07.25 นาที
Rrrrrrr
“อือ”
“งื้อ ใครโทรมาวะ”
ฉันที่หลับตาอยู่ใช้มือควานหาโทรศัพท์บนที่นอนพอหาเจอก็กดรับสายที่โทรเข้ามา แต่ยังทันจะได้พูดอะไรออกไปก็ได้ยินเสียงเพื่อนดังออกมาจากโทรศัพท์
“กรี๊ด!! อิมิ อิมิ อร้ายยย!!”
“อือ เตี้ย จะนอน หยุดกรี๊ดเลย”
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงกรี๊ด ยัยนี่แม่งเหมือนจะวอร์มเสียงแต่เช้าอะ ผมเลยใช้ขาก่ายหมอนข้างแล้วก็ดึงเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็หลับตาลงอีกรอบ
“อึดอัด มึงกรี๊ดทำไม”
“อิมิ อิมิ สาว มึงลืมตา โอ๊ย กูลนลานมากนะ”
“เออ จริง อร้าย”
“พวกมึงเป็นไรกันวะ วันนี้กูยังไม่ไปโรงเรียนนะ ไข้นายนี่ยังอยู่ที่เดิมอยู่เลย”
“จ่ะสาว มึงระวังติดไข้เค้านะแม่”
“เออ คิกๆ ดูแลกันแน่นขนาดนั้นอะ”
“หื้อ”
“สาว มึงเอาหน้าจอโทรศัพท์ออกจากหูสิ แล้วเอาไว้ตรงหน้ามึงอะ แล้วมึงค่อยๆ ลืมตานะ”
ฉันขมวดคิ้วแล้วตอนนี้มันยังง่วงอยู่เลยอะ ตาก็ไม่อยากจะลืม เพราะเมื่อคืนตื่นมาเช็ดตัว
