ตอนที่ 10
“เปล่าๆ ” หญิงสาวยกมือขึ้นโบกสะบัด “ไม่มีอะไร” แต่เรณุกาก็ยังปรายตาไปมองหนุ่มใบหน้ารกครึ้มที่ยังติดอยู่ในสายตาด้วยความสงสัย เกิดอะไรขึ้น ทำไมเธอถึงได้สนใจผู้ชายที่หน้าเหมือนโจรคนนั้นนัก หรือเป็นเพราะไอ้บ้านั่นไม่สนใจเธอเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ไหล่กว้างเลิกขึ้นสูง จะสนใจไปทำไม หมดคืนนี้แล้วเธอกับผู้ชายคนนั้นก็จะไม่ได้เจอกันอีก
“ถ้าไม่มี...แกจะมองไม่วางตาแบบนี้เหรอ เจอคนรู้จักหรือไง หรือมีใครทำให้แกเกิดสนใจเป็นพิเศษใช่ไหม”
“ก็แค่…ผู้ชายอวดดีคนหนึ่งเท่านั้นเอง”
“ผู้ชายคนนั้นคงจะมีอะไรดีแน่เลย ถึงได้ทำให้แกสนใจจนหันมองอย่างไม่กลัวคอจะเคล็ดเลย” นุชนาถล้อเลียน ก่อนจะถามถึงเรื่องที่ขัดข้องใจมาตั้งแต่เมื่อตอนเย็น “ฉันจะถามอยู่หลายครั้งแล้ว แต่นังพวกนั้นขัดจังหวะตลอดเลย” หญิงสาวหมายถึงเพื่อนๆ ที่คิดถึงเรื่องเที่ยวมากกว่าเรื่องความรู้สึกของเพื่อน
“ถามอะไร” เรณุกาเลิกคิ้วขึ้นสูง ตวัดขาเรีย
