Ep.7 ไม่ได้หวง แค่ห่วง(จริงหรือ)
1076 คำ
ร่างเล็กที่มีเพียงเสื้อคลุมสีขาว ถูกกระชากเข้ามากอดแนบอก
“ถามจริงๆ คุณเพิ่งเปิดซิงครั้งแรกเหรอ”
“ถ้าตอบว่าใช่แล้วจะเชื่อไหมล่ะ แต่ฉันคิดว่าคุณคงไม่เชื่อหรอก จริงมั้ย อย่าสงสัยไปเลยน่า รอยเลือดสีแดงๆนั่น มันไม่สำคัญเท่ารอยรักที่สวยงามบนตัวฉันหรอก คุณว่ามั้ย
จบคำหญิงสาวก็เปิดเสื้อคลุมออก เผยรอยแดงเป็นจ้ำๆบนผิวนวลเนียนขาวผ่องของเธอ
‘ตายห่า นี่ฝีมือของเขาล้วนๆเลยหรือนี่’
“ฉันชอบรอยพวกนี้ เพราะมันบ่งบอกว่าตอนนั้นคุณรู้สึกกับฉันขนาดไหน แล้วคืนพรุ่งนี้เราค่อยมาต่อนะที่รัก คุณรีบไปอาบน้ำได้แล้ว”
เฮนริคเดินเข้าห้องน้ำไป โดยมีคำพูดของเมลดาดังอยู่ในหูตลอดเวลา
“แล้วคืนพรุ่งนี้เราค่อยมาต่อนะ”
นี่เขาคิดอยากมีเซ็กส์กับหล่อนตลอดเวลาเลยหรือเนี่ย แล้วดูสิ แค่คิด ไอ้น้องชายของเขาก็คึกแข็งขึ้นมาทันที
“ใจเย็นนะลูกพ่อ เดี๋ยวก็ถึงคืนพรุ่งนี้แล้ว” น้ำเย็นๆจากฝักบัวที่สาดลงมา ยังไม่อาจทำให้เจ้ามังกรน้อยของเขาหดหัวกลับเข้าถ้ำได้เลย
ลินินหน้างอง้ำ เมื่อเฮนริคมาหาเธอที่คอนโดช้ากว่าเวลาที่นัดหมายเป็นชั่วโมง แทนที่จะมีเวลาออกไปดินเนอร์ข้างนอก กลับต้องมานั่งกินข้าวด้วยกันในห้อง
“ยังไม่หายงอนผมอีกเหรอนิน ผมแค่แวะไปซื้อมือถือเครื่องใหม่เท่านั้นเอง เลยมาช้า”
“ซื้อวันอื่นก็ได้นี่คะ ไม่เห็นต้องรีบเลย ในเมื่อเครื่องเก่ายังใช้ได้ หรือคุณเบื่อของเก่า ก็เลยรีบซื้อของใหม่ คุณเบื่อนินแล้วเหรอคะ คุณถึงยอมผิดนัดนิน เพียงเพื่อจะไปซื้อมือถือเครื่องใหม่ แล้วเหตุผลที่คุณซื้อเครื่องใหม่ ก็เพราะกลัวว่านังเมล์มันจะอายที่สามีของมันใช้มือถือกระจอกๆเหรอคะ”
“นิน! คิดมากไปกันใหญ่แล้วนะ คุณคิดเองเออเองทั้งนั้นเลยนะ ที่ผมต้องรีบเปลี่ยนเครื่องใหม่ เพราะเครื่องเก่ามันหล่นพื้นจนใช้ไม่ได้แล้ว และถ้าหากไม่รีบซื้อ เกิดใครมีธุระสำคัญโทรมา ก็ติดต่อผมไม่ได้สิ”
“เครื่องเก่าพังแล้วจริงเหรอคะ”
“อื้อ” ชายหนุ่มพยักหน้าตอบแบบเบื่อหน่ายเล็กน้อย ปกติลินินไม่ใช่คนคิดมากแบบนี้นี่นา
“งั้นนินให้อภัยก็ได้ค่ะ แต่คืนนี้คุณต้องนอนค้างกับนินที่นี่นะคะ” หญิงสาวต่อรอง
“คงยังไม่ใช่คืนนี้นะนิน ผมเพิ่งแต่งงานกับลูกสาวของเขา หากพ่อของเมลดารู้ว่าผมมานอนค้างกับคุณในคืนที่สองที่ผมเพิ่งแต่งงานกับลูกสาวของเขาละก็ ผมคงถูกมองไม่ดีแน่”
เฮนริคเอง ก็ไม่สังเกตหรอกว่า เมื่อก่อนเขาก็ไม่ได้เป็นคนที่มีข้ออ้างสำหรับลินินแบบนี้ แต่เขาเพิ่งเริ่มเปลี่ยนไป ตอนที่เขาเพิ่งจะแต่งงานกับเมลดานั่นแหละ
“ปกติคนอย่างเฮนริค ไม่กลัวเสียภาพพจน์นี่คะ ทำไมตอนนี้คุณถึงห่วงหน้าตาขึ้นมาว่าจะดูไม่ดี”
“มีเหตุผลหน่อยสิครับนิน อีกแค่เดือนเดียว ผมก็ต้องไปทำการเกษตรที่ภาคเหนือแล้วนะครับ เวลานั้นผมจะไปไหนมาไหนก็ได้ คงไม่มีใครมองผมทุกฝีเก้าแล้ว อีกอย่างเมลาดาเขาออกปากแล้วว่า ผมจะมานอนค้างกับนินเมื่อไหร่ก็ได้ เขาไม่ว่า”
แม่น้ำทั้งห้าถูกชักมาพูด เพื่อที่เขาจะได้มาต้องมานอนค้างกับหญิงสาวในคืนนี้ โดยที่ชายหนุ่มไม่กล้ายอมรับกับตัวเองว่า เหตุผลที่แท้จริงที่เขาไม่อยากนอนค้างลินิน มันเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่ว่ามีอีกคนที่รอเขาอยู่อีกบ้าน
“ฮึ ใจกว้างจังเลยนะ ก็มาทีหลังนี่ และมันเป็นฝ่ายแย่งคุณไปจากนิน มันไม่มีสิทธิ์ที่จะหึงหวงคุณหรอกค่ะ คุณเป็นของนิน ไม่ใช่ของมัน”
สำหรับลินินเธอยังรักและหวงเฮนริคเหมือนเดิม หรืออาจจะหวงชายหนุ่มมากขึ้นด้วยซ้ำ เพราะจะมีผู้หญิงคนไหนเล่า ที่เห็นแฟนตนเองไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นแล้วจะไม่หึงไม่หวง โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นเป็นคูปรับของตนเองด้วย ลินินก็ไม่อาจทำใจได้ แต่ก็ไม่อาจขัดใจคนรักได้เหมือนกัน
เพราะเหตุผลที่เฮนริคยกมาอ้าง มันก็คือความจริง ที่ทั้งสองก็ไม่อาจปฏิเสธได้
“งั้น ยิ้มได้แล้วนะครับ” แล้วเฮนริคก็เอาใจแฟนสาวด้วยการตักกับข้าวที่เธอชอบใส่จานให้ ทั้งคู่นั่งกินข้าวด้วยกันไป ด้วยบรรยากาศที่ผ่อนคลายอีกครั้ง
เฮนริคเองก็เห็นใจแฟนสาว เพราะเขากับลินินคบกันมานาน ก็ไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกัน ลินินทำตัวน่ารักกับเขาเสมอ ก็มีเพียงเขาเท่านั้นที่ยังไม่ใช่แฟนที่ดีของเธอ ยังมีเผลอไผล เผลอตัวเผลอใจบ้าง
หลังมื้ออาหาร ลินินดึงร่างแฟนหนุ่มมายังเตียงกว้าง จัดการนวดไหล่นวดตัวให้เขาได้ผ่อนคลาย เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะให้คนที่เธอรักอยู่กับเธอได้นานที่สุด และประทับใจเขามากที่สุด ซึ่งเธอก็ไม่ได้เสแสร้างแกล้งทำ ทุกอย่างที่ทำให้เขา ล้วนออกมาจากใจของเธอทั้งสิ้น
“นินคิดถึงคุณจังเลยค่ะ” หล่อนก้มลงมาหอมแก้มสากระคายนั้น แล้วโหนตัวเองลงมานั่งบนตักเขา แล้วผลักร่างใหญ่ลงนอน แล้วจัดการเขาอย่างที่เคยทำ
“เราไม่เจอกันแค่วันเดียวเองนะนิน”
“ก็นินรักคุณนี่คะ ไม่เจอวันเดียวนินก็คิดถึงคุณแล้วค่ะ” ปากว่ามือเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด จนเปิดเปลือยร่างกายสมบูรณ์ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของคนที่ออกกำลังกายทุกอาทิตย์
- ผู้เขียน
