หญิงสาวนิ่งเงียบไปชั่วครู่
“ก็ไหนว่าจะกลับมาทำงานที่เวียดนามไงล่ะ…”
ชายหนุ่มทวงถามถึงสัญญาเก่าก่อน ยังจดจำไม่ลืมว่าแอลลี่เคยพูดเอาไว้
“ขอเวลาอีกสามเดือน…สามเดือนเท่านั้น”
แอลลี่เท่านั้นที่รู้ว่าเธอมีแผนการอะไรอยู่ในหัว ขอเวลาให้เธอได้ชำระสะสางเรื่องราวที่เมืองไทยเสียก่อน
“จริงนะ…”
จอห์นนี่เขย่าแขนของเธอเบาๆ ด้วยความลืมตัว รีบทึกทักในทันที
“สัญญาก็ได้…”
แอลลี่พยักหน้า ตอบด้วยน้ำเสียงซึ่งตัวเองรู้ดีว่าหาความหนักแน่นอะไรไม่ได้เลย
ชายหนุ่มกุมหลังมือของเธอแล้วบีบเบาๆ อีกครั้ง คำพูดที่ได้ยินชัดเจนเต็มสองหูทำให้หัวใจของจอห์นนี่พองโตด้วยความตื้นตัน
แอลลี่เป็นผู้หญิงเข้าใจยาก จอห์นนี่รู้จักเธอดี เขาจึงไม่มั่นใจนักว่าความสัมพันธ์ของเขากับเธอจะดำเนินรุดหน้าไปจนถึงแต่งงาน แต่ชายหนุ่มก็ยังแอบหวังมาตลอด…กระทั่งนาทีนี้
“ขายดีไหม…”
เธอถามถึงกิจการร้านขายรถจักรยานเล็กๆ ของเขา
“พออยู่
