยังไง]
[แม่ขอโทษ แม่ลืมคิดไป]
[เรื่องกระเป๋าก็เหมือนกัน เลิกซื้อให้เอื้องได้แล้วครับ ผมไม่อยากให้เธอตกเป็นเป้าสายตาของนักศึกษาในมหาลัย]
[ทัพ! แม่แค่อยากให้เอื้องใช้ของที่พิเศษกว่าใครๆ]
[โธ่! เมียผมไปเรียนนะครับ ไม่ได้ไปอวดความรวย ถ้าแม่จะซื้อให้ก็อย่ามาบังคับให้เอื้องต้องใช้ เพราะลำพังกระเป๋าที่ผมซื้อให้ก็วางเรียงอยู่เต็มตู้แล้ว]
[แต่นั่นมันรุ่นเก่านะทัพ]
[เฮ้อ...ผมขอละครับ ผมไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมองเอื้อง]
[ทัพ! ต่อให้เอื้องไม่ได้ถือกระเป๋าหรูๆ ไปเรียน ความสวยของเอื้องก็เป็นที่สนใจ
