ใบหน้าใสระบายยิ้มกว้างทันทีที่เห็นว่าใครกันที่ยืนทำหน้ามุ้ยบอกบุญไม่รับอยู่แบบนั้น หญิงสาวรีบวิ่งไปหาคนที่ยืนรอคอยเธออยู่ด้วยความดีใจก่อนจะกระโดดกอดทันทีที่ถึงตัว "แม่ มาได้ยังไงคะ" "ก็อยากมาหาลูกบ้างไม่ได้หรือไง วันนี้แม่ซื้อปลาเผามากินกับเตยด้วยนะ" "เตยกำลังอยากกินพอดีเลยค่ะ ไปค่ะเข้าห้องกันนะ" เตยหอมเปิดประตูห้องให้แม่ตัวเองเข้าไปเธอดีใจมากที่แม่มาหาแปลว่าพ่อเลี้ยงของเธอคงไม่อยู่สินะถึงมาหาเธอได้ ว่าแล้วก็หันไปกุลีกุจอดึงแม่ไปนั่ง และหาน้ำหาท่าให้แม่กิน "คุณลุงไม่อยู่เหรอคะ" "อยู่" "หืม แล้วมาได้ไงทะเลาะกันเหรอ" "เปล่า" "งั้นคืนนี้แม่จะนอนกับเตยไหมคะ" "คือพรุ่งนี้แม่จะไปเที่ยวต่างประเทศกับลุงนะลูก วันนี้แม่เลยอยากมาหาลูกก่อนเพราะไปหลายวัน แล้วก็นี่" มือเรียวของพิมพิลาไลยยัดเงินจำนวนหนึ่งใส่มือของเตยหอม เธอระบายยิ้มหวานให้กับลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอ ไม่ว่าใครจะมองว่าเธอเป็นผู้ห