ร่างบางลงจากรถ เดินกระแทกเส้นเท้าเข้าห้องนอน ถึงเตียงโยนกายลงบนนั้นนั่งสงบสติอารมณ์พักใหญ่ แล้วล้วงหยิบมือถือออกจากกระเป๋ากางเกงยีนส์สีซีด กดเบอร์ติดต่อเพื่อนสนิท
“ว่าไงดา” รุ่งนภากรอกเสียง
“รุ่งว่างไหม”
ปลายสายรู้สึกแปลกใจ ที่เพื่อนถามเช่นนี้
“ว่าง มีอะไรหรือเปล่า”
“ดาจะไปหา รออยู่ที่ร้านนะ มีเรื่องอยากให้ช่วยสักหน่อย”
“มีเรื่องคอขาดบาดตายเหรอ ถึงได้รีบร้อนขนาดนี้ดา!” รุ่งนภารู้สึกสังหรณ์ใจ
“ไม่มีอะไรหรอก ไปถึงแล้วจะอธิบายให้ฟัง”
“ก็ได้ๆ ขับรถดีๆ ล่ะ”
“จ้ะ”
มธุรดาเดินออกมาจากห้อง เห็นบิดากำลังโทรศัพท์เหมือนพูดคุยกับใคร คิ้วบางขมวดแม้สงสัย แต่ภารกิจลับที่เธอใช้เวลาวางแผนกำลังจะเริ่ม เลยต้องพึ่งพาให้เพื่อนช่วย รถเก๋งสีดำถูกขับออกจากลานหน้าบ้าน กำนันมงคลชะเง้อมอง ปกติไม่เคยเห็นบุตรสาวขับรถคันนี้ไปไหนบ่อยนัก ดูท่าคงเข้าเมืองไปหาเพื่อนแน่
รถจอดหน้าร้านทองใหญ่ที่สุดในตัวเมือง มธุรดาก
