มิเกลชะงักทันทีเมื่อเธอฟังคำกล่าวของเขาจบ ใบหน้าที่กำลังโกรธนั้นแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เขินอาย
"ขะ..ขอโทษค่ะ ข้ามิได้ตั้งใจจะกล่าวออกไปเช่นนั้น"
"ไม่ใช่แบบนั้นมิเกล ข้ามิได้โกรธเคืองที่เจ้ากล่าวว่าข้าเป็นของเจ้า ตรงกันข้ามในใจของข้านั้นกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก"
ตลอดช่วงอายุขัยที่ยาวนานจนเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าตัวเองนี้อายุเท่าไหร่ ไม่เคยมีใครปกป้องเขามาก่อน นี่คือครั้งแรกที่เขามีปัญหาแล้วมีคนเดินเข้ามากุมมือของเขาเอาไว้
มือที่อบอุ่นของเธอกระชับฝ่ามือที่เย็นเยียบของเขาเอาไว้ ราวกับเธอกำลังบอกกล่าวเขาด้วยการกระทำว่ามันจะไม่เป็นไร ทุกอย่างจะดีขึ้นเมื่อเธอปรากฏตัว
นี่มันไม่ดีเลย มันแย่ชะมัด!!
เพราะมันทำให้เขายิ่งจะยึดติดกับเธอมากขึ้น มากขนาดที่เขามิอาจแยกจากเธอไป...
"กลับกันเถอะ นี่ก็ดึกแล้ว"
เขาจับจูงมือเธอเดินมาที่กระโจม แน่นอนว่าเธอกำลังประหม่าเพราะในใจยังไม่พร้อมกับการสานต่อเรื่อง
