แอลลี่หิ้วกระเป๋าสัมภาระจะเอาเข้าไปไว้ในห้องที่เธอเคยอยู่อาศัยตลอดมาตั้งแต่เล็กจนโต ก่อนที่จะเรียนจบแล้วเดินทางไปทำงานที่เมืองไทย
ครู่ต่อมาก็แว่วเสียงตะหลิวกระทบกระทะดังมาให้ได้ยิน ป้าเหวียนกำลังลงมือทำกับข้าว กลิ่นผัดผักโชยฉุยออกมาจากหลังครัวซึ่งอยู่ถัดออกไปทางด้านหลังของบ้าน
ก่อนเดินจากไป เมื่อเห็นว่าฝานถินานั่งนิ่งเงียบ ท่าทางราวกับว่ากำลังใช้ความคิดอยู่เพียงลำพัง แอลลี่จึงเดินกลับมาเปิดโทรทัศน์ทิ้งเอาไว้เป็นเพื่อนมารดา ด้วยไม่อยากให้บรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนและความมืดหม่นที่ภายนอกสร้างความหดหู่ให้กับบ้านหลังนี้จนเกินไป
โดยที่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าข่าวเกี่ยวกับการลงทุนด้านธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่กำลังปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรทัศน์ในขณะนั้น ถึงกับทำให้มารดาของเธอแทบหยุดหายใจลงชั่วขณะ
ฝานถินาชะงักกับประโยคที่ได้ยินชัดเต็มสองหูว่า “พีระพงษ์ อัครพลไพศัลย์ ประธานกรรมการบริหารและกรรมการผู้จัดการให
