ฉันมองหมอด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อแล้วนึกสงสัยว่าหมอกินยังไงให้ไวขนาดนี้ นางใช้ช้อนตักหรือยกถ้วยกระดกเนี่ย! หมดกัน โมเม้นต์นั่งทานไอศกรีมแล้วสบตาหวานๆ ฮือออ!
ฉันกับคุณหมอนั่งในร้านไอศกรีมประมาณครึ่งชั่วโมงได้ พวกเราก็เดินออกมา ที่จริงฉันก็อยากจะยื้อคุณหมอให้อยู่ต่อนานกว่านี้ แต่เพราะคุณหมอทำท่าเพลียๆ ฉันก็เลยสงสาร คิดว่าหมอคงจะต้องการการพักผ่อนและนอนมากกว่าการโดนฉันกวนประสาท วันนี้เต๊าะพอแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะมาเต๊าะใหม่
“เอ้อ แล้วจาน ชาม ที่เตยเอาไปไว้ห้องหมอ เตยจะแวะไปเอากลับบ้านเลยมั้ยคะ?” คนตัวสูงโพล่งเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ในขณะที่เรากำลังเดินกลับไปทางโรงพยาบาล
“อุ๊ย เกือบลืมเลยค่ะ งั้นเตยขอแวะห้องคุณหมอแป๊ปนึงนะคะ” ฉันยิ้มหวานให้ ที่จริงฉันไมได้งกจานชามอะไรหรอก ฉันแค่อยากจะมีข้ออ้างอยู่กับเขานานขึ้นสักนิดนึง เพราะฉันต้องรีบทำคะแนนเยอะๆ จะได้สู้คนสวยคนนั้นได้ด้วยไง
เธอคนนั้นมาหาคุณห
