"ฉันเจ็บนะ" การันต์งอตัวนั่งทรุดลงไปที่พื้นก่อนจะเงยหน้ามองคนร้ายที่กล้าทำร้ายลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขาได้ลงคอ ช่างเลือดเย็นเกินไปแล้ว เตยหอมรีบลงจากโต๊ะลากกระเป๋าของตัวเองที่พนักงานของการันต์เอามาวางไว้ให้กลางบ้านเข้าห้องของตัวเองแล้วกดล็อกประตูขังตัวเองเอาไว้ในห้อง
"อี๊ ไอ้โรคจิตเอ๊ย!"
เธอรีบเข้าห้องน้ำแล้วเช็ดปากตัวเองออกแรงๆ มิหนำซ้ำยังแปรงฟันอีกด้วย ฆ่าเชื้อโรคสักหน่อย ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงทุบประตูห้องของเธอดังขึ้นไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครแต่เธอไม่เปิดหรอกเธอต้องเซฟตัวเองเอาไว้
ปัง! ปัง! ปัง!
"ยัยตัวแสบ! เปิดประตูเลยนะ ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง!" เห็นไหมเธอบอกแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ไม่นานนักเสียงนั้นก็เงียบไปพักใหญ่ๆ เลยแหละ ก่อนจะมีเสียงเคาะประตูห้องของเธอดังขึ้นอีกครั้ง
"ยัยเตย มาเที่ยวนะยะทำไมหมกตัวอยู่แต่ในห้อง" อ่า... เพื่อนเธอมาแล้ว
เตยหอมรีบลงจากที่นอนนุ่มไปเปิดประตูทันทีก
