“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ เมื่อคืนไม่เห็นทำแบบนี้เลย”
“บูม พี่ว่าเธอควรกลับไปเรียน”
“ไม่เอา บูมจะเที่ยว”
“ถ้าพี่ไปบอกไอ้บอล เธอคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
“ก็ไปบอกสิคะ บูมไม่กลัวหรอก” ความเอาแต่ใจของเธอ ทำเอาผมกุมขมับ โลกมันบางทีก็กลมจนเกินไปนะ
“งั้นตามใจ พี่จะไปแล้ว”
“เดี๋ยวสิคะ พาบูมไปเที่ยวก่อน”
“ฟังพี่นะบูม พี่ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ แต่พี่มีเมียแล้ว”
“มีแล้วก็เลิกได้นี่คะ” น้ำเสียงหวานเล็กพูดราวกับไม่แยแสอะไร จนผมรู้สึกตงิดอย่างไม่ชอบใจ เท้าเอวจับจ้องใบหน้าจิ้มลิ้มซึ่งเชิดหน้ามองผมอย่างท้าทาย
“แล้วเรามาดูกันนะคะว่าระหว่างเมียพี่กับบูม สุดท้ายแล้วพี่จะสนใคร”
“สนเมีย”
“พูดตอนนี้ก็พูดได้ค่ะ แต่... บูมจะทำให้พี่เป็นของบูมทั้งตัว” นิ้วเรียวกรีดไปตามรอยแยกของเสื้อเชิ้ตผม ใบหน้าหวานฉายแววความร้อนแรงจนผมใจกระตุก ผมชอบผู้หญิงที่ร้อนแรงนะแต่ไม่ใช่กับคนใกล้ตัว ถึงจะเผลอไผลไปบ้างตามประสาผ
