ตอนที่ 15
“มองอะไร” นารีรัตน์ชี้หน้ากันต์ศักดิ์ด้วยความหวาดหวั่น “อยากโดนอีกสักทีใช่ไหม” เธอขบกัดฟันบนริมฝีปาก อยากให้ตัวเองมีความกล้ามากกว่านี้สักหน่อย จะได้ตบหน้าระรื่นนั่นอีกสักหลายๆ ครั้ง
“ก็เอาซิ กล้าเข้ามาตบฉันไหมล่ะรัตน์” กันต์ศักดิ์เดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ เหมือนกับเสือกำลังจ้องตะครุบเหยื่อ “กล้าไหม...”
อยากจะตอบว่ากล้านะ อยากตบหน้าอีกฝ่ายให้บวมแดงไปเลย แต่พอเห็นแววตาวามวาวเป็นประกายที่มองไปทั่วตัว ทำให้เธอไม่สบายใจ นารีรัตน์มองไปที่ประตูทางออกจากบ้าน แต่มันก็อยู่ใกล้กับกันต์ศักดิ์เกินไป ไม่ว่าเดินหรือวิ่ง คงถูกอีกฝ่ายจับตัวไว้ได้ง่ายๆ เรื่องหลังจากนั้นก็ไม่ต้องคิดแล้ว นารีรัตน์เลยเบี่ยงกายไปอีกฝั่งที่คิดว่าพอจะหลบเลี่ยงอีกฝ่ายได้
“นายก็เป็นไอ้ผู้ชายสารเลว รังแกคนที่อ่อนแอกว่า นึกว่าฉันจะหลงกลนายใช่ไหม” จมูกโด่งเป็นสันยู่ย่น ริมฝีปากเบะออกอย่างรู้เท่าทัน เธอไม่ยอมเอาตัวเองใส่พาน
