BAD LOVE - 10 ร้าย

1294 คำ
หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อเห็นสายตาเอาผิดของอลัน เขาเดินหนีไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ “อะ เอ่อคือเขาคงจะโกรธที่แพรมาเจอพี่เพิร์ท แพรขอตัวนะคะ” ฉันบอกพี่เพิร์ทจากนั้นก็รีบเดินตามอลัน เขาไม่ได้กลับไปโต๊ะเพื่อนแต่เดินออกไปจากคลับ “อลันรอฉันด้วยสิ” ฉันตามมาเพราะจะขอโทษเพราะเหมือนเขาจะไม่พอใจที่ฉันใช้เขาเป็นเครื่องมือโดยไม่ได้บอกอะไรก่อน อลันเดินไปนั่งที่เก้าอี้ไม้ด้านหน้าคลับ จากนั้นก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ฉันเดินมาหยุดตรงหน้าเขาถึงแม้จะไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ก็ตาม อลันพ่นขวัญสีขาวคลุ้งออกมาก่อนจะเงยขึ้นมองฉัน แล้วพูด “จะตามมาเพื่อ ?” “ฉันจะมาขอโทษที่ไม่ได้บอกนายก่อน ฉันเองก็ไม่รู้จะหาใครมาเป็นข้ออ้างมีแค่นายคนเดียวที่รู้จัก” “ไหนบอกจะกลับแล้วมาเจอมันทำไม” “ฉันแค่อยากจบ…..” พูดไม่ทันจบอลันก็เอ่ยสวนขึ้นมาทันควัน “ข้ออ้าง” ฉันเม้มปากแน่น “…นายจะคิดแบบนั้นก็ได้ ฉันกำลังหาข้ออ้างอยู่ ความจริงแล้วฉันอยากเจอเขาแต่เขาหวังกับฉันแค่เรื่องเดียว” อลันพ่นควันบุหรี่ออกมาเหมือนไม่ใส่ใจคำพูดของฉันเท่าไหร่ ฉันเองก็ไม่ได้หวังให้เขามาใส่ใจหรอก บางครั้งก็แค่อยากระบายมันออกมา…. “ฉันขอดื่มที่โต๊ะนายด้วยได้ไหม ?” ตอนนี้ฉันอยากดื่ม ไม่อยากกลับไปห้องแล้ว “ตามใจ” อลันตอบโดยไม่มองหน้าฉัน “งั้นฉันนั่งรอเข้าไปพร้อมนายนะ” อลันไม่ตอบอะไรฉันจึงถอยหลังมานั่งรอเขาสูบบุหรี่เงียบๆ ความรู้สึกตอนนี้มันเคว้งคว้างจัง…. #ด้านในคลับ ผู้หญิงที่นั่งอยู่กับอลันตอนแรกมองฉันอย่างไม่ชอบใจเมื่อเห็นว่าฉันเดินมาพร้อมกับเขา “กลับไปที่โต๊ะก่อน” อลันบอกผู้หญิงคนนั้น ยิ่งทำให้เธอแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมามากกว่าเดิม “ให้เธอนั่งอยู่ก็ได้อลัน ฉันไม่อยากทำให้ใครทะเลาะกันนะ” ฉันกระซิบบอกอลัน ฉันก็แค่อยากมาดื่มไม่ได้อยากจะทำให้อลันกับผู้หญิงคนนั้นทะเลาะกัน “แล้วคืนนี้อลันจะไปนอนด้วยกันไหม” ผู้หญิงคนนั้นถามอลัน “อืม กลับไปก่อน” ก่อนที่เธอจะเดินไปได้จ้องฉันเขม็งแถมยังเดินชนไหล่ฉันแรงมากๆ ผู้หญิงอะไรไม่มีมารยาทเอาซะเลย ขอโทษสักคำก็ไม่มี อลันชอบผู้หญิงแบบนี้อย่างนั้นหรอ “เพื่อนพี่สาวกูขอมาดื่มด้วย” อลันบอกกับเพื่อนทั้งสามคนของตัวเอง “อ่า ผมจำพี่คนสวยได้ครับ” ผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นเพื่อนของอลันพูดขึ้นมาแล้วยิ้มหวานให้ฉัน ดูจากลักษณะท่าทางแล้วกลุ่มของเขาน่าจะเจ้าชู้กันทุกคนเลยสินะ สายตาแพรวพราวกันจริงๆ ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ฉันนั่งดื่มเงียบๆ ไม่ได้รบกวนอะไรอลันกับเพื่อนของเขาเลย และคืนนี้ฉันก็เป็นคนเลี้ยงเพราะมาขอดื่มด้วยถ้าไม่จ่ายมันก็จะดูน่าเกลียด เพราะว่าดื่มหนักไปหน่อยบวกกับไฟแสงสีในคลับที่มันลายตา ทำให้ฉันเริ่มรู้สึกมึนๆ หัวแล้ว แต่ก็ยังไหวอยู่ ปกติฉันดื่มเก่งกว่านี้ แต่ตอนนั้นที่คบกับพี่เพิร์ทฉันงดเหล้าไปนานพอกลับมาดื่มใหม่มันก็เลยยังไม่ค่อยชิน “มันมองอยู่นะ” อลันกระซิบบอกฉัน ‘มัน’ ที่เขาหมายถึงคือพี่เพิร์ท ตอนนี้พี่เพิร์ทเอาแต่เพ่งมองมาที่โต๊ะของอลัน เขากำลังมองฉันอยู่ “โอบเอวฉันหน่อยได้ไหม” ฉันบอกอลันในเชิงขอร้อง อลันไม่ได้ตอบอะไรกลับมาก่อนจะใช้วงแขนแกร่งโอบเอวฉันไว้แบบหลวมๆ ทำให้ถูกเพื่อนๆ ของเขามองอย่างแปลกใจแต่ก็ไม่มีใครถามอะไร “อ่ะ” ผ่านไปครู่หนึ่งฉันก็ต้องสะดุ้งโหย่งเพราะจู่ๆ อลันก็เอามือล้วงเข้ามาในเสื้อ มือสากลูบไล้ไปมาบริเวณสะโพกของฉัน “อะ เอามือของนายออกไปจากเสื้อฉันเดี๋ยวนี้นะ” “ทำให้มันสมจริงไง” เป็นอีกครั้งที่ฉันรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่ขอให้อลันช่วย เด็กคนนี้ร้ายกาจมากกว่าที่คิด “แค่โอบก็พอแล้วไม่ต้องล้วง อย่ามาฉวยโอกาสกับฉัน” “เล่นตัว” อลันพูดพร้อมกับดึงมือที่ล้วงมาในเสื้อของฉันออก “อลันเดี๋ยวพวกกูไปสูบบุหรี่ก่อนนะ” เพื่อนของอลันทั้งสามคนพร้อมใจกันลุกขึ้น “อืม” ฉันหันมองไปยังโต๊ะของพี่เพิร์ทหัวใจดวงน้อยมันกระตุกวูบเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนคลอเคลียกับเขาอยู่ ถ้ายังหยุดตัวเองไม่ได้ก็ไม่ควรจะนัดเจอกัน ฉันคิดถูกแล้วที่ไม่ทำตามความรู้สึกของตัวเอง ฉันหยิบแก้วเหล้าขึ้นมายกดื่มจนหมดแล้วชงใหม่ ทำแบบนั้นติดกันหลายครั้งจนอลันดึงแก้วเหล้าออกไปจากมือ “เอามานะ!!” ฉันที่เมาได้ที่จ้องผู้ชายตรงหน้าเขม็ง กล้าดียังไงมาดึงแก้วเหล้าไปจากฉัน “ขี้เกียจแบกกลับห้อง ถ้ากินแล้วดูแลตัวเองไม่ได้ก็อย่าทำเป็นเก่ง” “ฉันไม่ได้ขอให้นายมาดูแลเงียบปากไป แล้วก็ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะขอให้นายไปส่ง ผู้ชายที่นี่มีเยอะแยะ” “เมาแล้วเป็นงี้ ไม่หวงเนื้อหวงตัวแล้ว ?” ฉันดึงแก้วเหล้าของตัวเองมาจากมือของอลันก่อนจะหันไปมองที่โต๊ะของพี่เพิร์ทอีกครั้งและได้เห็นว่าเขากำลังจะเดินออกไปจากคลับพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น ปัก! ฉันวางแก้วลงกระแทกโต๊ะแล้วหยิบขวดเหล้าขึ้นมายกกระดกแทน โดยที่อลันก็แค่มองดูอยู่นิ่งๆ ไม่ห้ามอะไร ตอนนี้ฉันเสียใจ ยิ่งเมามันก็ยิ่งเสียใจ เสียใจที่ยังรู้สึกกับผู้ชายแบบนั้น…. “อึก~” ฉันก้มหน้าลงสะอื้นออกมาเบาๆ “ร้องเพื่อ น่ารำคาญชะมัด” เสียงอลันบอกแบบไม่สบอารมณ์ ฉันที่ได้สติจึงรีบเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม เป็นจังหวะเดียวกันที่เพื่อนๆ ของอลันเดินกลับมาที่โต๊ะพอดี “หนุ่มๆ มีใครอยากไปส่งพี่ไหมเอ่ย” ฉันเอ่ยถามเพื่อนๆ ของอลันเสียงหวานพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง “เมาแล้วหรอครับ พูดเสียงหวานเชียว” ผู้ชายคนหนึ่งในโต๊ะถามฉัน “อยากรู้ว่าเมาไหมหรอ ?” ฉันลุกขึ้นแล้วเดินมานั่งตักเขาทันที ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ฉันกล้าทำแบบนี้ ค่ำคืนฉันอยากสนุกไม่อยากเศร้าอีก “เมาจริงด้วยแฮะ” เด็กหนุ่มที่ฉันนั่งบนตักเขายกมือขึ้นมาโอบเอวของฉันเอาไว้แบบหลวมๆ “อลันเพื่อนพี่มึงร้ายไม่เบาเลยนะ” “ไอ้กันปล่อยกูจะพาพี่มันกลับ” “อะไรวะ มึงไปหาเด็กมึงเหอะพี่คนนี้กูจะดูแลเอง” “อื้อ อย่ามายุ่ง” ฉันหันมาพูดกับอลันแล้วก็ซบลงบนอกแกร่งของเด็กหนุ่มหน้าตาดี พรึบ! ร่างของฉันถูกอลันกระชากให้ลุกขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว เขามีสิทธิ์รุนแรงแบบนี้หรือไง เขาไม่พูดอะไรนอกจากดึงตัวฉันออกมาจากคลับด้วยท่าทางที่เกรี้ยวกราด ไอ้เด็กบ้า! แฟนก็ไม่ใช่ทำไมต้องทำขัดใจฉันด้วย ฉันก็แค่แกล้งเพื่อรเขาเล่นนิดหน่อยเอง
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม