วันนี้อลิลดา แพง และวีรภาพ พวกเขาสนิทกันตั้งแต่เข้ามาเรียนเลยก็ว่าได้ มีอลิลดาที่ไหนจะต้องมีสองคนนี้ด้วย ทั้งสามเดินเลือกซื้อของในร้านสะดวกซื้อหน้ามหาวิทยาลัยก่อนจะกลับบ้านเหมือนทุกครั้งหลังเลิกเรียนก็มักแวะมาซื้อขนมไว้กินระหว่างนั่งรถเมล์กลับบ้าน แต่วันนี้วีรภาพขับรถของพ่อมาเลยจะไปส่งพวกเธอ
“วันนี้ดามาค้างกับเราน่ะ ภาพไปส่งที่หอพักเราเลยนะ” แพงบอกวีรภาพเมื่อขึ้นมานั่งบนรถแล้ว
“หอแพงน่าจะเป็นหอรวม แบบนี้เราเลยเข้าไม่ได้ เสียดาย ถ้าเข้าได้จะไปนั่งเล่นพูดคุยด้วย”
“ก็ดีนะ หอหญิงไม่มีผู้ชายให้รกหูรกตา” แพงตอบกลับ
“อือ...ไปกันเถอะ ว่าแต่ปิดเรียนนี้เธอจะกลับบ้านต่างจังหวัดไหมแพง เพราะดาบอกว่าจะกลับไปดูแลคุณย่าที่มุกดาหาร” เขาถามพร้อมกับติดเครื่องยนต์และบังคับมันเคลื่อนตัวออกจากหน้าร้านสะดวกซื้อเมื่อผู้โดยสารทั้งสองขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว
“ก็ว่าจะกลับไปช่วยแม่กับพ่อขายหมูที่บ้านน่ะ”
“อื
