บทที่9 เสน่ห์สวาทศรสวรรค์
3988 คำ
หลังจบคาบเรียนของวัน นักศึกษาต่างแยกย้ายพากันเดินทางกลับที่พัก ขณะที่ลูกศรเดินตรงไปยังห้องสมุดตามกิจวัตรที่เคยปฏิบัติ แต่หญิงสาวก็นั่งดูหนังสืออยู่ได้ไม่นาน
“ลูกศร..”
“เอ๊ะ.."
หน้าสวยคิ้วสองข้างขยับเข้าหากัน เมื่อเธอเห็นเพื่อนชายที่แสดงสีหน้าไม่ค่อยจะดี..กำลังยืนเรียกชื่อเธอเสียงเบาอยู่เบื้องหน้า
"ทำไม? ภีร์ “
“.....ช่วย..ช่วย..พาเรากลับ..บ้าน หน่อย...ลูก..ศร.. “
ใบหน้าชายหนุ่มแดงก่ำจนมันทำให้ ศรสวรรค์รู้สึกตกใจ
“ภีร์..นาย เป็นอะไร..หน้าจึงแดง ปานนั้น“
“เรา..ไม่เป็นไร..อืม.. ”
ตั้งแต่ศรสวรรค์เคยสัมผัสกับเพื่อนชายคนนี้มา สิ่งที่เขาเป็นครั้งนี้มันจะต้องเกี่ยวกับไสยศาสตร์อย่างแน่นอน และในตอนนี้เธอก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ที่รู้ ชายที่เธอนึกชอบ..ทรมานมากในสิ่งที่เขาเป็น
“ได้.. ได้.. ไป.. ไป ที่รถเรา.. ภีร์ “
คัมภีร์กอดอกหลังค่อมโค้งก่อนจะ เซไปมาในขณะที่เดินเพื่อจะไปที่รถของเพื่อนสาว จนทำให้ศรสวรรค์ต้องรีบเข้าไปประคอง
“อย่ามาถูกตัวเรา..ลูกศร “
ศรสวรรค์ตกใจ และเริ่มกลัวในสิ่งที่เพื่อนชายเป็น จนเธออยากรู้ว่าเขาเป็นอะไรกันแน่
“ภีร์...เรื่องนี้..เธอ..โทรไปหาอาเอกหรือยัง “
“โทร...แล้ว อา..อาบอกว่าเราต้อง..ไป..ล้างอาถรรถ์ที่บ้าน..แต่กว่าอา จะ มารับเรา เราคงจะทนไม่ไหว..ไปส่งเรา ด้วยนะลูกศร..นะ..”
ลูกศรเห็นสิ่งที่เพื่อนชายเป็น มันทำให้เธอสงสารเขาจนจับใจ
".ภีร์..ทนหน่อยนะ ...ไปเร็วเราช่วย.."
ศรสวรรค์รีบพยุงคัมภีร์ไปขึ้นรถของเธอ แล้วรีบวิ่งมานั่งด้านคนขับ..ก่อนจะบังคับรถออกจากที่จอดไปด้วยความเร็ว
"โอ้ย..เราจะไม่ไหวแล้ว..ลูกศร..หืม...เรา..เรา.."
หญิงสาวไม่รู้ว่าเพื่อนชายไปโดนอะไรมา แต่ เธอทำดีที่สุดคือพูดให้เขาสบายใจ
"ทนหน่อยนะ..ภีร์ เธอไม่เป็นอะไรหรอก..เราจะรีบพานายไปหาอาเอก.."
ขณะนั้นมีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้าเครื่องของคัมภีร์ มันจึงทำให้ศรสวรรค์รีบใช้มือล้วงไปที่มาของเสียงแล้วจับเอาโทรศัพท์ออกมาจากเป้ของคัมภีร์
“อาเอก..”
หน้าจอปรากฏคำตามที่หญิงสาวเอ่ย และนั่นทำให้ลูกศรรู้ว่าเอกรัตน์เป็นคนโทรเข้า เธอจึงรีบรับสาย ในขณะที่เพื่อนชายก้มตัวลงจนตัวงอเป็นกุ้ง อยู่บนเบาะข้างๆ
“อาเอกคะ..ลูกศรนะคะ"
"..ลูกศร ลูกศรอยู่กับภีร์ใชไหม? "
"ค่ะหนูกำลังรีบพาภีร์ไปบ้านอา. .เพราะตอนนี้ภีร์เป็นอะไรก็ไม่รู้.. “
“ลูกศรอย่าตกใจนะ.. อาว่าภีร์น่าจะโดนของ และตอนนี้อากำลังรีบไปหาภีร์.”
“โดนของ? .. แล้ว..ๆ อาจะจะ..จะ..ให้ลูกศรทำอย่างไรดีคะตอนนี้ “
ปลายสายที่ถูกถามเงียบไปชั่วครู่เพราะกำลังใช้ความคิดก่อนตอบ
“เราจะต้องไปพบกันครึ่งทาง มันจะได้ร่นเวลาลง..ลูกศร.."
" แล้ว..แล้ว..ลูกศรต้องทำ..ยัง..ไงอีก? บ้างคะ"
"อือ..เอายังงี้นะ ให้ลูกศรหาโรงแรมระหว่างทางมาบ้านอา แล้วเปิดห้องเข้าไปพักแล้วรออาอยู่ที่นั่น"
"คะ..คะ.ได้..คะ"
นิสิตสาวตอบรับทราบหน้าตาตื่น ก่อนจะมีคำสั่งเพิ่ม
".และ อีกเรื่อง ถ้าภีร์บอกให้ลูกศรพาไปไหน อย่าพาภีร์ไปโดยเด็ดขาด! “
“ทำ..ทำ..ไม..คะอา “
“เพราะว่าภีร์ถูกเสน่ห์ยาแฝด ดังนั้นเขาจะต้องพยายามไปหาคนทำเสน่ห์..เพื่อจะได้ร่วมรักกับเธอ “
“ตายแล้ว..แล้ว..แล้ว..ลูกศรจะต้องทำยังไง..ค่ะอา “
“ตอนนี้ ภีร์จะอารมณ์แปรปวนมากๆ เพราะ ความต้องการทางเพศของเขาจะสูง และเขาจะไม่คลั่งก็ต่อเมื่อได้ระบายอารมณ์นั้นออกมาบ้าง ดังนั้นลูกศรต้องรีบไปเปิดห้องแล้วรีบโทรบอกอาในทันทีว่าอยู่ที่ไหน? แล้วอาจะรีบไปถึง..ให้เร็วที่สุด “
“ดะ.. ได้.. คะอา “
ศรสรรค์วางสาย ขณะสายตามองหาป้ายโรงแรมที่ตั้งอยู่ระหว่างทางที่รถวิ่งผ่านไปในทันที
"อยู่ไหน? .นะ...."
และไม่นานศรสวรรค์ก็พบป้ายของโรงแรมม่านรูดแห่งหนึ่ง ทำจึงให้หญิงสาวรีบเลี้ยวเข้าไปในทันที
“พา เรา.. ไปแมนชั่นศิริสมบัติ.เดียวนี้เลย..ลูกศร “
“ได้ๆ .ให้เราไปเอาของก่อน..นะภีร์ นะ.. “
ลูกศรนึกถึงคำสั่งของเอกรัตน์จึงพยายามโกหกคัมภีร์
“ไม่ ไม่ เธอต้องพาเราไปเดียวนี้ “
ชายหนุ่มนั่งกอดอกตัวงอ ขณะใบหน้าแดงก่ำ ที่มันแสดงออกถึงอาการไม่ยอม ในขณะที่ลูกศรขับรถให้วิ่งเข้าไปในซองจอดของโรงแรม ก่อนที่พนักงานจะมาเร่งรูดม่านปิด
“ช่วยหน่อยค่ะพี่ ..แฟนหนูเมา..”
พนักงานชายร่างใหญ่ของโรงแรมม่านรูด เข้ามาพยุงร่างที่อ่อนระทวยของคัมภีร์เข้าไปในห้องโรงแรมก่อนที่จะเอานิสิตหนุ่มขึ้นไปนอนบนเตียงภายในห้องเช่าในทันที..
“ชั่วคร่าว ห้าร้อยค้างคืนพันสองครับ “
หญิงสาวตัดสินใจจ่ายแบบค้างคืน ก่อนจะเอาโทรศัพท์มาโทรออก
“อาเอกค่ะ โรงแรมอมรินทร์ห้องสิบห้าคะ “
“ดีมากลูกศร จำไว้อย่าตามใจภีร์ ถ้าเขาบอกให้พาไปไหนอย่าไปโดยเด็ดขาด และ ให้ลูกศรเช็ดตัวภีร์ด้วยน้ำเปล่ามันจะบรรเทาอาการเขาได้ ยังไงก็ทนหน่อยนะอาจะรีบไปถึงให้เร็วที่สุด”
สายโทรศัพท์ตัดไปแล้ว คงเหลือแค่ศรสวรรค์ที่ยืนดูร่างใหญ่ที่นอนระทดระทวย ด้วยสายตาที่เอื้ออาธร
“ลูกศร อย่า..อย่า..พาเราไปตามที่เราบอกนะ..นะ.. “
“จ๊ะ..จ๊ะ.. ภีร์ “
สติของคัมภีร์ยังคงมี แต่การหายใจเหมือนกับว่าเขาไปวิ่งรอบสนามฟุตบอลมาใหม่ๆ และนั่นมันแสดงให้เห็นว่าอารมณ์ทางเพศของเขา มันได้ไต่ระดับของมันสูงขึ้นเรื่อยๆ ..แล้วในเวลานี้
“ภีร์อยู่เฉยๆ นะ เดียวเราจะเช็ดตัวให้ “
มือเล็กถือผ้าเช็ดตัวชุบน้ำอุ่นแล้วค่อยๆ เช็ดไปตามแขนของชายหนุ่มที่นอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงใหญ่ตามที่เอกรัตน์แนะนำ
“ลูกศรพาเราไป..ไปหา พี่สไปร์เถอะนะ..เร็วๆ ...เราทนไม่ไหว..แล้ว “
“เดียวอาเอกก็มา..นะ ภีร์ นะ.. รอหน่อย..นะ”
“ใช่..เรา..เราจะรอ..อาเอก ลูกศร....โอ๊ย..ไม่ ไม่ เธอจะต้องพาเราไปหาพี่สไปร์.เดียวนี้เลยลูกศร.. “
คัมภีร์ไม่พูดเปล่าเขาลุกขึ้นนั่ง เหมือนจะขยับลงจากเตียง ทำให้ร่างบางรีบกอดร่างชายหนุ่มเอาไว้
“ไม่..ไม่ไปหรอก..นะ อยู่กับเรา นะภีร์นะ “
“เรา..เรา.. ทรมาน..จัง.เราต้องไปหาพี่ สไปร์เดียวนี้...”
“ไม่ไปนะ ภีร์..เธอ.. เธอ.จูบ.. จูบ.. เราก็ได้.. “
ชายหน้าแดงหันไปมองหน้าสวย ด้วยสายตาเหมือนอยากบอกว่าเขาขอบใจ...
"ไม่..ไม่..ได้ เธออย่าให้เราทำอย่างนั้น....”
“จูบเรา เราไม่ว่า หรอกภีร์..ถ้ามันสามารถทำให้เธอผ่อนคลายลง”
หญิงสาวคลายกอดถอยหลังนิดหนึ่งแล้วหลับตาเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย เพื่อรอจูบที่เธอหวังว่ามันจะบรรเทาความต้องการที่ชายหนุ่มมี ได้บ้างตามที่เอกรัตน์บอก
“ลูกศร..เธอ.. “
และมันเป็นครั้งแรกที่ปากบางถูกจูบจากความเต็มใจ และ จูบนี้มันยังเป็นการกระทำโดยชายที่หญิงสาวพึงใจ มันจึงทำให้ความรู้สึกปั่นป่วน เกิดขึ้นในอารมณ์สาว
รอยจูบที่นิ่มนวลที่ค่อยๆ ประทับลงบนริมฝีปากของศรสวรรค์ มันทำให้หญิงสาวจำต้องเผยปากออกแล้วปล่อยให้ลิ้นเจ้าของรอยจูบแรกของเธอเลื่อนเข้ามาในปาก
หน้าสวยบิดปากออกก่อนกล่าว
“ภีร์ แค่จูบนะ..”
สิ้นเสียงของลูกศรแก้มนวลของเธอก็ถูกจมูกโด่งสูดดม ก่อนที่มันจะไปคลอเคลียที่ใบหู จนทำให้หญิงสาวค้นพบจุดกระสันในตัวของเธออีกแห่ง
“อุย..ภีร์ๆ เราๆ ..”
ความรู้สึกเร่าร้อนจน เพลิงแห่งตัณหาแทบจะเผาร่างเล็กให้ละลาย เมื่อมือหยาบถูกลูบขึ้นไปตามโค่นขาอ่อนใต้กระโปรง แต่หญิงสาวก็หักห้ามใจโดยใช้มือเลื่อนไปจับมือซนนั้นเอาไว้ ก่อนที่มันจะไปถึงจุดที่หญิงสาวหวงแหน
“ไม่ได้นะ ภีร์ เดียว..อาเอก..ก็จะมา..ถึงแล้ว “
“ลูกศรเราๆ ..หักห้ามใจ..ไม่ได้ ตามใจเรา..นะ..”
มือเล็กถ้าแข็งขื่นสักนิด มือที่ออกแรงเพิ่มก็คงไม่สามารถจะลูบไปตามขาอ่อนเธอต่อได้ แต่เมื่อหญิงสาวไม่ออกแรงต้าน มันจึงทำให้มือของนิสิตหนุ่มลูบต่อจนไปหยุดอยู่ที่จุดหมาย
“นาย... นายแค่จูบ เราไม่ ได้หรอ ภีร์... “
ชายผู้มีกำหนัดเกาะกุมหัวใจไม่ตอบ แต่เขากลับใช้ปากประกบไปยังปากเล็ก จนหญิงสาวไม่สามารถจะพูดออกมาได้อีก ในขณะมือที่กุมเนื้อนอกผ้าซุกซน จนร่างบางต้องสะดุ้ง เมื่อเนื้อบอบบางกำลังถูกรุกราน
"ไม่นะภีร์...ไม่.."
หญิงสาวตัดสินใจผลักร่างใหญ่จนสุดแรง จนทำให้คัมภีร์เซลงไปนั่งบนที่นอนนุ่ม
“โทษ.นะ...เราขอโทษ..ลูกศร.... “
ใบหน้าของคัมภีร์ยังคงแดงก่ำขณะกล่าวขอโทษ ก่อนผู้ที่พยายามจะลดความต้องการทางเพศจากอำนาจของไสยศาสตร์มนต์ดำ จะกอดอกขดตัวแล้วนอนลง ขณะหายใจถี่..
“ไม่ ไม่..เรา เราตกใจ ก็..ก็..เราไม่เคย...”
“ไม่ เป็น..ไร เราพอทน...ได้ ลูกศร ..ดะ เดียวอาเอก..ก็มา..แล้วเราก็จะ..หะ..หาย “
ศรสวรรค์มองดูชายที่เธอไม่ปฏิเสธว่าหลงใหล กำลังจะพยายามสู้กับสิ่งลี้ลับ ที่มันบังคับใจของเขา จนตอนนี้เขาต้องลงไปนอนขดตัวเป็นกุ้งเพื่อต้านมันเอาไว้
“มาภีร์ เราช่วย.. “
ในที่สุดลูกศรก็ตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง เพื่อจะช่วยเพื่อนชายแบบไม่มีข้อแม้
“เธอ..เธอ..จะทำอะไร ลูกศร “
หญิงสาวขึ้นไปนั่งข้างร่างใหญ่ที่นอนขดคู้อยู่บนเตียง ก่อนจะใช้มือถอดเข็มขัดนักศึกษาของเพื่อนชายออก ตามด้วยปลดตะขอยึดกางเกงนักศึกษาแล้วค่อยๆ รูดซิบลง
“ภีร์นอนเฉยๆ นะ เราจะช่วยบรรเทาให้เธอ เพื่อรอ อาเอก..”
“เธอ..เธอ..จะ..ทำยังไง? ..ลูกศร “
“จะถามทำไหม? ..ฉัน..ฉัน.. ก็ ก็อาย..นะที่ทำ..แบบนี้ เร็วรีบ ยกก้นขึ้นสิ “
คัมภีร์ยกก้นขึ้นนิดหน่อย ก่อนที่หญิงสาวจะรูดทั้งกางเกงชั้นในพร้อมกางเกงนักศึกษาของคัมภีร์เลือนลงไปอยู่ที่เข่า และสิ่งนั้นทำให้อวัยวะที่แข็งตัวของนิสิตหนุ่มก็เป็นอิสระ มันจึงหลุดออกมาตั้งฉากกับร่างใหญ่ที่นอนมองสิ่งที่หญิงสาวกระทำแบบไม่กะพริบตา
“ลูกศร..เธอ จะ..จะ “
“เรา เรา เคยได้ยิน มาว่าผู้ชายอยากจะเสร็จ..พวกเขา จะ..ชะ ชัก ว่าว..เอา มะ..มะ..ไม่ใช่ หรอ.. “
“แล้ว..เธอจะทำให้ เรา.. “
หญิงสาวหลบตาชายหนุ่มในขณะที่พยักหน้าที่บ่งบอกถึงความอาย
“แต่เรา..ทำ..ไม่เป็น นะ นายต้อง..บะ...บะ...บอ.บอกเรา “
“ลูกศร..มั่นในนะ..ว่า เธอทำ..ได้ “
ศรสวรรค์พยักหน้าอีกครั้ง ขณะที่คัมภีร์รู้สึกเริ่มผ่อนคลายจากสาเหตุใดไม่ทราบได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขารู้แน่ๆ ก็คือ เขาซึ้งใจกับหญิงสาวเบื้องหน้าของเขายิ่งนัก
“ลูกศร เธอต้องเอามือไปจับมันก่อน “
สิ้นคำแนะนำศรสวรรค์ก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปกำรอบแท่งเนื้อที่แข็งตั้งฉากกับพื้นโลก ตามที่ ชายหนุ่มบอก
“กำหลวมๆ สิ ลูกศร “
“ก็..ก็..ใครจะไปรู้..ละ ภีร์.. “
ใบหน้าสวยคล้ายคนกำลังจะร้องไห้ ขณะคลายมือที่กำไปสุดแรงในครั้งแรก
“ถ้า..ทำไม่ได้ ก็..ไม่ต้องทำนะ..เราไม่ว่า “
หน้าสวยส่ายไปมา แสดงถึงสิ่งที่เธอตั้งใจอย่างแน่แน่ว
“งั้นลูกศรค่อยๆ ใช้มือขยับขึ้น แล้วก็ขยับลง นะ “
ธรรมชาติสอนให้คนทุกคนมีสัญชาตญาณในการผสมพันธุ์ ดังนั้นจังหวะในการเรียนแบบการสืบพันธุ์จึงทำให้มือเล็กขยับขึ้นลงได้อย่างพอดี
“อือ..ลูกศร...”
“อย่าทำเสียงยังงี้..สิ...ภีร์....”
“ได้...ได้...และถ้าเราจะเสร็จ เราจะบอกให้ลูกศรเร่งนะ “
“เร่งยังไง เราทำไม่เป็น..นะภีร์ “
มือเล็กจับท่อนเนื้อขยับขึ้นขยับลงช้าๆ เนิบๆ ทำให้คัมภีร์รู้ว่า จังหวะแบบนี้ การจะสำเร็จความไคร่ มันคงจะไม่เกิดขึ้น
“ลูกศรเธอเคยตำน้ำพริกไหม? ..”
“เคย..”
“งั้นเธอก็ทำเหมือน.ตอน.ตำน้ำพริกนั่นแหละ “
หญิงสาวหน้าแดงไม่แพ้ชายหนุ่ม เพราะความเขินอายในสิ่งที่เธอกำลังกระทำ แต่มือหญิงสาวก็ไม่หยุดทำในสิ่งที่เธอตั้งใจ
“อาเอก..ทำไหม มาไม่ ถึงสักที่.นะ..ลูกศร...”
คัมภีร์กล่าวแล้วหลับตาลง ทำให้เขาคิดเห็นแต่ร่างเปลือยของหญิงสาวที่ชื่อสไปร์ ผู้เป็นแฟนเก่า..แต่สิ่งที่ช่วยหักห้ามใจของเขาไว้ได้บ้าง มันก็คือการเสียสละของหญิงสาวที่พยายามช่วยกระทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อไม่ให้เขาต้องไปติดกับดักของผู้ประสงค์ไม่ดีต่อเขา
"ภีร์มองเราทำไม..เราอาย.."
ศรสวรรค์แสดงอาการเขิน ขณะพูด ก่อนที่คัมภีร์จะเผยสาเหตุที่ทำให้เขามองหญิงสาว
“ลูกศร เราจับ..ตัวเธอได้..ไหม? “
หญิงสาวจ้องตาผู้ขอจับลูบตัวเธอ
“เรา..ไม่ ..รู้ว่าทำไม? ..แต่เราอยาก..ทำอย่างนั้นกับลูกศร เธอ.ไม่อนุ..ญาติ เราก็..ก็..ได้นะ “
“ภีร์ ต้องเบาๆ ..นะ “
นั้นคือการอนุญาตของหญิงสาว ทำให้คัมภีร์ค่อยๆ ใช้มือข้างหนึ่งยื่นไปจับแขนของลูกศร ก่อนที่จะลูบเหนือผ้าจากแขน ไปหาไหล่ แล้วจึงค่อยๆ เคลื่อนไปที่ทรวงอก
“จุ๊...”
ศรสวรรค์จุปาก เป็นอาการการที่เธอไม่ได้คิดตั้งใจทำ แต่เป็นเพราะปลายนิ้วของคัมภีร์ลูบไปถูกจุดรวมประสาทตรงส่วนปลายของยอดปทุม ที่ตอนนี้มันกำลังแข็งตัว จนความเสียวซ่านมันสำแดงผล
“ลูกศร จูบเรา..ได้ไหม?”
หญิงสาวไม่ง้อ ไม่งอนในครั้งนี้ แต่เธอจ้องมองหน้าผู้ที่ขอ ก่อนที่จะตัดสินใจค่อยๆ ก้มหน้าลงไปจูบปากชายที่นอนให้เธอใช้มือช่วยบรรเทาอาการคลั่งรักจากมนต์ดำ
ความรันจวนเกิดขึ้นให้อารมณ์สาว จนเกิดความปรารถนาในราคะ จนทำให้ศรสวรรค์สับสนถึงเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป
...............................................................
“นั่นค่ะ อาเอกแมนชั่นศิริสมบัติ. “
“งั้นเลี้ยวเข้าไปเลย ขวัญ “
เอกรัตน์สั่งขวัญมณี แล้วหลับตาท่องคาถาเพื่อเปิดตา ก่อนที่ขวัญมณีจะเลี้ยวรถเข้าไปจอดบนลานจอดของแมนชั่นกลางเมืองที่ชื่อศิริสมบัติเป้าหมาย ก่อนที่สองอาหลานจะรีบลงจากรถแล้วเดินหายเข้าไปในตึกให้เช่าเหมารายเดือนอย่างรีบเร่ง
“ภีร์ จะทนไหวไหมคะอาเอก “
“อยู่กับหนูลูกศร ถ้าทั้งคู่มีใจต่อกัน..ลูกศรเอาอยู่แน่ “
“แล้วเราจะรู้ยังไงว่าสไปร์อยู่ห้องไหน “
“เรื่องนั้นไม่ยาก ห้องไหมมีอายของอาถรรพ์ เธอก็น่าจะอยู่ที่นั่น และอาเช็คแล้วตอนที่เข้ามา มันอยู่ที่ชั้นสาม “
“แล้วภีร์ โดนมนต์อะไร ค่ะ “
“น่าจะเสน่ห์ยาแฝด ตำราหงส์ร่อนมังกรรำ นะ เออ...เดียวอาโทรหาลูกศรก่อน “
เอกรันต์เอาโทรศัพท์ออกมาโทรออกก่อนปลายสายจะรีบรับ
“ลูกศร อาเอกนะ”
“ค่ะอาเอก “
“ลูกศร พอดีทางที่จะไปหาลูกศรกับภีร์ มันถึงแมนชั้นศิริสมบัติ ที่ผู้ใส่ของภีร์ก่อน อาจึงจะเข้าไปจัดการกับต้นต่อมันเลย ดังนั้นอาจึงอยากให้หนูลูกศร ทำให้ภีร์อยู่ที่นั่นให้ได้ และอย่าให้ภีร์มาที่นี่โดยเด็ดขาด”
“ได้ค่ะอา “
“ภีร์ ดื้อมากไหม? ลูกศร “
“ก็มีบ้าง แต่คิดว่าลูกศรน่าจะจัดการได้ค่ะ “
“โอเคตกลงตามนั้นนะ เสร็จทางนี้แล้วอาจะรีบไปหา “.
เอกรัตน์วางสายแล้วพาขวัญมณี เร่งเดินมาหยุดยืนอยู่บริเวณหน้าห้องห้องหนึ่ง บนชั้นสามของแมนชั่นศิริสมบัติ
“ห้องนี้แหละขวัญ เพราะว่าอาถรรพ์มันแรงมาก “
“เราจะทำไงต่อคะอา “
“ไม่ต้องทำอะไร เดียวมันจะพาเราไปหามันเอง”
หมอผีหนุ่มจอมขมังเวทย์ เสกคาถาอยู่พักใหญ่ ก่อนเขาจะล้วงเข้าไปกำข้าวสารเสกออกมาจากย่าม แล้วปาไปยังประตูห้อง ที่คาดว่าจะเป็นห้องใช้ทำพิธีเสน่ห์ยาแฝดในครั้งนี้
แอ๊ดดดดด....
“อาเอกประตูห้องเปิดแล้ว..”
ขวัญมณีเตือนเอกรันต์ เพราะเธอเห็นประตูห้องค่อยๆ เปิดอ้าออก ก่อนที่จะมีลมเย็นจากในห้องพุ่งออกมาปะทะตัวเธอ
"ตามอาเข้ามา"
สองอาหลานก้าวเข้าไปในห้องมืดที่มีเพียงกลิ่นสาบสางที่คลุ้งไปทั่ว
“ปัง “
ประตูห้องปิดกลับอย่างแรงทำให้ขวัญมณีจับแขนอาของเธอเอาไว้
“ไม่ มีอะไรหรอกขวัญห้องนี้มีเพียงอาถรรพ์ที่ผู้กะทำยังไม่ถอนออกไป.. “
แต่ยังไม่สิ้นคำหมอผีหนุ่มก็มีเสียงของหญิงสาวดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ..อาเอก ดีใจที่ได้เจออีกนะคะ “
เอกรันต์มองไปที่มาของเสียงก่อนจะพบหญิงสาวเจ้าของห้อง ที่อยู่ในชุดนอนบาง จนมันทำให้มองเห็นเรือนร่างที่ไร้ชุดชั้นในภายใต้ผ้า
“สวัสดีครับน้องสไปร์.. เป็นไง สบายดีนะ “
“เราไม่อ้อมค้อมกันนะสไปร์ เรามาขอหุ่นขึ้นผึ้งที่เธอทำเสน่ห์ภีร์ “
ขวัญมณีรีบพูดในสิ่งที่ทำให้เธอและอามาที่นี่เพื่อตัดประเด็นต่างๆ
“หรอ จ๊ะขวัญ ..เออ..ไม่เจอกันนาน เธอก็ยังไม่เปลี่ยน “
สไปร์ไม่พูดเปล่าเธอยกผงในมือมาเป่าใส่หน้าขวัญมณี.จนทำให้ขวัญมณีต้องยืนตัวแข็งอยู่สักครู่ก่อนจะล้มลง
“สไปร์ทำไม? ทำแบบนั้น ผงผีเจ็ดป่าช้ามันจะทำให้ขวัญเป็นบ้าได้นะ “
เอกรันต์พูดน้ำเสียงแสดงความวิตกกังวน เมื่อรู้ว่าขวัญมณีถูกวิชาศาสตร์มืดเล่นงานไปอีกคนแล้ว และในขณะนี้หญิงสาวผู้กระหายรักก็เดินเข้ามาชิดร่างของหมอผีหนุ่ม
“อาเอกก็..ไม่ยอมปล่อยให้ภีร์มาหาสไปร์..แบบนี้ต้องโดนปรับ..นะอา..”
สาวผู้มากด้วยราคะเข้าไปกอดเอกรันต์แล้วใช้ใบหน้าคลอเคลียอยูตรงบริเวณใบหูของหมอผีหนุ่มแต่เธอก็ต้องร้องออกมาเพราะความเจ็บ
“โอ๊ย..”
สไปร์โดนตบจนล้มลง แต่ไม่ใช่เอกรัตน์เป็นคนทำ แต่ เป็นขวัญมณีที่ตอนนี้เธอลุกขึ้นมายืนทำหน้าขมึงตึง ในขณะที่ดวงตาแดงของหญิงสาวเป็นสีเลือดจ้องมองผู้ที่เธอตบจนล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้นเมื่อครู่
“แก..แก..นังขวัญ แกโดนผงเจ็ดป่าช้าของฉัน แล้วแก..ทำไม ไม่เป็นอะไร? “
เอกรัตน์ที่รู้ความลับนี้ยิ้มที่มุมปาก ในขณะมองดูผู้มีศักดิ์เป็นหลานใช้มือข้างเดียวค่อยๆ ยกร่างของสไปร์ขึ้นจากพื้นก่อนจะยกขึ้นเหนือหัว
“ขวัญมณี แกๆ ไปเอาเรี่ยวแรงมาจาก ไหน? นี่ “
“ไม่ต้องถาม หรอน้องสไปร์ จะให้ดีบอกมาเถอะครับว่าหุ่นขี้ผึ้งเสกมันอยู่ไหน? “
สไปร์ไม่ยอมพูด ทำให้ร่างของเธอลอยไปกระแทกที่พื้น
"โอ๊ย...อูย์"
"บอกมาเถอะ สไปร์ เพราะอาไม่สามารถหยุดขวัญได้..."
สิ้นคำของเอกรัตน์ขวัญมณีก็ตรงเข้าไปยกร่างเล็กให้ลอยขึ้นเหนือหัวอีกครั้ง
“อยู่...อยู่ ที่หัวเตียง จ๊ะ อาเอก ..แล้ว...แล้วบอกขวัญปล่อยสไปร์..ด้วยอา “
ร่างบางที่ลอยจากแรงยกเพียงมือเดียวของขวัญมณี ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว ในขณะที่เอกรันต์รีบเดินไปเอาหุ่นขึ้นผึ้งที่ถูกปั้นเป็นผู้หญิงกับผู้ชายหันหน้าเข้าหากัน ก่อนจะผูกติดกับด้วยด้ายสายสินจ์ มาไว้ที่มือ ก่อนที่จะสวดคาถาเป็นภาษาขอมโบราณ
“สมุหเนยฺย สมุหนติ สมุหคโต สีมาคตํ พทฺธเสมายํ….”
ขวัญมณีโยนร่างที่เธอยกลอย ลงไปบนพื้นอีกครั้ง ก่อนที่หญิงสาวจะล้มลงไปนอนที่พื้นอีกคน
....................................................................
...ก่อนหน้านั้น...
ลูกศรจูบปากของคัมภีร์ด้วยอามณ์รันจวน
"อืม..."
ไม่นานคัมภีร์ก็ลุกขึ้นแล้วสวมกอดลูกศร แล้วดันให้ร่างเล็กนอนลงแล้วตามขึ้นไปทาบทับ
"..อะไรภีร์.ไม่นะ"
คัมภีร์ตัดสินใจแล้วว่าเขาจะต้องร่วมรักกับศรสวรรค์ให้ได้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เพราะว่ามันจะเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาหลุดพ้นจากความทรมานในครั้งนี้ไปเสียที
“นาย..นายจะทำอะไร..เรา.. “
“เราไม่ไหวแล้วลูกศร...เรา..เรา...ขอ นะ.”
“ภีร์..ไม่ได้..นะ เรา ไม่รู้ว่า..อาเอกจะมาถึงตอนไหน? ถ้า เอ่อ..มาตอน..ที่เรา..กะ กำ..ลัง เรา.อาย .. “
ถึงแม้ลูกศรต้องการจะทำตามที่คัมภีร์ขอใจจะขาด .แต่ ว่าในขณะนี้อาเอกคงจะใกล้มาถึงแล้ว และเธอคงจะต้องอายแบบที่ไม่กล้าจะไปสู้หน้าใครได้ ถ้าเอกรัตน์มาถึงช่วงเวลาที่เธอกับคัมภีร์กำลังมีอะไรกัน
“เรา..เข้าใจ..ลูกศร..งั้นเรารอ อาเอกมา..เราจะทนให้ถึงตอนนั้น..ให้ได้.นะ...หือ..”
คัมภีร์ต้องตัดใจอีกครั้ง เพราะรู้ว่าเหตุผลของหญิงสาวถูกต้อง ดังนั้นเขาจึงคลายกอดหญิงสาวออก และ ใช้ความพยายามอย่างหนักในการยับยั้งชั่งใจ ก่อนที่นิสิตหนุ่มจะนอนลงขดตัวหันหลังให้กับลูกศรอีกครั้ง
และในขณะนั้นมีเสียงโทรศัพท์เรียกเข้า.ลูกศรจึงรีบยกโทรศัพท์ขึ้นมารับทันที.
“ลูกศร อาเอกนะ”
“ค่ะอาเอก “
“ลูกศร พอดีทางที่จะไปหาลูกศรกับภีร์ มันจะถึงแมนชั้นศิริสมบัติที่ผู้ใส่ของภีร์ก่อน อาจึงจะเข้าไปจัดการต้นต่อมันเลย อาจึงอยากให้หนูลูกศรทำให้ภีร์อยู่ที่นั่น และอย่าให้ภีร์มาที่นี่โดยเด็ดขาด”
“ได้ค่ะอา “
“ภีร์ ดื้อมากไหม? ลูกศร “
“ก็มีบ้าง แต่คิดว่าลูกศรจัดการได้ค่ะ “
“โอเคตกลงตามนั้นนะ เสร็จทางนี้อาจะรีบไปหา “.
ลูกศรวางสายไปแล้ว แต่ดวงตาของเธอกับเป็นประกาย เพราะในตอนนี้หญิงสาวรู้แล้วว่า อาเอกต้องใช้เวลาอีกนานกว่าที่จะมาถึงที่นี่ มันจึงทำให้หญิงสาวใจสั่นในสิ่งที่เธอจะทำต่อไป
“ภีร์...”
ศรสวรรค์เรียกชื่อเพื่อนชายที่นอนหันหลังให้เสียงเบา
“อือ “
“ภีร์ คือว่า...เรา..”
หญิงสาวเรียกชื่อชายหนุ่มที่เธอต้องการจะยอมเป็นของเขาเป็นคนแรกอีกครั้ง ในขณะที่มือเล็กเริ่มแกะกระดุมเสื้อของเธอออกที่ละเม็ดจนหมด แล้วจึงค่อยๆ กอดมันออก ก่อนที่จะตามด้วยกระโปรงนักศึกษาที่ลูกศรโยนพวกมันลงไปกองบนพื้นแบบไม่ไยดี เมื่อมันหลุดออกจากร่าง
“ภีร์ เรายอมนายแล้วหันมาสิ...”
.................ตามต่อนะครับ...............
สไปร์ไปหาภีร์ แล้วเธอก็ใส่เสน่ห์จนพระเอกคลั่ง?ศรสวรรค์จะต้องยินยอมรักษาภีร์ด้วยการยินยอมร่วมรักกับเขา?ขวัญมณีทำไมมีเรี่ยวแรงมากมายขนาดนั้น?ขวัญเป็นอะไรกันแน่?..ในทุกเรื่องราวมันจะสืบเนื่องกัน และ เหตุร้ายจากศาสตร์มืดมันจะทำให้ทุกคนต้องลำบากและหลายคนต้องเสียชีวิต...ตามไรท์มานะครับ
...กระซิบแผ่ว...
- ผู้เขียน
