โรงพยาบาล
ฉันนั่งจุมปุกอยู่ด้านหน้าโรงพยาบาลเพื่อรอคิวตามนัด วันนี้คนไข้ไม่เยอะมาก แต่ก็มีมาเรื่อยๆ เดี๋ยวคนแก่ เดี๋ยวเด็ก จอแจเต็มไปหมด ไม่นานอีเจ๊พยาบาลหน้าพยาบาทเจ้าเดียวเจ้าเดิมที่ยืนคุมคิวอยู่ด้านหน้าประตูก็เรียกฉันเข้าไป
ฉันโปรยยิ้มให้นางประหนึ่งเพิ่งลงมาจากเวทีประกวด ยกมือไหว้สวยๆ แล้วอัญเชิญตัวเองเข้าไปหาคุณหมอที่นั่งอยู่ วันนี้คุณหมอใส่แว่นสีใสทำให้ฉันไม่ชินตานัก ฉันกวาดสายตามองนางเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ เดินไปนั่งตรงหน้า
“คุณหมอใส่แว่นด้วยเหรอคะ”
“ใส่ค่ะ” คุณหมอตอบสั้นแถมห้วน ทำให้ฉันเบะปาก
“คุณหมอสายตาสั้นเหรอคะ?”
“เปล่าค่ะ เอามาใส่หล่อๆ เฉยๆ ค่ะ เข้ากับหมอมั้ยคะ?” คนตัวสูงหัวเราะแล้วเงยหน้าขึ้นมาเอียงคอมองฉันพร้อมยิ้มหวานแบบน้ำตาลสามล้านช้อน อืม คือจะสื่อว่าหวานมากๆ นั่นแหละ
“จะใส่อะไรเยอะแยะคะ แค่นี้ก็หล่อจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วค่า” ฉันหยอดแล้วยิ้มให้หมอก่อนจะชะงักเ
