NUMB PUT :: INTRO [50%]
1360 คำ
ชอดนูเน นอล อาราโบเก ทแวซอ
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ผมก็จำคุณได้ฝังใจ
ซอรล พุลรอวัดดอน คอดชอรอม
เหมือนว่าเราต่างเรียกหากันและกัน
แน ฮยอลกวัน ซกDNAกา มัลแฮจวอ
DNAในเลือดของผมมันบอกทันที
แนกา ชาจา เฮแมดอน นอรานึน กอล
ว่าคุณคือคนที่ผมมองหามาตลอด
(DNA – BTS *แปล - www.educatepark.com)
เนื้อเพลงที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นภายในห้อง แต่ถึงแม้จะนอกห้องนอนของผมก็เถอะ แต่มันดังขนาดนี้ใครมันจะไปหลับลงวะ! ผมลุกขึ้นนั่งยีผมสีดำสนิทของตัวเอง หันไปมองนาฬิกาหัวเตียงก็พบว่าเพิ่งจะเจ็ดโมงเช้า ปกติผมตื่นสายจนตะวันแทบจะตกลงดินอีกครั้ง แต่ต้องมาหัวเสียเพราะดันได้ยินเพลงที่ไม่ชอบ แถมยังฟังไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก... สองเท้าของผมก้าวลงจากเตียงนอนขนาดใหญ่ หันไปมองวิวด้านนอกนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาว ผ่านกระจกใสขนาดใหญ่สามารถส่องให้เห็นเรือนร่างที่แข็งแรงของผม รอยสักไม้กางเขนกางอก แขนซ้ายสักรูปไพ่ รูปสามเหลี่ยมธรรมดา ถึงแม้จะดูเลอะเทอะในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผมมันโคตรเท่
ผมเปิดประตูห้องออกมา มองหาต้นตอของเสียงเพลงที่ปลุกผมให้ตื่นจากหลับฝันดี กวาดสายตามองไปยังครัวก็เห็นร่างบอบบางซึ่งสูงเพียงแค่หัวไหล่ของผม พูดง่ายๆ คือผมสูง 183 ซม. แต่สำหรับเธอที่ยืนทำอาหารอยู่สูงแค่ 165 ซม. เท่านั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร ไม่ใช่ผีเจ้าที่หรือผีนางคอนโดที่ไหน
เพราะว่ามันคือ ‘เมีย’ ของผมเองล่ะ
“เฮ้ย ปิดดิ เปิดเพลงพม่าฟังได้ทุกวี่ทุกวันไม่เบื่อหรือไง!” ผมเดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร พลันร่างบางก็หมุนตัวมาเผชิญหน้ากับผมด้วยสีหน้านิ่งเฉยปนไม่พอใจ เมียผมชื่อ ‘โฟม’ ใช่ เธอเป็นเมียผมเองล่ะ เราสองคนคบกันมาได้ห้าเดือนล่ะ เธอเรียนอยู่คณะสถาปัตย์ปีสี่ มหาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง เป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่งก็ว่าได้แถมยังพ่วงด้วยความเซ็กซี่ ซึ่งถึงแม้จะอยู่ในชุดนักศึกษาที่รกรุงรังทับด้วยเสื้อช็อปตามสไตล์เด็กสถาปัตย์ แต่ด้วยความสวยที่โดดเด่น ผมสีดำน้ำตาลยาวสลวย ริมฝีปากแดงนูนน่าจูบ ดวงตาคมโตที่ดึงดูดเพศตรงข้ามได้ดี เสน่ห์แรงจนผู้หญิงผู้ชายต่างพากันหลงใหล
เท่าที่พูดมาเธอดูดีไปหมด แต่เสียอย่างเดียวที่น่าเบื่อไปหน่อย ตอนแรกที่คบกันผมไม่เคยเบื่อหรอกนะ แต่มาเบื่อก็ตรงอีทีเปิดเพลงพม่าฟังทุกวันนี่ล่ะ
“เพลงพม่าอะไรของนายนัม นี่มันเพลงเกาหลีนะ”
“อ่อ เพลงของวงที่เธอกรี๊ด หลงหนักยิ่งกว่าผัวตัวเองน่ะเหรอ”
ลืมบอกไป ผมชื่อ ‘นัม’ นะทุกคน ริมฝีปากของผมเบ้ขึ้นอย่างไม่พอใจและส่ายหน้าให้กับเมียตัวเองที่บ้าคลั่งไอดอลเกาหลีจนห้องที่ผมอยู่กับเธอเนี่ยเต็มไปด้วยรูปภาพของไอดอลที่เธอหลงใหล
ทีกับผัวแม่งนิ่ง ทีกับคนที่ไม่เคยเห็นบ้าซะ แม่งน่าตบ!
“ใช่แล้วจะทำไมล่ะ”
“กรี๊ดแล้วได้เห็นมันปะ กรี๊ดแล้วได้อะไรวะ น่าเบื่อชะมัด”
“แต่ฉันไม่เบื่อ ฉันชอบของฉัน ตอนแรกที่คบกันไม่เห็นจะบ่นเลยนะ”
“แล้วใครจะไปคิดว่าเธอจะเยอะแบบนี้เล่า! ชอบแม่งจริงเลยนะไอ้... ไอ้อะไรวะ?” ผมชี้นิ้วไปหาโฟมที่ยกถ้วยโจ๊กสำเร็จรูปมาวางตรงหน้าผม
“วี บีทีเอส”
“เออ ชอบไรนักหนาวะ มันหล่อกว่าฉันหรือไง?”
“ก็หล่อไงถึงได้ชอบ”
“ผัวมีให้มองอยู่ทุกวัน ดันไปบ้าคลั่งไคล้คนอื่น คิดได้ไง” โฟมไม่สนใจอะไรยักไหล่และตักโจ๊กกินหน้าตาย เธออายุมากกว่าผมปีหนึ่งนะ เธออายุยี่สิบสอง ส่วนผมยี่สิบเอ็ด ความจริงเราคบกันได้ไงมันเป็นเรื่องที่ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน รู้แค่ว่าเจอหน้ากันตอนไปเที่ยวดอย ผมเจอกับโฟมที่นั่นและเป็นคนช่วยเธอให้พ้นจากน้ำป่าไหลหลาก เราสองคนเลยจูนเข้าหากันโดยไม่ต้องบอก ผมเป็นฝ่ายจีบเธอก่อนและเธอก็ไม่ปฏิเสธด้วย เราก็เลยตกลงคบกันจนถึงตอนนี้
โฟมอยู่หอกับเพื่อนหญิงของตัวเอง แต่พอคบกันได้สามเดือนผมก็ให้เธอมาอยู่ด้วยกันและ... ไม่ต้องบอกนะว่าอะไร หึ ไม่งั้นคงไม่เรียกเมียได้เต็มปากหรอก ถูกไหมล่ะ
“ก็ผัวไม่ค่อยอยู่ให้เห็นหน้า มันก็ต้องบ้าผู้ชายคนอื่นเป็นธรรมดา”
“บ้าเกาหลีได้ แต่ถ้าบ้าผู้ชายคนอื่น จับเอาทั้งวันทั้งคืนแน่”
“นัม พูดบ้าไรเนี่ย!” ใบหน้าสวยตกใจกับสิ่งที่ผมพูด เออ พูดจริงเลยล่ะไม่ต้องกลัวว่าจะทำไม่จริง
“เพราะวี บีทีอะไรของเธอมันไม่ได้มาให้เธอเห็น แต่ถ้าผู้ชายทั่วไปล่ะก็... เจอจัดหนัก”
“โคตรทะลึ่ง”
“ทำไม รับไม่ได้” ผมตักโจ๊กเข้าปากอย่างหงุดหงิด สบตากับโฟมที่ถอนหายใจออกมาไม่พอใจผมเช่นกัน ถึงแม้เราจะมีปัญหาเรื่องของวี บีที... บีที อะไรวะ? เออช่างเหอะ แต่ผมก็ไม่เคยปล่อยปะละเลยเมียตัวเองนะ
“ทีนายไปเคี้ยวหญิงอื่น ฉันยังไม่เคยห้ามเลย”
“อยากห้ามเปล่าล่ะ?”
“ไม่ห้าม เพราะห้ามไปก็เท่านั้น”
“รู้ดีนี่” โฟมสะบัดหน้าหนีผม เหตุผลที่ผมเบื่อเมียมันก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ มีอยู่สองอย่างคือเรื่องที่เธอชอบนิ่งเวลาที่เราทะเลาะกัน โฟมไม่ใช่ผู้หญิงขี้อ้อน ไม่ใช่ผู้หญิงหวานๆ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ตื้อผม ไม่ใช่ผู้หญิงที่เอาแต่ใจ เพราะแบบนี้ไงผมถึงได้คบกับเธอได้นานที่สุด แฟนเก่าของผมแต่ละคนบอกเลยว่าไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำก็เลิก
สำหรับโฟมมันไม่ใช่แบบนั้น เธอไม่เหมือนใครและผมชอบที่เธอเป็นตัวเอง ส่วนเรื่องที่สองไม่ต้องพูดถึงคงรู้นะ
ไอ้เรื่องที่ผมเคี้ยวผู้หญิง กินไปเรื่อย ก็เพราะว่าโฟมไม่มีเวลาให้ผม เธอเรียนหนักบางวันก็นอนค้างที่มหาลัย บางวันก็ไปค้างที่หอเพราะต้องทำงานส่งอาจารย์ คณะสถาปัตย์เป็นคณะที่ทรหดมากๆ ซึ่งผมเองไม่อยากให้เธอเรียน แต่มาถึงขั้นนี้แล้วผมก็ต้องปล่อยให้เธอเรียนและตัวเองก็ไปหาเศษหาเลยเอา โดยที่โฟมไม่เคยพูดบ่น หึงหวงหรือแสดงอาการไม่พอใจออกมา แต่ถึงมีก็ไม่มากถึงขนาดทำให้ผมรู้สึกอึดอัด
“งั้นนายก็ควรรู้ไว้ว่าห้ามอะไรฉันได้ แต่อย่าห้ามฉันเรื่องวี โอเค?”
“เหอะ ชอบขนาดนั้นไม่เอามาเป็นผัวเลยล่ะวะ!”
“ชอบแบบชอบเพราะเขาน่ารัก ชอบเพราะเขาร้องเพลงเก่ง เต้นเก่ง ไม่ได้หวังว่าจะเอามาทำผัว”
“ถ้าได้ก็คงดี”
“อือ”
“น่าตบว่ะ” โฟมแลบลิ้นใส่ผม ก่อนจะเก็บถ้วยจานไปล้าง ผมก็เดินสะบัดหน้าเข้าไปอาบน้ำเพราะต้องไปส่งเธอที่มหาลัย ผมยืนแปรงฟันมองเหลือบไปบนกระจกก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจที่เห็นหน้าของวี บีที (เออขอเรียกไปก่อนแล้วกัน) ฝ่ามือของผมดึงรูปภาพของชายในรูปซึ่งหล่อเหลาเอาการ รอยยิ้มสดใสแถมยังมีสีผมสีน้ำตาลอ่อนขลับกับใบหน้า มันก็ไม่ได้แตกต่างจากผมเลยนะถ้าลองย้อมผมสีนี้
- ผู้เขียน
