NUMB PUT :: CHAPTER 6 [70%]

764 คำ

‘โฟมเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?’ ‘ฮึก นัมทิ้งโฟมไปเข้าห้องน้ำทำไม’ ‘ห๊า! กะ ก็ปวดขี้ก็เลยเข้าไง’ ‘ตะคอกโฟมด้วย ฮือ คนใจร้าย’ นี่สินะเรียกว่ามนุษย์เมนส์ของเมีย! เดาใจไม่ถูกเลย แค่ไปเข้าห้องน้ำทำอย่างกับผมหนีไปมีเมียใหม่งั้นแหละ ดังนั้นเวลาโฟมเป็นประจำเดือนทีไรผมก็จะไม่ทิ้งให้เธออยู่คนเดียว ห้ามทะเลาะ ห้ามตะคอกฯ สามวันที่ผมต้องอยู่กับเธอตลอดเวลาจนกว่าอารมณ์ปกติจะกลับมาและพอกลับมานะเห็นผมเป็นหมาเลยครับ “มากินโจ๊กจะได้กินยานะ” เธออาบน้ำเสร็จสวมชุดนอนเตรียมพร้อม นั่งลงกินโจ๊กอย่างอ้อนๆ จนผมลงไปนั่งข้างเธอลูบศีรษะเธอไปด้วย “กินเยอะๆ นะ จะได้หาย” “หายแล้วนัมก็จะทิ้งโฟมไปใช่ไหม?” “ไม่เอาสิโฟม ที่นัมอยากให้โฟมหายจะได้ไม่ต้องทรมานไง ไม่ดีเหรอ” “ถ้าโฟมหายนัมจะอยู่กับโฟมหรือเปล่า” “อยู่สิโฟมเป็นเมียนัมนะ นัมจะทิ้งเมียไปได้ไง ไม่งอแงสิ” ผมส่งยิ้มให้กับเธอ กระทั่งเธอยิ้มส่งให้เป็นอันว่าคงไม่มีเรื่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม