หนึ่งเดือนผ่านไป
กว่าพิธีทางศาสนาจะผ่านพ้นไป จนถึงเวลาส่งตัวเข้าหอ มันช่างกินเวลานานนัก เฮนริคหันไปมองเจ้าสาวของเขาขณะที่เธอกำลังถอดชุดเจ้าสาวรุ่มร่ามออก
“นี่กะจะยั่วผมกลางวันแสกๆเลยรึ”
เมลาดาหันขวับมามองเจ้าบ่าวผู้เย็นชาของเธอนิ่งก่อนจะเบะปากกลอกตามองบนและพูดว่า
“ถ้ายั่วแล้วจะทำไม ยั่วเจ้าบ่าวของตนเองมันผิดตรงไหน” ถามพร้อมตวัดสายตาแพรวพราวส่งมาให้
“ไม่ผิดหรอก แค่ไม่ถูกใจผมแค่นั้นเอง”
“เหรอคะ แล้วทำยังไงถึงจะถูกใจ ต้องทำตัวเหมือนยัยลินินแฟนของคุณหรือเปล่า ถึงจะถูกใจ” ถามแบบเหยียดๆ เธอรู้ว่าตอนนี้เฮนริคเกลียดขี้หน้าเธอด้วยซ้ำไป ต่อให้เธอทำดีมากแค่ไหนเขาก็คงไม่ให้อภัยเธอ ก็เธอขับรถชนสุนัขของเขาตายนี่
“ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ก็ไม่มีวันถูกใจผมหรอก ยัยแม่มดใจร้าย”
“ยังโกรธฉันเรื่องหมาน้อยนั่นอยู่ล่ะสิ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขับรถชนหมาของคุณตายเลยนะ จะให้บอกกี่ครั้งว่ามันเป็นอุบัติเหตุ”
“ต่อให้เป็นอุบัติเหตุ คุณก็ต้องชดใช้”
“ชดใช้ยังไง เป็นนางบำเรอของคุณ เหมือนในละครน่ะเหรอ”
“หึๆ” เฮนริคหัวเราะในลำคอ
“คุณขำอะไร”
“ผมไม่มีทางหน้ามืดเอาคุณมาทำเมียจริงๆหรอก ที่แต่งงานด้วยเนี่ยก็เพราะผมแพ้พนันพ่อคุณ หากไม่เป็นหนี้ จ้างให้ผมก็ไม่แต่งกับคุณ”
“จริงอะ งั้นฉันขอแก้ผ้าตรงนี้เลยแล้วกัน เพราะยังไงคุณก็คงไม่สนใจมองฉันหรอกจริงมั้ย” เมลดายิ้มขำๆ ไม่รู้ทำไมถึงได้ขำ และรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่คิดแอ้มเธอแน่ๆ งั้นเธอจะทำทุกอย่างเหมือนที่เคยทำเมื่ออยู่ในห้องนอนของตนเองคนเดียวก็แล้วกัน
เฮนริคได้แต่กัดฟันกรอดๆ เมื่อเมลดาเปลื้องผ้ายั่วเขาทีละตัว ทีละตัวจนเหลือเพียงชุดชั้นในสองผืนเล็กๆลายลูกไม้ที่ปิดส่วนสงวนของเธอแทบจะไม่มิดเท่านั้น
ต้องยอมรับว่าหล่อนสวย
หุ่นน่าเซียะมาก ไม่... แต่เขาไม่มีทาง มีอะไรกับคาสโนวี่สาวคนนี้เด็ดขาด เพราะไม่รู้ว่าหล่อนผ่านมือชายมาแล้วกี่คน เขาไม่ชอบผู้หญิงก๋ากั่นที่คบผู้ชายไม่เลือกหน้า ผู้หญิงที่เปลี่ยนผู้ชายบ่อยๆเหมือนเปลี่ยนผ้าอนามัย เขาไม่มีทางปลื้มแน่
“นี่ แล้วที่ว่าต้องชดใช้นะ จะให้ฉันชดใช้ยังไง ไหนบอกมาซิผัวขา” เดินมาถามด้วยมาดนางเสือสาวที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อหนุ่มๆหล่อๆตรงหน้าได้ทุกเมื่อ พลางโปรยยิ้มหวานปานจะหยดให้ชายหนุ่ม ลูบไล้ฝ่ามือไปตามแผงอกแกร่ง แล้วค่อยๆปลดกระดุมเสื้อสูทให้เขาทีละเม็ด
“อย่ายั่วผมเสียให้ยากเลย ผมไม่มีทางพิศวาสคุณหรอก”
“ให้มันแน่เถอะ งั้นก็รีบบอกมาสิคะ ว่าจะให้ฉันชดใช้ยังไง” ถามเสียงหวานพร้อมจับเน็คไทของชายหนุ่มแล้วดันร่างสูงไปที่ขอบเตียง ผลักเขาลงนั่ง แล้วยกเข่ามาคุกแทรกตรงหว่างขาใหญ่ แล้วผลักให้ร่างหนาลงนอนหงายขึ้นคร่อมทันที รอยยิ้มหวานหยดยังแต้มอยู่บนใบหน้าสวยซึ้งที่เฮนริคยังอดไม่ได้ที่จะชื่นชมหล่อนในใจ แต่เขาไม่ชอบนิสัยของหล่อนจริงๆ ให้ตายสิ!
“ซื้อหมาน้อยมาเลี้ยงให้ผม เลี้ยงจนกว่ามันจะโตเท่าเจ้าโบกี้ที่คุณชนมันตาย”
“แค่นี้” แหมนึกว่าเขาจะให้เธอชดเชยอะไร เรื่องจิ๊บๆ แค่ซื้อหมามาเลี้ยง
“แต่คุณต้องเลี้ยงมันเอง ดูแลมันอย่างดีเหมือนอย่างที่ผมรักและดูแลหมาของผมอย่างดีเช่นกัน”
“แหม แต่ฉันไม่เคยเห็นคุณเลี้ยงหมานี่ คุณก็อยู่ช่วยเลี้ยงหน่อยสิ แล้วสอนฉันว่าต้องทำยังไง” เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสเสียเลย เธอจะได้อ่อยเขาทั้งกลางวันกลางคืน ดูซิ จะทำตัวเป็นพระอิฐพระปูนได้นานสักแค่ไหน
เมลดาพิศมองใบหน้าคมสันของเจ้าบ่าวหมาดๆของตนเองแล้วลอบกลืนน้ำลาย
‘ดูๆไปเขาก็หล่อใช่เล่นนะเนี่ย ยัยลินินตาถึงไม่เบา แต่ผู้ชายคนนี้จะต้องเป็นของเธอสักวัน ขอเมลดาฟันแล้วทิ้งสักคนเถอะ จะได้ไม่เสียชื่อ คาสโนวี่สาวพราวเสน่ห์’
“ออกไปจากตัวผมเดี๋ยวนี้เลย ผมจะไปอาบน้ำ”
“ถ้าเป็นยัยลินิน คุณคงอึ้บหล่อนไปแล้วสินะ”
“ไม่เห็นต้องถาม ก็นินเป็นผู้หญิงที่ผมรัก”
“แหมะ พูดได้เต็มปากเต็มคำนะคะ ว่ารักแฟนตัวเอง ฉันสวยกว่ามันตั้งเยอะ และอาจจะหวานกว่าด้วยซ้ำ จะไม่ลองชิมหน่อยเหรอคะ” แล้วนางแมวสาวก็ปลดบราเซียออก เผยทรวงอกอวบๆ ปลายยอดสีหวานผลิพุ่ง ช่างเป็นภาพที่กระตุกต่อมกำหนัดความเป็นชายของเฮนริคได้เป็นอย่างดี ที่สุด!
“ก็คงสวยแต่รูป” บอกเสียงพร่า พยายามที่จะไม่มองตรงนั้น แต่มันยากเหลือเกินที่จะละสายตาไปจากภาพที่แสนเย้ายวนใจชายได้ นี่หล่อนผ่านผู้ชายมานักต่อนักแล้ว ยังสวยขนาดนี้เลยหรือเนี่ย นางแบบเขามีวิธีดูแลตัวเองกันยังไง ถึงได้คงความสวยเป๊ะแบบนี้