บทที่​ 17​ ชะตาอากับหลาน

3259 คำ

“ภีร์ เราขอโทษ..ที่..เรา..หิว..เรา....” “ไม่.! ..ไม่ต้องมาขอโทษ..รีบลงไป และถ้าให้ดี...เราไม่ต้องมาเจอกันอีก...ได้ยินไหม?” รถเก๋งคันเล็กวิ่งเข้าไปจอดที่หน้าประตูรั้วหรู “ภีร์...” “ไม่ต้องพูดแล้ว..ลงไปได้แล้ว!” ร่างบางเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งร้องไห้หายเข้าไปในประตูเล็กข้างประตูใหญ่บ้านของเธอ “ลูกศร..เราขอโทษ...” คัมภีร์ส่งสายตาละห้อยมองตามหญิงสาวที่เขารักไป เพราะเธอจะต้องมาเสียใจ เพราะเขาต้องการจะช่วยพี่สาวของเขาให้พ้นจากความตาย ………………………………………………. “อาเอก...ค่ะ” ขวัญมณีสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หญิงสาวมองเห็นเพียงเอกรันต์ที่นั่งฟุบหน้าอยู่ข้างเตียง เธอจึงพยายามเรียกเพราะตอนนี้หญิงสาวไม่สามารถจะใช้มือเอื้อมไปเขย่าเรียกผู้เป็นอาได้ “อาเอก..อาเอก..ค่ะ” เสียงเรียกครั้งที่สองชายหนุ่มจึงรู้สึกตัว ทำให้เขารีบขยับเข้าไปกอดร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียง “ขวัญ...อานึกว่าขวัญจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม