“ขอโทษนะ” ฉันเป็นฝ่ายพูดก่อน ตามด้วยนัมที่พยักหน้ารับกอดรัดฉันและโยกตัวไปมา
“ขอโทษเหมือนกัน ที่ทำตัวงี่เง่า จากนี้ไปจะพยายามไม่ให้มีปัญหาแบบนี้อีก”
“พูดจริงเหรอ?”
“อือ ถ้าเธอไม่บ้าวีมากจนเกินไปอะนะ” เขาหัวเราะจนฉันรู้สึกสบายใจไปเปราะหนึ่งอย่างน้อยเขาก็พยายามที่จะปรับตัวเองเพื่อฉันบ้างนะ
“เคลียร์กันเรื่องวีแล้ว?”
“อืม”
“ตกลงให้พวกเรามาทำโมเดลที่นี่ได้หรือเปล่านัม?” ดาวถามร่างสูงซึ่งคล้องคอฉันไปกอดไว้ มองสบตากับเถื่อนอย่างไม่พอใจ
“เอาสิ ฉันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว ขอแค่เมียอยู่ในสายตาก็พอ”
“โห เอางั้นเลย”
“ไม่ใช่ไม่ไว้ใจพวกนายนะดาว โย... แต่ไม่ไว้ใจใครบางคนมากกว่า”
“มึงหมายถึงกูก็พูดมา”
“กูหมายถึงมึงเหรอ? ไอ้เถื่อน”
“ไม่ได้หมายถึงกู แล้วมีใครในห้องนี้ล่ะ” แค่ยังไม่ได้เริ่มงาน สองหนุ่มก็พร้อมจะก่อสงครามทางสายตาและเสียดสีจนฉันผลักนัมออกห่าง
“พอก่อนเลยทั้งคู่ นัมฉันต้องการทำงานนะขอด้
