พบูขมวดคิ้วมองหน้าอาเชอร์เหมือนต้องการวิเคราะห์อะไรสักอย่าง
“ไหนว่าไม่แคร์” เธอถามกลับ
อาเชอร์ยกมือกอดอก “แคร์แค่เธอ คนอื่นไม่เกี่ยว” ดีนกะพริบเปลือกตา จ้องหน้าอาเชอร์แบบไม่อยากเชื่อ
“ฉันบอกคุณแล้วนี่ ถ้าคุณดีมา ฉันก็ดีตอบ แต่นี่...” พบูกลอกตาหลังอธิบายจนจบ
“จากนี้ไปฉันจะดีกับเธอ ทีนี้เธอก็ควรพูดดีๆ กับฉันบ้างสิ”
“ขอดูความประพฤติก่อนค่ะ” พบูตอบหน้าตาย
อาเชอร์หน้างอ แต่เขาเปลี่ยนอะไรไม่ได้ ก็ต้องทำใจยอมรับ
“เจ้านายครับ ผมยังต้องไปซื้อเครื่องเพชรชุดนั้นคืนมาอีกหรือเปล่า” เคเดนกระซิบถาม
อาเชอร์มองหน้าพบู “ฉันคิดว่าเครื่องเพชรนั่น มันเหมาะกับเธอจริงๆ นะ”
พบูถอนใจแรงๆ “นี่คุณฉันไม่อยากได้ หากคุณซื้อกลับมาก็ไม่ต้องเอามาให้ฉันนะ ฉันจะใส่ไปไหนได้ ชาวบ้านจะได้มองว่าเป็นของปลอมนะสิ น้ำหน้าอย่างฉันจะไปมีปัญญาซื้อของจริงมาใส่ได้ยังไง” พบูโวยเสียงแหลม
“สักวันก็ต้องมีโอกาสได้ใช้แหละ มีดีกว่าขา
